Wat was deze lijst? Ze moest alles controleren. Was er niemand anders om dit allemaal te doen? De blondine vinkte nog iets af op haar Holo Caster. Drie taken volbracht. Nog zesendertig te gaan. Wie bedacht dit? Waarom dachten ze dat haar dit in d’r ééntje laten doen een goed idee was? En— Wat was dit volgende? Wat stond daar überhaupt?
De volgende twee opdrachten op de lijst hadden nog meegevallen en tevreden nam ze een slok van de chocomelk die haar was gegeven. Ahh~ Dat was pas goed! Ze vinkte de opdracht af en ging met hernieuwde energie door met de dag. Helaas was er één probleem: Madilyn was niet goed in richtingen. Sterker nog… Waar—
Zonder goed te kijken wie het was die ze aansprak, begon ze te praten, “Heb jij toevallig ehm— Weet je toevallig waar ik Luvdisc’s Chocolate Stand kan vinden?” Nieuwsgierig keek ze overeind, om uiteindelijk recht in de grijze ogen van een onbekende te kijken.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Het kleine plan dat hij had voor Valentijn was niet uitgedraaid zoals hij had verwacht. Iedere keer dat Casimir eraan terugdacht, kon hij zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. Hij had zichzelf voor schut gezet en had gewoon de bloemen - of wat ervan overbleef - moeten laten liggen en enkel de chocolade moeten aanbieden. Dan was het minder er geweest.
Ondanks dat het festival van hem mocht verdwijnen, was het ideaal voor de inkopen die hij wilde doen. Er waren meerdere kraampjes waar ze bloemen verkochten. Het maakte de keuze echter moeilijker door de vele opties die hij had. Casimir wilde niet hetzelfde boeket geven.
Naast hem klonk er een stem, maar het duurde even voor Casimir doorhad dat er tegen hem gesproken werd. De enige reden dat hij besefte dat het tegen hem was, was doordat hij opzij keek om te zien wie er stond en hun blikken kruisten. Shit. Er was een vraag gesteld, maar hij had geen idee wat die was. “Wat?” vroeg hij. Erg intelligent weer.
De man met de grijze ogen reageerde niet bijster intelligent, waardoor Madi even verbaasd knipperde. Zo ingewikkeld was haar vraag niet geweest, toch? Ah! Misschien had hij haar niet gehoord omdat hij zo druk bezig was met… bloemen? Oh! Als hij bloemen kocht voor zijn vriendin (Madi’s gaydar was niet zo effectief als die van sommigen), dan kon hij haar misschien wel helpen om de Chocolate Stand te vinden. Want chocolade hoorde bij Valentijn!
Zonder er verder over na te denken zette Madilyn een stap dichterbij en keek ze de man vastberaden aan. “Weet je waar Luvdisc’s Chocolate Stand is?” herhaalde ze haar vraag van eerder. Deze man kon haar vast en zeker helpen, er was geen twijfel mogelijk. “Ik moet het vinden.” Niet om chocolade te kopen, maar om te controleren of alles wel goed ging. Heel wat minder romantisch, wel belangrijk.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Dat zijn aandacht zo gefocust was op de bloemen, dat hij de simpele vraag van het meisje niet had gehoord, was dom. De verwarring waarmee ze nadien elkaar even aan keken, maakte het eens zo erg. Ze herhaalde haar vraag nog eens. Luvdisc’s chocolate stand was de plaats die ze zocht. Die wist Casimir wel zijn, hij was er zelf immers nog niet zo lang geleden geweest. “Als ik me niet vergis moet je die kant op en kom je het vanzelf wel tegen,” zei hij terwijl hij in die richting wees. De laatste keer dat hij er was geweest, stond er veel volk. Het kon niet te missen zijn.
Zijn grijze ogen gingen alweer bedenkelijk naar de vele bloemen. De keuze bleef even onmogelijk en hij had echt geen idee welke hij moest kopen. “Welke zou jij willen?” vroeg hij dan haast uit het niets. Ze was een vrouw, die hoorde hier normaal meer over te weten. Als ze gewoon één boeket kon aanwijzen, kon hij die kopen en dan hoopte hij dat Alain die ook goed vond.
![[VE2022] Honey and Glass BogusIncredibleBass-size_restricted](https://thumbs.gfycat.com/BogusIncredibleBass-size_restricted.gif)
![[VE2022] Honey and Glass AKxB6arw_o](https://images2.imgbox.com/39/11/AKxB6arw_o.png)