Tales of

Sinnoh

Met een kleine glimlach om zijn lippen keek Mitch naar de jongen die tegenover hem stond. Hij was uitgedaagd voor een gevecht en omdat hij morgen een gym battle had, wilde hij dat maar wat graag aannemen. Het zou een goede laatste training voor of Bruce of Natsu of beiden zijn en Mitch wilde die kans niet aan zich voorbij laten gaan. Hoewel hij Poseidon’s bal ook aan zijn riem had hangen, gaf hij duidelijk aan dat hij maar twee Pokémon had en werd er vervolgens naar hem gebaard dat hij als eerste zijn Pokémon mocht kiezen. Hoewel hij van plan was om morgen het gevecht te openen met Bruce wilde hij vandaag eerst Natsu klaar stomen voor een gevecht. Hij wist natuurlijk niet of de jongen maar één Pokémon ging gebruiken of meerderen, maar dan had Natsu zijn training toch in elk geval gehad. Hij zwierde de Poké Ball van zijn Charmeleon de lucht in en wachtte vervolgens met over elkaar geslagen armen op wat er zou komen. Waarschijnlijk weer een Water type, zijn geluk kennende.

Mitch fronste kort toen het zo bleek te zijn dat het een Double Battle zou worden. Er werden een Clefairy en een Sylveon het veld opgestuurd en hij had geen andere keus dan Bruce ook uit zijn bal te laten. Hij zuchtte. Beiden waren Fairy types, dus Bruce zou er buiten zijn Thunder Punch niet echt heel veel tegen kunnen doen en Natsu’s enige Dragon type move dat ook nog eens voor een paralyzed status zou zorgen, werkte ook niet. Dan moesten ze het maar anders aanpakken. ”Natsu, begin met Smokescreen en richt dan je Ember naar waar die Clefairy staat,” sprak Mitch tegen zijn Charmeleon. Niet veel later werd zijn kant van het veld omhuld door rook en vloog het vlammetje naar voren en verdween in de rook. Mitch kon horen aan de kreet van de Clefairy dat het een doeltreffer was, maar zijn geluk was van korte duur toen de Sylveon uit de rook kwam gesprongen aan zijn kant van het veld en aanviel met een Swift. Bruce werd geraakt en kromp meer ineen dan hij normaal gezien zou hebben gedaan, waarop Mitch kort fronste. Huh? Hij dacht dat Swift een Normal type move was? Oh well. ”Schop jezelf van de grond af met Double Kick en val aan met Thunder Punch!” riep hij. ”Natsu, ga die Clefairy halen en val aan met Fire Fang.” Natsu verdween voor nu uit beeld door de Smokescreen en ging door de rook heen, waardoor Mitch zijn aandacht even naar Bruce kon verleggen. Bruce had de Sylveon inmiddels geraakt met zijn Thunder Punch. ”Haal haar onderuit met Low Sweep en ga dan weer voor een Thunder Punch!” riep hij. Adriaan riep naar zijn Sylveon om te ontwijken met Quick Attack en daarna voor een Double Edge te gaan.

Een vlam dat uit de rook op kwam zetten, voorkwam dat de Sylveon de Double Edge effectief uit kon voeren. De rook klaarde op en Mitch zag dat Natsu zijn aandacht kort naar de Sylveon verlegd had. De Sylveon draaide zich om en stuurde een snelle Swift op Natsu af, welke daar kort door terugweek. Hij zag ook dat de Clefairy een Burn status op had gelopen, maar daar niet al te veel onder leek te lijden. Er werd Metronome geroepen en niet veel later veranderde heel het veld in een zandstorm. Sandstorm. Juist. Hoewel het nadelig effect op zijn Pokémon had, zouden de Pokémon van Adriaan er ook onder lijden. Niet echt de slimste aanval als je het aan Mitch vroeg, maar goed. ”Natsu, gebruik Growl. Bruce, wijk die Sylveon naar achteren met een Rock Smash!” De Growl zou in elk geval de aanvallen van de Sylveon minder krachtig maken en de Rock Smash zou hopelijk ervoor zorgen dat de Defense status naar beneden zou gaan. Hij zag dat zowel zijn Pokémon als die van de trainer tegenover hem leden onder de Sandstorm aanval van de Clefairy van eerder en een idee kwam bij hem opzetten. ”Natsu, wacht totdat de Sandstorm in de richting van de Clefairy gaat en val dan aan met je Ember.” Geen idee of die tactiek zou werken, maar hij moest iets proberen, toch? Adriaan wilde het gevecht met Bruce blijkbaar snel afhandelen, want hij ging weer voor een Double Edge. ”Bruce, vang op met je Thunder Punch!” riep hij naar zijn Sawk. Het was een riskante aanval langs beide kanten omdat Double Edge de Sylveon ook flink wat schade zou bezorgen, maar Thunder Punch zou hopelijk meer schade aanrichten dan de Double Edge. De twee aanvallen hadden impact met elkaar en Mitch zag hoe er niet veel later elektriciteit om de Sylveon heen knetterde. Bruce was ondertussen zwaar aan het hijgen en leek bijna door zijn benen te gaan zakken. Iets was er mis.

En toen drong het aan Mitch op. De ability van Sylveon. Die Normal type aanvallen waren helemaal geen Normal type. Ze waren Fairy. Dat was waardoor Bruce slechts na twee aanvallen al zo moe was. En Double Edge was één van de sterkste Normal type aanvallen, dus het was geen wonder dat Bruce moe begon te worden. ”Natsu, help Bruce met die Sylveon van hem weg te houden. Gebruik Ember!” En dan was er nog die verdomde Clefairy die niet veel deed, maar wel irritant aanwezig was. De Ember zorgde er inmiddels voor dat de Sylveon wild hijgend op haar poten naar achteren week en voorlopig geen nieuwe aanval op Bruce uitvoerde. Hij moest er een einde aan maken en wel nu. ”Natsu, zorg ervoor dat het veld omhuld wordt in een Smokescreen!” riep hij naar zijn Charmeleon. ”Val daarna aan met enkele Ember’s achter elkaar. Zorg dat je heel de kant van het veld van Adriaan bedekt!” Natsu knikte naar hem en begon vervolgens een soort van gecreëerde Flamethrower uit te spugen. Hij werkte van links naar rechts en weer terug. ”Bruce, geef me alles wat je hebt en ga voor een Thunder Punch tegen die Clefairy!” riep hij naar zijn Sawk. Het werd een beetje gokken voor Bruce waar dat de Clefairy nu ongeveer was, maar aangezien minstens twee Ember’s daarnet voltreffers waren geweest, had Bruce wel een idee waar de Clefairy ondertussen was en zwakjes begon hij naar voren te rennen. Zijn vuist hulde zich in elektriciteit en hij haalde hard uit naar voren, door het rookgordijn heen. ”Natsu, maak die Sylveon af door je Ember naar rechts te richten!” Net op het moment dat Natsu zijn vuur spuwde naar waar de Sylveon moest zijn, kwam er een Swift in zijn richting en knalde tegen hem aan. De Sandstorm had ondertussen bij Natsu ook wel zijn schade gedaan en moeizaam stak Natsu zijn armen in de lucht terwijl hij de Swift incasseerde. Mitch had geen idee hoe het met de andere drie Pokémon gesteld was, maar dat zou hij dan wel zien als het rookgordijn naar boven zou komen.

Mitch richtte zijn blik naar het veld toen de rook opklaarde. Clefairy lag uitgeteld op de grond, Sylveon stond nog overeind en Bruce en Natsu ook, al zag Natsu eruit alsof hij niet veel meer kon verdragen. Daar moest hij gebruik van maken, van deze twee tegen één combo. ”Natsu, Bruce, ren beiden naar die Sylveon toe en val aan met Fire Fang en Thunder Punch!” riep Mitch naar zijn Pokémon. Adriaan riep nog paniekerig dat de Sylveon moest ontwijken met Quick Attack, maar haar paralyzed status dat ze eerder op had gelopen door Bruce’s Thunder Punch trad in en ze kon zich niet bewegen. Bruce’s Thunder Punch was wat haar het eerste raakte, waarna Natsu’s Fire Fang volgde. Zonder dat Adriaan een commando hoefde te geven, stuurde de Sylveon een geïrriteerde Swift op Natsu af en lag zijn Charmeleon niet veel later tegen de grond. Mitch keerde Natsu terug in zijn bal en richtte zijn blik naar Bruce. Double Edge werd er geroepen en Mitch fronste kort toen de paralyzed status niet intrad. Verdomme. ”Bruce, trap jezelf tegen de grond af met Double Kick om te ontwijken en ga daarna voor een Thunder Punch wanneer ze dichtbij is!” riep hij naar zijn Sawk. Adriaan wilde duidelijk dat als Sylveon neer zou gaan, dat Bruce dat ook zou doen, maar dat zou Mitch niet laten gebeuren. De eerste trap van Bruce zorgde ervoor dat hij genoeg snelheid maakte om weg te springen, de tweede trap van zijn Double Kick kwam tegen de kont van de Sylveon aan waardoor Mitch toch even kort moest grijnzen. Meteen werd de aanval opgevolgd met een Thunder Punch in haar flank en Mitch siste kort tussen zijn tanden door toen ze weer zonder op een commando van haar trainer te wachten een Swift afvuurde op Bruce, wat door de nabijheid van de twee Pokémon niet te ontwijken viel voor zijn Sawk.

Er werd geroepen om met Quick Attack dichterbij te komen en daarna direct weer over te gaan naar Double Edge. De paralyzed status trad in beiden gevallen niet in en Mitch moest snel een beslissing maken. ”Opvangen met Rock Smash. Dwing haar daarna terug met een Thunder Punch en maak af met Double Kick, Bruce!” riep hij naar zijn Sawk. Hij hoopte dat Adriaan’s Sylveon meer onder haar eigen Double Edge’s zou lijden dan Bruce, al was dat eigenlijk een risico dat hij niet kon nemen omdat Normal type attacks nu harder aan kwamen door haar ability. Maar wat moest hij dan doen? Bruce moe maken door eeuwig te ontwijken en aan te vallen? Dan zou Adriaan counteren met Swift en dat kon ook niet de oplossing zijn. Nee, hij moest een risico nemen hier. De Sylveon stond in een flits voor Bruce, waarna ze haar kopje laag hield om voor een Double Edge te gaan. Mooi. Zo ja. Bruce gebruikte het momentum om zijn vuist naar achteren te halen en deze vervolgens vol naar voren te swingen, recht tegen het kopje van de Sylveon aan. Mitch kon zien aan het schudden van haar kopje dat het meer had gedaan dan dat ze had verwacht, maar Bruce gaf haar geen tijd om te recupereren en dwong zichzelf naar voren, uithalend met zijn vuist dat gehuld was in elektriciteit. Deze knalde vol tegen haar flank aan, waarna Bruce, zoals hij had opgedragen, uithaalde met zijn Double Kick. De twee trappen volgden elkaar kort achter elkaar op en Mitch zag hoe beide Pokémon wiebelend op hun benen stonden, de woeste blik van de Sylveon naar Bruce gericht. Mitch kon Bruce’s expressie vanaf hier natuurlijk niet zien, maar hij wist zeker dat Bruce meer een vermoeide en kalme expressie had. Precies zoals hij zou verwachten.