Tales of

Sinnoh

Hij had besloten om even te gaan wandelen met Adelyn en Sylvan. Harlow leek het vandaag niet zo te zien zitten en dus had hij Murphy ook maar meegedaan. Het ging steeds beter tussen hem en de Gible en Myrddin zou bijna zeggen dat ze gehecht aan het worden was aan hem. De roze draakachtige wandelde dan ook vooruit terwijl de vossen aan de zijde blijven van de kleine man. het was heerlijk om niet langer vast te zitten aan zijn krukken en dus liet hij dan ook een opgeluchte zucht horen. Het was beter voor hem dat hij eindelijk weer wat vrijheid had, want het opstapelen van frustraties in dat gips... Was niet voor hem weg gelegd. Hij liet zijn ogen even heen en weer gaan en zuchtte zachtjes. Hij had ook een Geodude gekregen van Crescent Moon om een weekje op te letten. Hij vond dat programma maar niks hoor, om Pokémon te laten wennen aan mensen voordat ze dan doorgegeven werden. Want... Rock types geven aan een kind leek hem niet meteen handig. Daarbij was de Geodude duidelijk ook een hoger level dan ze heme initieel hadden verteld. Maar dat was omdat Myrddin inmiddels wel wat ervaring had met POkémon. Toireasa zat genesteld op zijn schouder. Het was allemaal heel gezellig, de wandeling. Iets dat hij niet gewoon was. Normaal was er wat meer chaos. En dus kwam hij al snel op een idee.

De spin en de steen, tegenover elkaar. Na een paar goed gemikte aanvallen van de Geodude, leek Toireasa uitgeput te worden. Maar er was een level verschil die in het voordeel lag van de traited mon. Ze zwaar in het nadeel dankzij haar typing... maar qua pure, rauwe kracht... Zat ze duidelijk voor. Met Smack downs en bulldozes viel de Geodude aan, op haar beurt viel de klein spin de steen dan ook aan met aanvallen die weinig deden. Een Cross Poison recht op het gezicht van de steen zorgde er echter voor dat deze wit begon te gloeien. Niet veel later stond er niet langer een steen met armen, maar een steen met twee paar armen. Myr perste zijn lippen ongemakkelijk op elkaar en zuchtte. Wat een mess. Maar goed... Het ding besloot echter dat zijn volgende move self-destruct moest zijn. Myrs ogen werden groot toen hij zag hoe het ding begon op te lichten, greep Adelyn en Sylvan bij hun kraag vast en dook weg achter een grote steen.

Kaboom.

De explossie liet de grond trillen en even hield de kleine, blonde man zijn adem in. Oh jee. Voor even dacht Myrddin dat Toireasa zo goed als toast was... maar toen hij van over de steen gluurde, zag hij iets dat hij niet had verwacht. Het spinnetje gloeide en veranderde van vorm. Ook zij belsoot dat het tijd was om een betere en sterkere versie van zichzelf te worden eh? HIj kwam langzaam overeind, duwde zichzelf wat beter recht en wandelde naar het slagveld toe, de twee vossen loslatende. Sylvan schudde zijn kop en keek even piepend op naar Adelyn, die hem blij een likje gaf over zijn kop. Murphy, die rond had zitten graven, was meteen terug op komen dagen, klaar staande om de Pokémon in kwestie ervan langs te geven. Maar toenz e zag dat de Graveler morsdood was, ontspande ze zich. Rustig bekeek de man zijn nieuwe Pokémon even. Het was altijd vreemd om zo'n dingen te aanschouwen.