Tales of

Sinnoh

Elke keer als Ivy probeerde mooie moves te combineren met haar pokémon, mislukten haar pogingen steeds. Oftewel paste het niet goed bij elkaar, ofwel was de timing niet goed… Het was wel duidelijk dat ze misschien wat advies nodig had. Ivy wilde heel graag bekend worden in Sinnoh, en heel graag contests winnen. Dat was haar ultieme droom – maar ze ging niet ver komen als ze continu zou blijven sukkelen met haar moves. Gelukkig voor haar, zag ze iemand bekend die ook een coördinator was. Ze was ergens in het algemeen ook heel blij haar te zien. “Hey Blake! Hoe gaat het?”, naderde het rozeharige meisje de ander met een glimlach en wachtte even voor ze haar probleem ging melden. Ze viel een beetje met de deur in huis, maar ze kwam graag meteen tot het punt. “Ik uh… Wilde vragen of je me mogelijks kon helpen met oefenen met m’n moves te combineren”, vertelde ze en merkte dat haar Pantheon met glinsteringen in zijn ogen naar de ander keek. “Ik krijg ze maar niet goed... En jij hebt al wat meer ervaring, sooooo...?”



Blake Miller

Ze wist dat ze er uiteindelijk wel ging komen, maar ze had mogelijks wel wat hulp nodig om die eerste stappen vooruit te zetten. Daarom had ze zonet Blake aangesproken omdat ze wist dat ze daarmee wel wat kon oefenen. Als ze dat zelf wou tenminste. ‘Hey Ivy. Prima hoor, hoe gaat het met jou?’, antwoordde de ander nadat Ivy haar had begroet. “Oh, het gaat goed! Fijn om te horen dat het met jou ook goed gaat”, glimlachte ze even. Alles ging vrijwel goed met haar, behalve dit klein dingetje met haar moves mooi combineren maar dat kwam wel goed. Gewoon wat oefenen. ‘Geen probleem, ik moet zelf toch nog oefenen. Zullen we ergens heen gaan waar meer ruimte is?’, zei de ander nadat ze haar schouders had opgehaald. “Oké!”. Goedgezind stapte ze mee met de ander terwijl haar blauwe ogen rondkeken naar de omgeving. Ze was niet echt aan het zoeken, eerder alvast aan het nadenken hoe ze straks zouden gaan oefenen.

Small talk was meestal erg lastig om te voeren, het maakte niet uit hoe graag je met anderen praatte. Maar ja, het was fijn om te weten dat alles nog goed ging met de ander en dat dat stukje gebabbel uit de weg was. Samen bereikten ze het park die ze hadden gevonden en de ander draaide zich om naar haar toe. ‘We hebben elkaar al een tijdje niet gezien dus kun je beginnen met laten zien welke pokémon je ondertussen hebt?’, vroeg Blake aan haar en haalde zelf haar zes Pokémon tevoorschijn. Eén voor één zag ze hoe ze uit hun pokéballs kwamen en bewonderde ze even voor ze knikte en zelf haar eigen Pokémon uit de pokéballs haalde. Bruintje, Insecto en Pride. Een trio dat ze nu al een kort tijdje had, hoewel alle drie hun karakters erg anders waren ingesteld konden ze meestal wel met elkaar overeen komen. Behalve wanneer er nog maar één snoepje over was en het oorlog was over wie ze mocht krijgen. “Dit zijn Bruintje, Insecto en Pride”, glimlachte ze kort en wees met haar hand naar ieder van hen.

Natuurlijk liepen de namen van haar Pokémon uiteen. Voor haar was er niets leukers dan namen die je absoluut niet verwachtte van iemand zoals zij. Ze wist nog niet hoeveel Pokémon ze er in de toekomst bij zou krijgen, maar ze vond namen bedenken altijd heel erg leuk. Hoe dan ook… ‘Phanteon en Ralts zijn goede contest pokémon in ieder geval. De Scyther is wat lastiger maar ook wel mee te be werken’, concludeerde Blake over haar pokémon. Tja ze had niet erg veel verwacht van Insecto op dat vlak, maar hij deed zijn best en was een goede bewaker. Dat vond ze prima zo, hoefde niets aan te veranderen. ‘Okay, dus welke moves wilde je combineren?’, vroeg de ander toen aan haar. Tja, Ivy was opzich niet erg goed in moves uitkiezen om ze mooi te combineren; maar ze probeerde wel. “Ik dacht aan uh… Swift en Bite? Om te beginnen enzo”, ze voelde zich een beetje nerveus over het feit dat ze er nog niet zo goed in was. Maar kwam goed, toch? Haar ogen waren op Bruintje gericht, ze was haar eerste Pokémon ooit. Daar wou ze graag mee beginnen.

‘Op zich heeft het potentie maar Bite is best een grove move. Tenzij de kaken van de pokémon een focus punt zijn, levert het waarschijnlijk minder punten op’, legde de ander uit. En het klopte ook wel, Bite was een move die ze eerder zou gebruiken tijdens een battle dan tijdens een contest. Maar Ivy had niet echt zo’n goed inzicht op wat er nu het beste zou zijn voor haar Pokémon om te combineren. ‘Bite kun je natuurlijk wel gebruiken tijdens de battle delen maar tijdens de show delen zou ik het niet snel inzetten voor jouw Pokémon. Zou ik misschien op je pokédex mogen kijken welke moves ze kennen?’, vroeg Blake, waarna het rozeharige meisje een knik gaf. Mogelijks had zij wel wat betere aanraders dan wat Ivy zelf zou kunnen bedenken. Natuurlijk kwam het ook omdat ze wat minder zelfvertrouwen had door het feit dat iedereen zo groots was en zij nog niet in de spotlights stond. Ze wilde het op een dag wel bereiken, en was bereid er heel wat voor in te zetten moest het nodig zijn. Ivy stapte wat dichter naar Blake toe en haalde haar Pokédex naar boven waarna ze het aan de ander overhandigde. Bruintje en Pride keken gewoon toe, terwijl Insecto een blik wierp op de Ninetales die de Skitty liep te wassen alsof het haar eigen kind was. Hij vertoonde het misschien niet zo snel maar hij vond het erg  schattig om dat aan te zien. “Dus… Wat denk je dan dat beter is dan Bite bijvoorbeeld? In dit geval?”

Het was zeker niet ideaal, waarschijnlijk kwam het ook vandaar dat het meisje wat moeite ondervond met haar moves goed uit te zoeken en ze te combineren. Ze wilde er wel alles voor gaan doen, en als ze ijverig ze moest gaan trainen dan ging ze dat ook doen. De Pokédex werd terug aan haar overhandigd en ze stak het voorlopig weg in haar tas terwijl ze luisterde. ‘Okay het lijkt erop dat ze de meeste echt handige moves voor contests pas op hogere levers leert dus ik raad je vooral aan om meer te trainen’, meer trainen, got it. Bruintje vond het altijd wel leuk om te trainen, dus dat zou wel goed komen. Over de Ralts wist ze het nog niet goed maar het moest wel goed komen toch. Toen Ivy’s blauwe ogen zochten naar Pride, bemerkte ze dat de Buneary Pride aan het uitdagen was voor een gevecht maar werd gelukkig teruggetrokken door Blake. Pride hield niet echt zo van onbekende mensen en/of Pokémon, en al zeker niet als ze wilden vechten. Dus voelde ze zich een beetje nerveus. ‘Swift is een handige move want je kan die zowel slopen als gebruiken om te slopen. Voor dat eerste heb je echter niet veel andere moves dus je kan er beter een andere move zoals Charm mee slopen. Als je een Charm in de lucht schiet en daar dan een Swift achterop stuurt, moet je een leuk effect krijgen.’ Het rozeharige meisje knikte. Ze begreep het – een Charm in de lucht en daar dan nog een Swift achter. Het leek best wel moeilijk maar ze geloofde graag dat het vrij eenvoudig was. “Laat me eens proberen”, glimlachte ze en zag dat Bruintje al begon te kwispelen met zijn staart. “Doe Charm!”, de Phanteon deed er niet lang over en schoot de roze hartjes in de lucht terwijl zijn blauwe ogen helder glinsterden. “Swift!” Bruintje begon rondjes te draaien en voerde de move uit, waardoor er allemaal sterretjes omhoog schoten in een mooie cirkel. Na enkele seconden zaten er beiden hartjes als sterretjes in de lucht voordat ze langzaam verdwenen. “Zo… Was dat goed?”