Waarom hij zich naar deze stad op dit moment mee had laten slepen door Iris wist hij niet goed. Maar overal waar hij keek zag hij het ene na het andere koppel en het maakte hem haast ongemakkelijk. Als het niet voor Iris was die hem had uitgenodigd voor de Swanna bootjes, dan was hij ver van Hearthome city vandaan gebleven. Overal waar hij keek zag hij wel iets van hartjes en ondanks dat hij had gehoopt dat de winkelstandjes misschien nog wat nuttigs zouden hebben was het merendeel in het teken van de liefde. Iets waar hij zelf nog ongemakkelijker mee was dan het gemiddelde persoon. De Snom op zijn schouder drukte kort zijn kop tegen hem aan, het stelde hem toch iets meer gerust dat hij niet alleen hier was.
Masker op en gaan, dat was voornamelijk hoe Camilo deze dagen doorkwam. Hij woonde nou eenmaal in HeartHome, dus echt het Valentijnsevent ontvluchten kon hij toch niet. Ja, als hij zich binnen opsloot, maar dat was ook zo sneu. Dus liep hij, met Coco aan zijn zijde weer langs de kraampjes op het festival. De meeste kraamhouders keken al niet echt meer op - hij was hier nu toch meerdere keren per dag, alleen. De eerste paar keren had hij wel vragen gehad, maar hij was nou eenmaal herkenbaar met zijn getinte huid en zijn krullen. Hij kocht een klein zakje met chocolaatjes - Pokémon veilig, was hem verteld. Hij rekende af en maakte het zakje open. Hij stak er zelf één in zijn mond en gaf nog een chocolaatje aan Coco, welke het tevreden aanpakte en ging liggen om het op te knabbelen. Misschien kon Coco zijn Valentijn zijn.