Tales of

Sinnoh

"Peachessss!"

Haar stem klonk over het festival heen, verbazingwekkend luid voor haar doen. Met paniek in haar ogen keek Reyne om zich heen. Waar was haar Rockruff heen? Waar was Peaches? De Pokémon was ervandoor gerend, Arceus wist waarheen, maar normaliter kwam ze altijd wel weer terug. Soms met een persoon, soms met wat lekkers wat ze gescavenged had en soms met iets wat ze mooi vond, maar normaliter kwam de Pokémon altijd weer terug.

Dit keer was ze echter al enkele minuten weg en Rey had geen idee waar ze de Rockruff zou moeten zoeken. Bevend en lijkbleek keek ze om zich heen. Wáár was Peaches heen? Haar blik viel uiteindelijk op een Ranger kraampje wat wat verder op zat. Oh ja.. oh ja! Crescent Moon! Enigszins gehaast, haar verlegenheid te boven met de druk dat ze Peach kwijt was, stapte ze naar de kraam toe. "M-mijn Pokémon is vermist!" Verbazingwekkend recht door zee, voor Rey.

Een meisje met zwart haar en zeegroene ogen keek haar aan van de andere kant van de balie. Rey slikte wat nerveus toen de blik van de Ranger op haar viel, spontaan al wat minder dapper dan dat ze hiervoor was. Desondanks moest ze het voor Peaches doen. Ze kon dit. Ze moest dit kunnen. Ze haalde diep adem en probeerde de vragen zo goed mogelijk te beantwoorden, ondanks dat alle vragen haar duizelden. "Peaches.. Peach is een R-Rockruff, ze.. ze is roze," stamelde ze. In ieder geval was het, onbedoeld, to the point. Ze voelde tranen achter haar ogen prikken en ze begon wat aan de hoek van haar jas te plukken, gevuld met onrust over het verlies van haar Pokémon. Wat als ze Peach nooit meer tegen kwam? Wat als ze kwijt was? Wat als... Ze wilde helemaal niet nadenken over alle alternatieven.

Ze voelde zich nog kleiner dan normaal onder de blik van de ranger. In Rey's hoofd, had zo iemand het gemaakt in het leven, was dat iemand van status en iemand die gerespecteerd moest worden. Ze hielpen immers mensen. Als ze wat dapperder was, had ze dat ook wel willen doen. Maar ja, ze was niet dapper. Ze was enkel Rey. Ze slikte wat nerveus terwijl ze wachtte op de reactie van het meisje. Gelukkig was deze enigszins geruststellend. Blijkbaar raakten er vaak Pokémon vermist op grote festivals. Het nam niet weg dat Reyne zich een mislukkeling voelde. Maar, desondanks maakte het wel een klein beetje beter. Ze knikte wat verstomd naar de Ranger als antwoord op haar woorden.

Een beetje mistroostig ging haar hand naar haar zak, waar ze de Pokéball van Peaches tevoorschijn haalde. De Pokéball glansde alsof het meisje hem dagelijks poetste en er een sticker van een sticker van een regenboog geplakt, aangezien deze haar aan Alain deed denken. Ze had haar immers van Alain gekregen... "Hier.. Deze is van Peach," zei ze zachtjes. "En.. uhm.. ze draagt een Silk Scarf.."

Haar vingers zaten strak geklemd om haar Pokéball heen en het enige wat door haar hoofd ging was dat ze Peaches moest terugvinden. Zonder Peaches zou ze het niet redden, de Rockruff was alles voor haar. En, tevens, wat zou ze Alain ooit moeten vertellen als ze de Rockruff kwijt was geraakt? Peaches bleef meestal goed bij haar maar af en toe besloot de Rockruff het op een lopen te zetten als ze wat interessants rook. Ja.. En dan.. Haar ademhaling kwam nog steeds gejaagd uit haar mond toen de Ranger zich tot haar Pokémon wendde. Allemaal electric types, viel Rey ergens op, maar niet genoeg om er een conclusie aan te verbinden. Maar gelukkig had de Pokémon binnen no-time een geurspoor, ondanks dat het voor Rey als een halve eeuw voelde. "G-graag!" zei Rey meteen, waarna ze achter de Luxray aanging. Liet ze Peach snel vinden..

Ze bleef aan de rits van haar jas plukken, een nerveus gebaar om haar handen iets te doen te geven. Ze merkte nu pas hoeveel steun ze haalde uit de aanwezigheid van Peaches en nu was dat helemaal weggevallen. Ze durfde de Ranger nauwelijks aan te kijken terwijl ze met haar meeliep. Haar handen, die ze normaal even door de vacht van haar Rockruff woelde om rustig te worden, bleven nu een beetje zinloos in de lucht hangen en frutten aan haar kleding. Af en toe ging haar blik naar de pokémon van het meisje, stuk voor stuk goed getrained. Dat gaf haar in ieder geval iets moed. Ze schrok wat op bij het horen van de vraag, uit haar zoekende gedachten getrokken. ”Uhm.. Rey.. Reyne Bijoux, aangenaam.. Maar.. zeg maar Rey,” zei ze, nog net boven het geroezemoes van de menigte uitkomende met haar stem. ”En.. en u?”

Ze bleef een beetje verloren om zich heen kijken, als een kind wat haar moeder verloren was. Zo was ze eigenlijk altijd al een beetje in menigtes, maar zonder haar ‘service dog’, was het probleem vertienvoudigd. Ze zuchtte zachtjes en schudde haar hoofd terwijl ze tevergeefs door de menigte heen keek. Peaches kwam normaliter altijd terug. Waarom dit keer niet? Ze beet zachtjes op haar lip en wreef over haar achterhoofd heen. Wat moest ze zonder de Rockruff? Ze keek wat verlegen omhoog naar de Ranger en knikte zachtjes. Jett was een mooie naam, paste ook wel bij het mooie meisje. ”Aangenaam.. Jett,” Haar blik ging echter al snel weer naar de Pokémon die op zoek waren naar haar Rockruff, in stille, diepe hoop dat Peaches ineens op zou duiken voor hun neus. Maar al snel werd haar weer een vraag gesteld en keek ze wat verstrooid op. ”Ik kwam van het Pokémon Center, ik weet niet waar dat was..” murmelde ze wat paniekerig. Was dat links? Of was dat rechts?

Rey voelde haar hart in haar keel kloppen. Ze vond het verschrikkelijk niet te weten waar Peaches was. Ze kwam meestal altijd terug. Wat als ze deze keer niet terug kwam. Wat zou ze dan moeten doen? Peaches steunde haar door dik en dun.

Maar terwijl ze door de spiraal der doemdenkerij heen ging, leken de Pokémon van de ranger wel effectief iets te doen. Rey schrok op door de stem van de Ranger en hoop liet haar hart toch iets opfladderen. Een spoor betekende dat ze dichter en dichter bij Peaches kwamen. ”Dank u wel,” zei Rey zachtjes, nog wel wat nerveus, maar haar pas was duidelijk versneld, opgelucht en blij, tot ze bij een oude rioolbuis uitkwamen, waar de Rockruff duidelijk in was gegaan. Rey verstarde. Wat moest de Pokémon daar nou? ”Peach?” riep ze naar binnen, en een gekef van ver weg kwam terug.