Tales of

Sinnoh

Myrddin,

Hoe moeilijk het ook is om je in deze staat achter te laten, moet ik terug aan het werk. We weten beide dat we niet meer kunnen doen dan dat al gedaan is. Ik kan je maar het advies geven te doen wat ik je heb gezegd. Over enkele maanden kom ik nog eens langs en dan wil ik dat alles in orde is. Je moet je leven in orde krijgen, je moet volwassen worden. Anders draai ik niet alleen de kraan toe, maar zullen er zware gevolgen van dien zijn ook. Je weet wat ik bedoel. En je weet goed wat je te wachten staat als je je werk goed of slecht doet. Wat je ermee doet ligt in jouw handen.
Ik heb een Pokémon voor je achtergelaten. Eevee was een goede starter voor je zus en ik heb er in der tijd ook goed mee gedaan. Je doet met der wat je wilt. Verkoop der als je der nie moet hebben.

- Tawnee

Hij slikte even terwijl hij de brief nogmaals las. Die ochtend had hij de brief samen met een klein doosje gevonden in zijn brievenbus. De brief was duidelijk geweest en het was ergens vreemd om te beseffen dat ze weer weg was. Zo snel als ze was gekomen, was ze weer heen. En ondanks dat hij opgelucht moest zijn, voelde hij enkel een leegte. Ze was weg... En wat nu? Wat betekende dat voor hem? Voor het feit dat Maeve nog steeds vermist was? Wat betekende dat voor zijn toekomst? Voor Crescent Moon? Hij liet zijn hand wat zakken, de brief nog steeds tussen zijn vingers klemmende. Hij had de Vulpixen en Adelyn meegenomen toen hij de brief had gevonden. Ook Harlow was meegekomen. Hij was het huis uit gekomen met maar een doel, om gewoon even weg te zijn. Hij wilde ergens geen breakdown hebben in zijn huis. Niet nog eens, niet nu hij het allemaal alleen moest verwerken. Hij slikte ongemakkelijk bij het besef hoe leeg het huis was. Hoe alleen hij was. En hij mistte hem zo... Zo erg. HIj slikte even moeizaam, pakte de pokéball die bij de brief zat erbij en stak deze voor hem uit. Al snel verscheen een klein, wite blauw vosje voor hem. De Eevee schudden haar kopje wat, stak haar kin de lucht in en liet een tevreden geluidje horen.. Oh. Was dat Powder Blue?

Rustig ging de man wat door zijn benen, de brief in zijn achterzak stekende terwijl hij op zijn knieën ging. Rustig stak hij zijn hand uit naar de lichtkleurige Pokémon. Kort sniffelde de Pokémon aan zijn verminkte hand, voordat het voorzichtig naar voren kwam en haar kopje tegen zijn handpalm legde. Myrddin perste bitter zijn lippen steviger op elkaar terwijl zijn vingers om het kopje van de vois krulden. Hij begon haar te aaien en kroelen, maar er kwam geen glimlach op zijn lippen. Een bitter besef wat dit betekende en wat hij nooit zou hebben. Er zou een keuze moeten komen. Welke eeveelution zou hij nemen met haar? Glaceon... nee, dat was te dicht aan huis. Vaporeon deed hem meteen denken aan Alaric en kreeg dus ook een dikke nee. Gelukkig dat dit maar een handvol aan evos waren... En hij nog ruim de keuze had. Flareon, Jolteon, Umbreon, Espeon, Leafeon en Sylveon. Hij had nog genoeg keuzes. Hoe dan ook leek Umbreon of Flareon hem wel de leukere opties als hij er zo snel aan dacht. Zijn hand ging door haar dikke fluffy kraag, waarna hij zijn ogen even toekneep. Wat erg dit. Hij haatte dit. En ergens was het door haar, door deze onschuldige Pokémon, die hier niks aan kon doen. En hij haatte zichzelf, opdat hij die dingen dacht. Zijn hand verdween ook al snel, waarna hij zichzelf overeind duwde, de Pokémon niet eens meer aankijkende. Zijn houding was akelig koud... En dat besefte hij zelf niet eens. Het was allemaal zo ver weg, alsof dit alles als een film voor zijn ogen speelde.

En zo was hij in beweging gekomen. Naar een bankje verderop. De Eevee keek met grote ogen naar de ranger, vragend piepend, alsof het vroeg wat het verkeerd had gedaan. Maar het had niks verkeerd gedaan. Het was de wereld die hem verkeerd had gedaan. En zij moest het slachtoffer zijn. Het was een pijnlijke ervaring waar zoveel mensen en Pokémon door moesten gaan. En het spijt me Wynn, jij zou er ook onder moeten leiden. De man plofte neer op de bank en Adelyn trippelde wel meteen door naar haar trainer. Het was Sylvan die aan kwam lopen naar de Eevee om haar een likje te geven. Oona keek even kort naar de witte Vulpix, voordat ze de Ninetales en ook Lycanroc achterna ging. De albino vos kantelde zijn hoofd en ging de blonde man ook achterna. Maar Wynn nam het iniatief niet. En droevig bleef ze zitten. Beseffende dat zij de schuldige was voor de sombere sfeer. Iets waar ze niks aan kon doen.

Het plotse felle licht zorgde ervoor dat Wynn opschrok. Met grote bange ogen keek de traited Eevee op naar de rode serpent die verscheen in de vijver niet ver van hun. Bevend begon ze te piepen, even omkijkende naar Myrddin, die rustig bleef in de situatiue. Murphy daarintegen was meteen in beweging gekomen. De knalroze Gible sprong naar voren en viel het grootte beest aan met een Metal Claw, waardoor de kleine ranger meteen een frons op zijn gezicht kreeg en overeind schoot. Hij wees even naar zijn Pokémon, waarop Harlow instemmend blafte en naar voren schoot om de traited draak te onderscheppen in een tweede aanval. Ze greep het beest bij haar vin en sleurde haar terug mee naar hun trainer, waar ze eindelijk gelost werd. Wel meteen kwam boos gegrom af van de Gible, die achter de benen van de ranger ging schuilen. Myrddin fronste even wat en schudde zijn hoofd in teleurstelling. Adelyn, Oona en Sylvan bleven echter rustig op de bank liggen. De twee begonnen dit soort gedrag gewoon te vinden... Maar Myr vond dat dat gewoon niet acceptabel was.

Rustig keek hij op naar de jongen, wie de eigenaar moest zijn van de shiny gyarados. Hij knikte even langzaam en nam zijn holo caster in zijn goede hand, waarna hij deze wat ondersteunde met zijn verminkte hand en begon te typen. Langzaam typte hij zijn boodschap uit, waarna hij het liet afspelen. 'Mijn excuses, mijn Gible verschoot van je Gyarados. Ze is nog vrij nieuw en ik moet haar nog wat leren kennen,' klonk er van het apparaatje af die bijna altijd het praten voor hem deed de laatste tijd. Rustig liet hij zijn hand wat zakken, waarna hij even zuchtte en zijn hoofd schudde. Tja, wat kon je eraan doen.