Met zijn armen over elkaar geslaan was hij ingedoezeld op het bankje. De afgelopen dagen waren weer hopeloos geweest als het op slapen aankwam. Nu Miko niet langer bij hem sliep had hij weer enorm veel last van nachtmerries en slaapangsten. De angst hield hem snachts wakker. Hij had iemand nodig die bij hem was, maar er was geen haar op zijn hoofd die eraan dacht dit aan iemand toe te geven. Nu, in klaarlichte dag, was hij wel in slaap gevallen. Hij had zijn crescent moon pak aan, maar had daarover een dikke jas met sjaal aangedaan. De warmte was aangenaam geweest toen hij even was gaan zitten en voor hij het wist was hij in slaap gevallen. Morrígan was rustig bij hem op het bankje gaan zitten en was rustig bezig met een boeket bloemen te soorteren. De twee traited Vulpixen waren voor het bankje aan het stoeien, vielen over elkaar heen en rolden verder. De twee vossen waren ze druk bezig dat ze niet eens doorhadden dat ze aan het doorrollen waren op de druk bewandelde straat van Hearthome, die nu vrij druk was dankzij het festival. Zo tegen de benen aan van mensen. Maar veel oog hadden ze er niet voor, want blij speelden ze verder. En Myr? Die zat nog diep in slaap. Zo ineengedoken in zijn sjaal en muts leek hij meer dan een kind dan wat anders.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
De eerste dag Valentijn was fijn geweest. Doordat hij heel de dag bezig was geweest, was al het volk hem niet eens opgevallen. Nu werd al de drukte toch een beetje te veel. Zelfs vanuit zijn appartement kon hij het horen. Buiten was het helaas niet veel beter. Al wat hij wilde doen was een brood gaan kopen bij de bakker, misschien een extra gebakje erbij, als er nog iets over was. Het enige nadeel was dat de kortste weg recht door het festival was en Casimir geen zin had om een omweg te maken.
Ro- de Ninetales liep aan zijn voeten. Ook al zou Casimir het niet luidop toegeven, was het fijner om door de drukke straten te wandelen met haar aan zijn zijde. Als iets zou gebeuren, was hij er zeker van dat zij hem zou waarschuwen. Dat hij ook zoveel vertrouwen kon geven aan een pokémon, was iets waar hij zichzelf iedere dag opnieuw mee verbaasde.
Een zachte brom steeg op vanuit de borst van de Ninetales en Casimir volgde haar blik naar een figuur op de bank. Van die afstand was het onmogelijk te zien wie het was, maar hij had het gevoel dat hij de Meowstic herkende. “Gewoon blijven wandelen,” mompelde hij tegen de Ninetales, terwijl hij langzaam dichter in de andere zijn buurt kwam. Hij had geen andere keuze, want hij moest erlangs. Het zachte gebrom hield echter niet op, en Casimir raakte zacht haar oor aan. Dit trok even haar aandacht, voor ze haar ogen snel weer op de jongen en zijn pokémon richten.
Het was dat de Meowstic doof was en dus nooit het gegrom van de Ninetals kon horen. De twee kleine baby Vulpixen hoe dan ook, die het normaal wel zouden opvatten, waren te wild in hun spelen. Ze rolden dan ook zonder veel pardon tegen de shiny Pokémon aan, waarbij ze wel meteen hun blauwe oogjes legde op haar. Blij piepend begonnen ze wat rond de blauwkleurige mon te gaan, waarbij ze aan haar snuffelde. Hoe dan ook leek Oona wel de link te leggen dankzij de geur die de Pokémon droeg, aangezien deze vaag bekend leek te zijn. Bayou daarintegen had geen idee wie of wat dit is en toen ze eenmaal klaar was, sprong ze weer op de tricolor Vulpix, die even een boos geluidje liet horen. Langzaam keek Morrígan wat op van haar werk, zodat ze even kon zien wat de babies deden, enkel om star te staren naar de Pokémon waar ze enkele maanden geleden nog een gevecht mee had gehad. Voor even viel haar bekje wat open, voordat ze langzaam keek naar de twee jonge alolan Vulpixen, die nu voor de voeten van Casimir en de shiny Ninetales aan het rollen waren. Oona daarintegen sprong af en toe op in een poging de oor van de Ninetales te grijpen.
Myrddin knipperde even wat toen hij de herrie hoorde en murmelde wat dingen, die toch geen betekenis hadden voordat hij even een hand ophaalde en in zijn gezicht legde. Shit, hij was aant werk of niet? Straks kwam ie in de problemen.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Even kwam Casimir tot stilstand toen de twee vulpixen die vermoedelijk van de andere voor zijn voeten waren terecht gekomen. Gelukkig bleef het daarbij en richtte ze hun aandacht vooral op de Ninetales. Deze liet een duidelijke waarschuwende grom horen om te laten weten dat ze hier niet mee gediend was. Normaal gedroeg ze zich anders tegenover haar soortgenoten, maar het feit dat ze van Myrddin waren, veranderde de zaak. Ze stak dan ook haar kop hoog in de lucht zodat ze haar oor niet wisten te pakken.
Sierlijk sprong de grijze Ninetales over de twee vulpixen heen, zonder ze verder aandacht te geven. Ook Casimir liep gewoon langs de pokémon heen in een grote boog. De laatste keer dat hij iets gezegd had over de pokémon van de kleinere man, was het slecht afgelopen, dus hield hij wijselijk zijn mond. Zijn grijze ogen schoten echter even naar het figuur dat in beweging leek te komen, maar het zag er niet naar uit dat het hem had opgemerkt. Goed. Houden zo, dan kon hij zonder problemen naar de ba-
Casimir had niet opgemerkt dat hij nog steeds naar de andere aan het kijken was, waardoor hij recht tegen iemand aan liep. “Shit, sorry,” mompelde hij. De persoon zei dat het niet uitmaakte, wenste hem nog een goede dag en liep rustig verder.
Oona was niet gediend met het feit dat de shiny haar negeerde en holde achter de shiny aan, om wat te keffen tegen haar Bayou behield echter haar afstand bleef even kijken naar de vos, voordat ze haar pootjes optilde en rustig deze begon te wassen, om het vervolgens over haar kopje en oor te brengen. De calico Vulpix keek even om toen haar trainer in beweging kwam en trippelde naar hem toe. Rustig keek de kleine man even op naar de gevlekte vos, voordat hij glimlachte, naar voren leunde en het vosje aaide. Voor even was hij verward waar de tricolor Vulpix was en wel meteen sloeg lichte paniek in. Het was immers een cadeau geweest en hij- AH... Daar was ze. Bij een shiny Ninetales. Al snel verdween de paniek van eerder wel meteen toen hij de alolan Vulpix zag. Maar langzaam viel zijn kwartje. Hoeveel shiny Ninetales waren er en-
Zijn ogen gingen naar de persoon die naast de vos liep, waarbij hij de ander kort aankeek met grote ronde ogen, voordat hij schuin wegkeek. Hij krabbelde zowat van de bank, een vreemd gevoel bekroop hem waarbij hij zo snel mogelijk weg wilde van hier. Wat voor een kutfestival was het ook. Wie vierde er nu liefde. Het was toch allemaal vasle bullshit en afzetterij. De enigste reden dat hij hier dan ook was, was gewoon voor zijn werk en niks anders. KOrt kuchte hij wat in een poging Oona haar aandacht te krijgen, maar de tricolor Vulpix bleef voor de shiny Ninetales springen en keffen naar haar. Hij fronste wat en klikte wat met zijn tong om haar aandacht te krijgen, maar wederom niks. Wat ongemakkelijk keek hij naar Casimir en terug naar zijn Vulpix. Hopeloos klakte hij nogmaals met zijn tong, maar de babyvos had er geen oor voor en bleef doorgaan. De Meowstic hield een scherp oog op de fire type. Haar oren bewogen wat gevaarlijk, duidelijk klaar houdende mocht de Pokémon iets in haar kop halen.
Myrddin knielde wat bij de calico Vulpix en legde zijn handen langs Bayou heen, waarna hij haar begon te aaien en nogmaals klikte met zijn tong. Kijkende van de tricolor naar de calico en terug. Kom dan toch rotvos, het was tijd om te gaan. En hoe sneller hoe beter.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Er was iets dat ervoor zorgde dat zijn arm iedere keer weer zacht pijn begon te doen als Myrdinn in de buurt was. Misschien was het simpelweg omdat Casimir zich er meer van bewust en was het altijd aanwezig. De wonde was ondertussen volledig genezen en had enkel een rood litteken nagelaten dat langzaam aan zou verdwijnen. Hij moest het enkel tijd geven.
Al wat Casimir wilde, was hier zo snel mogelijk weer weg gaan. In het bijzijn zijn van de andere maakte hem oncomfortabel en hij had niks dat hij de andere nog wilde zeggen. Ervaring had hem geleerd dat het toch het ene oor in, het andere weer uit was. De enige die ervoor zorgde dat hij niet direct weg kon, was de ongehoorzame vos. Wederom een pokémon die de kleine man niet onder controle had.
De Ninetales haar gebrom, veranderde in echt gegrom. Haar tanden waren lichtjes ontbloot en Casimir zag wat leek op een vlam tussen haar tanden vandaan komen. “Af,” zei hij gelijk en de vlam verdween weer en ook het gegrom verzachtte. De Ninetales hield haar hoofd wat lager als normaal, maar zag er niet uit alsof ze de vulpix zou aanvallen. Ze bleef echter tussen Casimir en het ding staan om te voorkomen dat het bij hem zou geraken. “Als jij nu ook gaat, is er niks aan de hand,” zei hij tegen vulpix op dezelfde strenge toon, hopend dat het gewoon terug ging naar de andere die hij niet probeerde aan te kijken.
Oona zou niet luisteren naar het geluidje dat hij maakte. Toen hij dan ook zag hoe de Ninetales echt boos leek te worden ging zijn linkerhand automatisch naar de pokéball van de tricolor vulpix. Hij greep het vast, maar verloor meteen grip erop. Zijn gezicht vertrok even in pijn bij de snelle en harde beweging. Zijn verminkte hand verstijfde meteen, waarbij de ball zacht kletterend op de grond viel en richting Casimir en diens Ninetales rolde. Myrddin legde zijn focus echter op zijn ingewonden hand en legde zijn goede hand er even langs. Wat had hij ook gedacht... Hij slikte even zachtjes en kneep zijn ogen toe, zijn hand bevende van de kramp die erin trok. De missende vinger bracht meer problemen met zich mee dan de meeste mensen zouden denken. Hij was zoveel kracht verloren op zijn hand. Hij was nog steeds sterk, maar dingen optillen was een hele opdracht. Zijn ademhaling vertraagde wat, waarbij hij de pijn wat kon onderdrukken en kalmeren.
Oona stopte met springen en keek even naar de pokéball die richting haar en Casimir rolde. De tricolor knipperde even met haar blauwe oogjes, maar keek terug op naar de shiny. Ze piepte even zachtjes, duidelijk nog steeds van slag. Het was een dochter van Sylvan en Myrddin wist niet in welke mate Alain de baby aan de Pokémon van de emo had voorgesteld. Hij veronderstelde van niet, aangezien de man toch geen fan was van Pokémon. Zijn blik gleed dan ook even naar de ball, waarna hij zich wat overeind duwde en richting de ball schuifelde. Af en toe keek hij op naar de andere, maar hij probeerde vooral zijn focus op de pokéball te houden. Eenmaal deze vast te hebben met zijn goede hand, richtte hij die op de tricolor en liet hij haar terugkeren, waarna hij snel terug naar achter schuifelde en even terug wat overeind kwam. Bayou kwam langzaam dichter bij haar trainer staan en keek met grote oogjes naar de Ninetales. Myrddin draaide zich een kwartslag, keek nog even naar casimir, naar de weg en terug, voordat hij zijn holo caster erbij nam in zijn goede hand en begon te scrollen.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Viel het op dat hij zijn best deed om de andere helemaal niet aan te kijken? Vast wel, maar het was beter zo. Na de voorbije dagen had hij geen zin om het op een slechte noot te eindigen. Zoals het nu ging was niet goed of doenbaar, maar het was… soort van in orde. Zoals altijd was zijn hartslag iets versneld, maar het feit dat er veel volk was, hielp enorm.
Enkel wanneer de bal uit de andere zijn hand vloog, keek Casimir even gealarmeerd op, maar het was niks. Het verband om het hand van de andere zag hij, maar het registreerde niet. Hij stapte enkel wat verder weg toen dat Myrddin dichter in de buurt kwam om de bal op te rapen. Snel wendde hij zijn blik weer af naar de straat. Als de pokémon weg was, kon hij zijn weg vervolgen. Een diepe opgeluchte zucht ontsnapte door zijn neus zodra de vervelende vulpix verdwenen was. Ook de Ninetales leek wat te ontspannen, ook al stond ze dicht tegen Casimir aan. De pokémon was misschien weg, maar er was nog genoeg in de buurt dat ze niet vertrouwde.
Bakker. Juist. Dat was zijn doel en het enige wat hij wilde doen. Hier zijn bij Myrddin had nooit deel uitgemaakt van zijn plan, maar hij had moeten weten dat dit Festival veel verschillende mensen zou trekken. “Kom, we gaan,” mompelde hij tegen de grijze pokémon aan zijn zijde, die een blik omhoog wierp. Aan een kalme pas begon hij verder te wandelen, zelfs al zou hij liever weg lopen. Hij wilde het liefst doen lijken alsof het hem allemaal niets deerde.
Hij ging weg. En rustig keek Myrddin nog even naar de ander, voordat hij zuchtte en terug naar zijn holo caster keek. Hij begon verder te scrollen en zag al snel de melding dat ze aan de andere kant van het festival nood hadden aan hulp met wat spullen verplaatsen. Leek hem wel ideaal werk momenteel. Dus knielde hij wat, nam hij Bayou van de grond, duwde hijde calico tegen zich aan en begon te wandelen. In zijn goede hand hield hij de holo caster op zodat hij kon zien welke kant hij op moest lopen. In zijn achterhoofd maalde het hele ding meteen. Hij wilde niks liever dan de ander nooit meer zien. Hij kon niet wachten tot zijn straf klaar was en hij weg kon uit deze vervloekte regio. Niks goeds was eruit gekomen. EN het feit dat een geselecteerd aantal mensen zijn hele bestaan erger maakte. Hoeveel hij zichzelf meer was beginnen haten door hun. Het was niet gezond om hier te blijven, een plek die alleen maar pijn en verdriet bracht. Waar hij haar was veloren. En waar hij echt alleen was. Hij voelde zich eenzamer dan toen hij thuis alleen zat. Het was ernstig. En hij had het deels te danken aan zichzelf, maar ook aan anderen. Hij was niet het enigste probleem hier. En hij was er moe van... Om het allemaal te proberen fixen. Want niemand wilde het fixen. Ze zagen enkel maar het slechte dat hij had gedaan. En hoeveel goeds hij ook zou doen, het zou niet doorwegen. Nooit.
Het was een kwestie van tijd tot hij zou toegeven aan hoe men aan hem dacht; als een echt verschrikkelijk iemand. En dat besefte hij maar al te goed. Nog even en hij zou volledig breken. Want waarom proberen om goed te doen als het toch niks uithaalde?
![[VE2022] Kom vechten dan Naamloos](https://cdn.discordapp.com/attachments/445210538319020033/959223864662061056/Naamloos.png)
![[VE2022] Kom vechten dan AKxB6arw_o](https://images2.imgbox.com/39/11/AKxB6arw_o.png)