Tales of

Sinnoh

Tbc.

Madi had een goed leven als kind. Haar ouders waren gescheiden toen ze twee was, maar op haar vierde ontmoette haar vader een nieuwe man en trok Madilyn hier in, omdat de situatie bij haar vader beter was dan bij haar moeder. Wat er precies met haar moeder aan de hand was en wat de invloed van haar vader hierop was, heeft Madilyn nooit geweten; daarvoor was ze te jong. Haar vader en zijn vriend waren open en perfecte ouders. Ze waren misschien niet rijk, maar er was genoeg geld voor de standaard dingen. Af en toe was er wat over en dan kreeg ze nog wel eens iets extra's toegeschoven. Gezien haar vaders Researchers waren, was het meisje continu in aanraking met Pokémon. Haar partner van kinds af aan was een Riolu en op haar tiende kreeg ze een tweede Pokémon, een Houndour. Al met al was het een goede jeugd, zelfs al verloor ze het contact met haar moeder al snel.

But good things don't last.

Het was een ongeluk. Mega Evolutie die uit de hand liep. Het was nooit de bedoeling geweest van de Lucario om haar vader te raken met die aanval en dat hij overleed door de impact-- het was allemaal niet met opzet. Maar, niemand wilde naar haar luisteren. Ze verloor die dag niet alleen haar vader, maar ook de Pokémon waarmee ze was opgegroeid. De kleine Riolu die als kind al naast haar zat, een Lucario werd toen ze twaalf jaar oud was. En nu, drie jaar later, moest ze toekijken hoe de Pokéball van haar afgenomen werd. Het is beter zo, vertelde haar stiefvader haar. Ze haatte hem. Hij kon dit niet maken.

Jarenlang had ze hem als haar vader gezien, maar zodra haar echte vader overleed en ze alleen samen over waren, werd duidelijk waar het op neer kwam. Hij kon de zorg voor haar niet aan. Ze kon niet bij hem blijven. Het was tijd om naar Sinnoh te verhuizen en naar de moeder te gaan die ze al bijna tien jaar niet had gesproken. En ze stond het toe. Want wat moest ze anders? Ze was vijftien; ze kon niet op zichzelf wonen. En dus moest ze ook haar Houndour achterlaten, want in Sinnoh mochten haar Pokémon niet mee.

Vanaf dat punt werd het enkel erger. Madilyn kreeg een moeder voor zich die lang niet was zoals ze zich herinnerde als kind. De vrouw deed alles wat Arceus verboden had, zat in schulden dieper dan ze zich überhaupt kon voorstellen en dat was nog niet het grootste probleem. De enige reden dat ze toestond dat Madi daarheen kwam? Dat was omdat ze die schulden voor haar af kon betalen. En zo kwam Madi op haar zestiende te werken voor een rijke man die net zijn vrouw was verloren. Hij was bruut, koud en kil. Maar, alles wat ze hoefde te doen was hem de hele dag bijhouden. Opschrijven wat er belangrijk was. Zijn meetings bijhouden. En het belangrijkste: nooit vragen stellen.

De dag nadat ze achtien werd, overleed haar moeder. Een auto-ongeluk. Op dat punt wist Madi al niet meer hoe ze met de emoties rond verlies om moest gaan. Ze was boos dat iedereen haar maar bleef teleurstellen. Dat keer op keer, iedereen haar maar bleef achterlaten. Maar niet de man voor wie ze werkte. Hij hield haar, hij waardeerde haar. Of, misschien zat dat allemaal maar in haar hoofd.

Gaan we ophalen bij Cypress himselff~~