Mitch keek met een lichte glimlach om zijn lippen naar Fledge, zijn gloednieuwe aanwinst. Azure, zijn Goomy, had zich op zijn schouder genesteld en had haar kopje zoals gewoonlijk tegen hem aangeduwd terwijl ook zij haar ogen op de Shiny had gericht. Arceus zij dank had Fledge geen nare ervaringen door Natsu’s Fire type attacks en kon Mitch hem gewoon trainen naar believen. Het zou in elk geval geen gevalletje Poseidon worden. Fledge had momenteel bezit genomen van één van de berries die Mitch had gewonnen bij zijn dubbelgevecht en maakte er nogal een drama van toen een Starly uit het niks op kwam doemen en de berry van hem af wilde pakken. Omdat Fledge wel wat levels hoger was getraind sinds dat Mitch hem had, kon hij de Starly makkelijk met een flinke Peck wegjagen. De encounter had blijkbaar nogal een impact op hem achter gelaten: niet veel later begon zijn Rowlet te gloeien en werd hij groter. Mitch knipperde verwonderd met zijn ogen toen hij niet veel later een Dartrix door de lucht zag vliegen, nog altijd tevreden knabbelend op zijn berry. Wel. Zo makkelijk kon het dus zijn, blijkbaar.
Vandaag had ze alle drie haar pokémon buiten hun pokéballs gelaten. Ze liet vaak genoeg enkel Bruintje buiten omdat hij daar altijd zo blij van werd, maar ze vond het ook altijd leuk om te zien hoe de drie met elkaar omgingen wanneer ze naast haar liepen. Mogelijks gingen ze straks tesamen trainen en oefenen, maar voorlopig hield ze het op een wandeling. Het was daarbij een mooie dag, die zou ze niet zomaar laten voorbij vliegen. Over vliegen gesproken, ze zag opeens een heel mooie pokémon de lucht in vliegen. Ze herkende het als een Dartrix, en het had daarbij andere kleuren dan een gewone dus veronderstelde ze dat het een shiny was. Met haar blauwe ogen volgde ze hoe die pokémon aan het fladderen was door de lucht. “Wooow, wat een mooierd!”, sprak ze wonderlijk. En ze leek niet alleen voor zichzelf te spreken – Bruintje keek ook geïnteresseerd omhoog. Tja Bruintje had altijd al willen vliegen, jammer genoeg konden Pantheons dat niet echt helemaal. En de andere twee – die zaten oftewel waakzaam naast haar te staan of mee te kijken naar de Dartrix. Want zoiets zag je niet echt elke dag, of kwam ze niet vaak genoeg naar buiten?
Een tevreden glimlach gleed om Mitch’ lippen terwijl hij toch wel wat trots naar Fledge keek. Ook Azure was het met glimmende oogjes aan het volgen en hij wist zeker dat als hij Natsu uit zijn bal had, dat deze het ook wel een mooi zicht zou vinden. Ah. Maar dat kon hij misschien wel fixen. Hij haalde de bal van zijn Charmeleon tevoorschijn en liet deze eruit komen. Natsu keek eerst even verward om zich heen, maar liet daarna zijn blik naar de lucht glijden en snoof goedkeurend een rookwolk uit zijn neusgaten toen hij de Shiny Dartrix door de lucht zag vliegen. Hij hoopte dat ze binnenkort allemaal ook zo naar Poseidon zouden kijken eer dat die evolueerde. Blijkbaar was het niet alleen hemzelf en zijn team opgevallen: Mitch hoorde iemand iets zeggen aan zijn rechterkant en hij draaide zijn hoofd, waar hij een meisje van rond zijn leeftijd met een Pokémon die hij niet kende, een Scyther en een Ralts zag staan. ”Jouw Pokémon zien er anders ook zeker niet slecht uit, hoor,” zei hij op een vriendelijke toon tegen haar. ”Maar wat is dat dan voor Pokémon?” Hij knikte naar de vreemde Pokémon dat naast haar stond. Dat had hij echt nog nooit gezien. Het deed hem een beetje aan de lijn van evolutie van een Eevee denken, maar misschien had hij dat wel fout. Natsu keek wat verlegen weg van het gezellige boeltje aan zijn rechterkant terwijl Fledge en Azure juist wat nieuwsgieriger keken naar de Pokémon van het meisje.
Het was een mooi verschijnsel, dat wel. Het deed haar ongeveer dezelfde bewondering voelen, als de keer dat Bruintje opeens begon te evolueren in de Lost Tower. Het was een mysterieuze ervaring geweest, aangezien ze daarvoor nog nooit een Phanteon had gezien. Maar ze was er snel genoeg achter gekomen dat welke vorm Bruintje ook had aangenomen, hij altijd zijn vrolijke zelf bleef. En daarbij nog steeds deels bruin was. Hun ogen volgden de mooie Dartrix die daar rondvloog in de lucht tot ze opeens de stem hoorde van de eigenaar van die pokémon. ‘Jouw pokémon zien er anders ook zeker niet slecht uit, hoor’, sprak de ander die rond haar leeftijd was vriendelijk. Ze glimlachte, haar eigen drie pokémon waren zeker ook speciaal. Misschien niet de meest coole, of de allermooiste. Maar ze hield wel van ze. ‘Maar wat is dat dan voor Pokémon?’, vroeg hij toen, knikkend naar Bruintje die naast haar stond. Bruintje zijn aandacht was ondertussen al gevestigd op de pokémon die nieuwsgierig waren naar hem. Hij kwispelde plezierig met zijn staart terwijl hij een vriendelijke blik in zijn helderblauwe ogen had. Wat een pure ziel was hij toch. “Oh, dit is een Phanteon! Geëvolueerd vanuit een Eevee”, legde ze goedgezind uit. Zeker een mysterieus geval, maar ze vond hem wel leuk. Daarbij was zijn staart nu zachter dan tevoren!
De Pokémon was in elk geval wel vriendelijk. Een warme glimlach gleed om Mitch’ lippen terwijl hij de blik van de Pokémon ving en hij kwam wat dichterbij, waarna hij aarzelend zijn hand uitstrekte. Als de Pokémon wilde, kon hij geaaid worden. Natsu hield wat meer zijn afstand, Fledge interesseerde het allemaal niet zo en Azure zocht dan juist wat meer de affectie op daar haar slijmerige kopje tegen zijn wang te duwen. Mitch besloot om er voor nu geen aandacht aan te besteden. Azure was best aanhankelijk aan hem geworden op korte tijd en hij wilde haar niet het idee geven dat hij haar constant op haar wenken zou geruststellen, want anders zou ze nooit zelfstandig worden. Maar het amuseerde hem wel. Als Poseidon een klein beetje van haar aanhankelijkheid over zou nemen, zou het zeker goedkomen. ”Een Phanteon?” vroeg hij verward. Hij had over alle Eeveelutions gelezen in zijn boeken, maar deze was hem nog nooit voorgevallen. ”Is dat een soort dat alleen maar te vinden is in Sinnoh? Ik heb er geloof ik nog nooit van gehoord.” Natuurlijk waren er nog wel meer Pokémon waar hij nog niet van had gehoord. Hij kende er best wel voor door de encyclopedie die hij twee jaar geleden gekocht had en waar zelfs Pokémon van de Galar regio in voor waren gekomen, maar dat was ook alleen maar van lezen en prentjes zien. Er waren er inmiddels zo veel dat hij dat nooit allemaal kon onthouden. Die van de Kantonian en Johtonian regio kende hij in elk geval allemaal heel erg goed, wat al een goed ding was.
Bruintje vond het wel fijn dat het gesprek over hem ging – hij vertoonde een trotse blik toen Ivy had gezegd dat hij een Phanteon was. En niet veel later stak de jongeman zijn arm uit richting hem en omdat hij zo lief was, duwde hij zijn kopje tegen de hand van de onbekende. Ivy had altijd al bewonderd hoe snel Bruintje anderen vertrouwde, en hoe vriendelijk hij tegen ze kon doen. Sommige Pokémon – zoals haar Ralts en haar Scyther – vertrouwden anderen niet heel snel, waardoor het wel een poosje kon duren voor ze echt vriendelijk zouden gaan doen tegen hun. Ach ja, ze waren wie ze waren. En zolang ze niemand pijn deden, was alles goed toch? ‘Een Phanteon?’, vroeg hij opeens verward. ‘Is dat een soort dat alleen maar te vinden is in Sinnoh? Ik heb er geloof ik nog nooit van gehoord.’ Ah. Ja, het idee was haar al toegekomen dat de meesten deze Pokémon soort nog niet echt kenden. Bruintje en de twee andere Phanteons die van Chloe waren, waren zowat de enigste Phanteons die ze tot nu toe had gezien. “Ik ben eigenlijk niet zeker. Ik had ook nog nooit van Phanteons gehoord tot hij opeens evolueerde nadat 'ie naar de Lost Tower was gerend…”, vertelde het rozeharige meisje toen. “Maar ik vind zelf wel dat het wel een mooie evolutie is”
Een glimlach gleed om Mitch’ lippen toen de Phanteon zijn kop tegen Mitch’ hand duwde. Hij hoorde een zacht protesterend geluidje van Azure, maar besloot om daar wederom weer geen aandacht aan te geven. In elk geval waren Fledge en Natsu niet zo aanhankelijk, al zou hij het wel leuk vinden als Natsu eens wat minder verlegen zou zijn en wat meer van zichzelf liet zien. Het was immers niet alsof iemand hem uit ging lachen. Maar nee, zijn Charmeleon hield nog steeds verlegen zijn afstand. Het was een sterk contrast met hoe hij was tijdens een gymgevecht, maar Mitch nam het hem niet kwalijk. Hij was in elk geval wel open naar zijn teammates en naar Mitch zelf en dat was het belangrijkste. De rest kwam vanzelf. ”Aha, een evolutie op een specifieke plek dus,” murmelde hij. ”Dat is voor de Eeveelution-lijn niet zo heel ongewoon. Om een Glaceon, Leafeon, Espeon of Umbreon te krijgen, moeten ze immers ook op een specifieke plek of tijd zijn.” Maar hij vermoedde dat dit meer Sinnoh-gebonden was, tenzij dat een Eevee ook opeens kon evolueren in een andere plek met Ghost types, zoals in de Pokémon Tower in Kanto of Mt. Pyre in Hoenn. Maar zouden ze de soort dan niet eerder ontdekt hebben als dat zo was? ”Ja, dat zeker,” beaamde Mitch toen ze zei dat het een mooie soort was. ”Ben je trouwens ook een trainer?” vroeg hij toen. Ze had drie diverse Pokémon bij elkaar staan, dus het zou goed kunnen.
Terwijl Bruintje zijn kop tegen de hand van de ander duwde, hoorde ze hoe de Pokémon die op diens schouder zat een protesterend geluidje maakte. Maar die werd vervolgens gewoon genegeerd – waarschijnlijk vroeg die constant om aandacht als de ander hem gewoon besloot te negeren, dus zei Ivy er niets op. Vroeger toen Bruintje nog een Eevee was, maakte die ook altijd geluidjes voor aandacht. En hoewel het rozeharige meisje in het begin altijd had geluisterd, kon ze dat nu niet full-time meer doen omdat ze haar Scyther en haar Ralts ook aandacht moest geven. Ze zagen er misschien wat stoerder uit en minder vrolijk maar eigenlijk hielden ze ook wel van aandacht, op elk hun eigen manier dan. ‘Aha, een evolutie op een specifieke plek dus’, murmelde de jongeman tegen haar. ‘Dat is voor de Eeveelution-lijn niet zo heel ongewoon. Om een Glaceon, Leafeon, Espeon of Umbreon te krijgen, moeten ze immers ook op een specifieke plek of tijd zijn’ Ze knikte, hij had gelijk. Sommige Eeveelutions hadden inderdaad een specifieke tijd of plek nodig, alleen had ze geplanned om eerder een Leafeon of Glaceon te nemen in plaats van een Phanteon, maar ze was niet teleurgesteld in wat Bruintje nu was geworden. Dan was hij tenslotte nog steeds bruin en dat was wel leuk. “Dat klopt ja, het enigste verschil is dat dit niet echt geplanned was, al ben ik niet teleurgesteld over wat eruit gekomen is”, ze grinnikte kort tot ze Bruintje vrolijke geluidjes hoorde maken. Hij was blij met hoe hij was op dit moment. ‘Ja, dat zeker’, vervolgde de ander toen Ivy zelf had gezegd dat ze het een mooie evolutie vond. ‘Ben je trouwens ook een trainer?’ kort schudde ze even haar hoofd. “Ik ben een coördinator”, sprak ze eerlijk. Ze had wel nog niet erg veel vooruitgang gemaakt, maar ze maakte vergeleken met anderen baby-stapjes. Want ze wilde de ultieme coördinator worden in de spotlights, en dat vereiste tijd en geduld.
Een lichte glimlach gleed om Mitch’ lippen toen ze aangaf dat het niet echt in de planning had gestaan om de Eevee een Phanteon te laten worden. ”En ach, er zijn vast genoeg manieren om op een andere manier nog aan een Eevee te geraken als je graag andere Eeveelutions erbij wilt,” zei hij en hij haalde zijn schouders op. Het zou niet de eerste keer zijn dat iemand een heel team startte met alle verschillende soorten Eeveelutions. Hij zou het zelf niet echt doen, maar ieder zijn eigen ding, toch? Zijn blik gleed naar het meisje toen ze aangaf dat ze geen trainer was, maar een coördinator. ”Hoe gaat dat in zijn werk dan?” vroeg hij geïnteresseerd aan haar. Hij had er natuurlijk wel eens van gehoord, maar had zich er niet heel erg in verdiept omdat het simpelweg niet zijn doel was geweest om een coördinator te worden. Hij wist alleen maar hoe hij het beste de movesets van zijn Pokémon in een gevecht kon gebruiken, niet hoe hij er een show van kon maken. Dan was het misschien wel interessant om van iemand die daar meer ervaring mee had of zich er in elk geval meer in had verdiept meer te weten te komen over het onderwerp.
‘En ach, er zijn vast genoeg manieren om op een andere manier nog aan een Eevee te geraken als je graag andere Eeveelutions erbij wilt’, hij haalde zijn schouders erbij op en glimlachte lichtjes. Het was inderdaad niet zo lastig om op één of andere manier aan een andere Eevee te geraken. “Mhm. Maar ik denk dat ik het voorlopig goed heb zo”, glimlachte ze terug. Bruintje was al goed genoeg. Hij was misschien niet geworden wat ze had verwacht, maar hij was perfect zoals hij was, en ze zou hem nooit willen veranderen. Want hij was blij, en uniek. In ieder geval, ze was inderdaad een coördinator. Ze had misschien niet zoveel ervaring als anderen, maar ze was wel druk bezig met al haar technieken onder de knie krijgen zodat ze snel kon meedoen aan echte contests. ‘Hoe gaat dat in zijn werk dan?’, vroeg de ander geïnteresseerd. “We laten onze Pokémon bepaalde moves uitvoeren na elkaar om mooie visuele effecten te creëren”, haar woorden waren gevuld van passie. “Hoe mooier en creatiever, hoe beter”
![[EVOLUTION] Not too much work BogusIncredibleBass-size_restricted](https://thumbs.gfycat.com/BogusIncredibleBass-size_restricted.gif)
