Tales of

Sinnoh

Een collega van hem was ziek gevallen. En ondanks dat hij al de hele dag patrouilles had gelopen en ook een dief had onderschept, had hij aangegeven dat hij voor hem zou inspringen. Zijn lichaam klaagde duidelijk van het vele werk dat hij de laatste dagen aan het verrichten was, maar als hij bezig was dan moest hij niet denken aan alle shit die hij de laatste tijd moest krijgen van mensen die hij ooit had vertrouwd. Het maakte hem ziek dat hij ze nog moest aankijken en in alle eerlijkheid wilde hij niks liever dan huilen, schreeuwen en iets kapot maken. Maar dat mocht niet. De hele wereld was tegen hem en dat zou ook zo blijven. Als hij het zou doen dan zou er geen einde aan komen. Maar was er nu al een einde in zicht voor hem? Een bedenkelijk geluidje rees uit zijn keel terwijl hij kalm naar de twee mensen opkeek die wachtte op wat hij tegen hen zou zeggen. Voor de een of andere reden moest hij deze twee newbies vertellen wat het zo inhield om een patrouille te houden. Well... Hadden ze echt de man voor de job voor gekozen. Oh ja wacht, hij was ingesprongen voor Marlo. Juist ja. Ah... Rustig nam hij zijn holo caster erbij, waarna hij begon te typen.

Eenmaal zijn uitleg gedaan was, keken de twee elkaar even aan. Myrddin kantelde zijn hoofd en begon weer te typen op het apparaatje. De Meowstic naast hem hield haar focus op de twee jongens, die wat tegen elkaar aan het fluisteren waren. Al snel keken beide wat geschokt op en Myr wist meteen hoe laat het was. Vragend keek hij schuin naar de poes, die telepathisch doorgaf dat hij de rest aan de jongens had gegeven. Hij glimlachte rustig en knikte naar haar. Dit was het voordeel voor hem... Als mute zijnde kon zij voor hem inspringen. Het was enorm fijn.

En met dat hazd hij de twee op hun weg gestuurd. Rustig keek hij de jongens na, voordat hij zuchtend omkeek naar het grasveldje. Murphy en Shula waren rustig weer eens bezig met sparren. Zo aan de rand van het festival konden ze wel wat wilder gaan. Ondanks dat er hier ook koppels waren die het leuk leken te vinden om te picknicken, werd er niet geklaagd dat zijn shiny Larvitar en traited Gible aan het werk waren.

- Camilo

In zijn ooghoek zag hij hoe een Eevee hun benaderde en kort werd Myrddin ongemakkelijk, maar ontspande zich al snel bij het besef dat dit gewoon een Eevee was.. Van iemand random. Het was niet een van zijn moeder die enkel gefokt was om dingen kapot te maken. Toch pakte Myr rustig de ball van zijn eigen monster erbij en liet hij het grijsblauw wezentje eruit. Wynn knipperde even vragend, aangezien ze al een tijdje niet uit de ball was gelaten en keek wat verward op. Bij het zien van de normale Eevee kantelde ze haar kop en keek ze vragend om naar haar trainer, die haar stil aankeek. Er was verwaring in de ogen van de vos te vinden, die duidelijk niet wist wat ze moest doen in deze situatie. Was ze naar hier geroepen om te vechten? Of was er iets anders aan de hand?

Maar nog voor de ranger iets kon zeggen klonk een schel geluid. De shiny Larvitar zette een pas terug waarna deze naar voren ging om een Crunch uit te voeren, zo ook haalde Murphy uit met een Slash. Hoe dan ook gaf Morrígan de twee Pokémon geen kans elkaar te raken want voor ze het beide wisten hingen ze beide in de lucht dankzij de telekinetische krachten van de Meowstic. De shiny poes knipperde even, haar oren opengeklapt terwijl een felle gloed van het orgaan af kwam. Myrddin zuchtte even, zette een hand in zijn zij en schudde zijn hoofd. Wat moest hij toch met die twee herrieschoppers aan.