Als een wervelstorm van vreugde rende Mary-Sue door Sandgem Town, niet geheel bekend met de locatie van het laboratorium van Professor Hazel. Nadat ze het juiste gebouw al minstens drie keer voorbijgelopen was, stond ze eindelijk stil bij de deur van het laboratorium. “Oké, Sue, het is tijd voor rust.” Zei ze tegen zichzelf voordat ze naar binnen ging. Eenmaal binnen zag ze verscheidene loslopende pokémon, en met grote ogen keek ze rond. Van de rust waar ze het eerder over gehad had was niet veel te merken. Ze was praktisch gezien aan het stuiteren terwijl ze rondkeek en zocht naar Professor Hazel. De zoektocht duurde niet lang, Sarah Hazel stond gewoon in dezelfde kamer.
“Hoi hoi!” begroette ze de professor, “Ik ben hier om mijn eerste Pokémon op te halen.” De professor had dit vast al verwacht, want ze haalde drie pokéballs tevoorschijn voor Sue om uit te kiezen. Nu nog hopen dat er wat leuks bij zou zitten.

De eerste was een kangaskhan, niet heel interessant. De tweede was een shiny passimian, wat meteen tien keer beter was vanwege de vreemde kleuren. Als derde en laatste was er een impidimp, die geheel toevallig ook nog shiny was. Met grote ogen keek Sue naar de pokémon die ze gekregen had als opties om uit te kiezen. “Wist je toevallig van mijn liefde voor shiny pokémon of is dit echt puur toeval?” Vroeg ze, een verbaasde maar blije uitdrukking op haar gezicht. Haar blik schoot van de impidimp naar the passimian en weer terug, dit herhaalde zich constant voor een minuutje of vijf voordat Sue een keuze gemaakt had. “Zou ik de impidimp mogen hebben?” vroeg ze, enthousiast wijzend naar de blauw-witte pokémon. Het was echt alsof ze bijna niet kon geloven dat dit een serieuze situatie was. Zelfs al mocht ze maar één van deze drie pokémon met haar meenemen vandaag, ze was alsnog extreem blij dat ze zowel een shiny passimian als een shiny impidimp gezien had.

Nadat alles geregeld was en de impidimp officieel van haar was, kwam Sue voor een metaforische muur te staan. Hoe ging ze haar starter noemen? Daar zou ze goed over na kunnen denken op weg terug naar huis. “Heel erg bedankt, Professor Hazel!” Riep ze nog net achterom voordat ze her lab weer verliet.
Op weg terug naar huis met een flying taxi had ze uiteindelijk een naam bedacht voor haar nu al geliefde impidimp. Zijn naam zou Candy worden.