Tales of

Sinnoh

Ugh. Dit roze pakje stond haar totaal niet. Wiens idee was het überhaupt om een bepaalde ruimte recht tegen het festival terrein te gebruiken? Het gebouw zag er uit alsof het bij het festival hoorde. En daar gingen ze dan iets geheims in doen? Soms had ze echt haar twijfels bij de hele organisatie van Team Zekrom. Wie had hier de leiding over? Ze zou er graag een keer mee spreken in ieder geval. Misschien zou ze dan een verklaring kunnen krijgen voor al die rare keuzes. Maar goed. Nu stond ze hier, in een felroze pakje met hartjes er op. Zo leek het alsof ze bij het festival personeel hoorde en mensen daardoor beter naar haar zouden luisteren als ze vertelde dat het gebouw off-limits was. Maar als ze dat nou ook eens daadwerkelijk zouden doen? Dat zou schelen. Ze had niet voor niets haar hele team uit hun pokéballs gelaten. Hono en Ahi stonden wacht aan de ene kant van het gebouw. Feu was wat groter en intimiderende dus hij stond alleen aan de andere kant. Pohzar en Fucuo waren nog babies dus het tweetal bleef braafjes bij haar. Die kon ze nog niet alleen er op uit sturen. Het zou wel komen maar nu was nog niet de tijd daarvoor. Een zucht rolde over haar lippen zodra er weer iemand haar kant op leek te komen. Nog een idioot die ze weg moest sturen. Wat dachten al die mensen dat er überhaupt in het gebouw te doen zou zijn?

Ah. Fuck. Natuurlijk moest er een bewaker op haar afkomen. Die mensen moesten haar nou echt altijd hebben. Al was ze er vrij zeker van dat ze er deze keer niet vanaf zou komen als ze tegen hem zou beginnen over racistische profilering. Nu ging het meer om wat ze aan het doen was bij het gebouw in dit specifieke pakje. Wat ze overigens haatte maar dat was waarschijnlijk al wel duidelijk. Een diepe zucht verliet haar mond toen de agent bij haar de stoep op stapte en naar haar toe liep. Ja hoor, daar gingen we weer. "Wat bent u hier aan het doen? Het festival is immers een eindje verder op en dit gebouw lijkt wel leeg." Zijn houding was overduidelijk dreigend en het was dan ook geen verrassing dat hij zijn hand op zijn wapenstok hield. Ugh. Nu moest ze weer gaan acteren. Ciora toverde een glimlach op haar gezicht voor ze op de man reageerde. "Goedemorgen meneer", begon ze. Hij had haar niet eens een begroeting gegund dus deed ze dat nu expres bij hem wel. "Ik sta hier als beveiliging aangezien hier voorwerpen van het festival staan opgeslagen. Maar omdat het gebouw op de rest van het festival lijkt, proberen mensen regelmatig naar binnen te gaan. Dat is natuurlijk niet de bedoeling dus daarom sta ik hier in dit uniform om die mensen weg te sturen." Opnieuw gunde ze de agent een vriendelijke glimlach. Ook al verdiende hij die helemaal niet door zijn hele houding omtrent dit alles. "U kunt natuurlijk begrijpen hoe belangrijk goede beveiliging is met een gerespecteerde functie zoals de uwe?" vulde ze aan. Natuurlijk meende ze er niets van. Ze had een geweldige hekel aan de politie. Niet alleen omdat ze bij Team Zekrom hoorde maar vooral omdat ze haar hele leven enkel narigheid had gekregen door de politie. Het hele 'racistische profilering' was helaas iets wat ze vaak genoeg had meegemaakt. Daarnaast kwam nog dat de politie duidelijk geen fan was van zwervers. Maar goed, genoeg daarover. Ze moest haar best doen om een grijns te onderdrukken. Door haar van nature al wat luide stem, had hun conversatie de aandacht getrokken van voorbijgangers. Zo lang er mensen keken kon de man vrij weinig tegen haar doen. Ze had een uniform aan wat men herkende als een festival werker. Boos tegen haar doen zou alleen maar voor een slechte reputatie voor de politie zorgen. Daarnaast zou het niet onopgemerkt gaan als hij daadwerkelijk zijn wapenstok er bij zou pakken. Haar ogen schoten kort van links naar rechts. Feu stond duidelijk klaar om de man aan te vliegen als het nodig was. Hono en Ahi stonden er wat minder agressief bij maar waren duidelijk ook alert. Pohzar en Fucuo hadden dit echter nog nooit meegemaakt en wisten dus niet wat het gevaar van deze situatie was. Ze kon het duo niets kwalijk nemen. Het was immers nieuw voor het duo. Vragend keek ze de agent aan, zijn reactie afwachtend. Hopelijk zou hij gewoon weg gaan en haar met rust laten. De hele vriendelijke en beleefde act werd namelijk nogal vermoeiend.

De wantrouwende blik van de agent betekende niet veel goeds. Jammer genoeg. Ze had gehoopt er makkelijk vanaf te komen. "Ik heb het niet zo op kontenkussers," sprak de man. Ciora haalde haar schouders op. Het viel te proberen, veel agenten gingen er namelijk juist wel goed op. "Ik wil graag even binnen kijken." Ja kijk, dat was dus absoluut niet de bedoeling. Waarom moesten ze er altijd zo moeilijk over doen? De man klikte een pokéball los van zijn riem en liet een Arcanine verschijnen. Een fire type. Ze moest toegeven dat hij in ieder geval wel een goede smaak had in pokémon. Maar de pokémon begon vrijwel direct te blaffen in de richting van het gebouw. Het was niet dat er drugs waren ofzo dus ze snapte het niet helemaal. Als eer al iets was, dan waren het gestolen pokémon of iets dergelijks. "Meneer, ik doe enkel mijn werk. Ik moet u verzoeken terug te komen met een huiszoekingsbevel van de rechter als u hier naar binnen wilt. Het is namelijk mijn baan om er voor te zorgen dat er juist niemand naar binnen gaat. En nu heeft de rechten niet om hier zomaar binnen te stappen zonder bevel van de rechter." Dit was niet haar eerste rodeo. Ze wist prima hoe dit allemaal ging en wat hij wel en niet mocht. Als je maar vaak genoeg met de politie moest dealen, kende je na een tijdje al de regeltjes wel waar ze zich aan moesten houden. Toch stond die Arcanine haar niet aan. De pokémon stond klaar om aan te vallen en Fucuo en Pohzar waren samen niet sterk genoeg om zo'n pokémon aan te kunnen. Feu stond grommend aan de ene kant, Hono en Ahi stonden aan de andere kant, klaar om in te springen. Maar als dit zonder gevecht kon, dan zou ze dat proberen.

Kon deze man zijn gemak niet houden en gewoon... weg gaan? Was dat echt te veel gevraagd? Het was duidelijk dat hij wist dat ze gelijk had maar blijkbaar was het nog steeds niet genoeg om hem op te laten geven. Irritant geval. "Dan wil ik graag spreken met je leidinggevende," sprak de man. Ugh. Die had ze hier helemaal niet. Een zucht rolde over haar lippen voor ze haar pokémon van de hoeken van het gebouw haar kant op wenkte. Ondertussen sprak ze Fuoco en Pohzar aan. "Ik wil dat jullie ieder op een hoek gaan staan en heel hard schreeuwen als iemand stiekem naar binnen wil gaan", droeg ze het traited duo op. De twee gaven een knikje, waarna ze ieder naar een andere hoek liepen. Haar Quilava, Salandit en Houndoom hadden zich inmiddels bij haar zijde gevoegd. "En jullie zorgen er voor dat meneer hier niet naar binnen gaat", zei ze tegen het drietal voor ze haar ogen weer op de agent richtte. Even keek ze hem recht aan voor ze ook nog wat tegen hem besloot te zeggen. "Ik ga mijn werkgever nu halen. Dus wacht hier", zei ze met de nodige nadruk op het laatste woord. Haar drie pokémon zouden de man wel op zijn plek kunnen houden en het baby duo zou alarm slaan als het ergens anders mis ging.

Strak keek ze de man aan, voor ze de deur een stukje opende en naar binnen stapte. Haar ogen gingen de ruimte door. Ja, nee. Dit moest die agent niet te zien krijgen. Met een zucht begon ze door het gebouw te lopen, opzoek naar iemand die even zou kunnen functioneren als haar 'leidinggevende'. Een man in een pak. Perfect! Ciora stapte snel op de man af. "Hey, we hebben een agent buiten die vraagt naar mijn leidingevende", zei ze terwijl ze met haar vingers lucht quotes maakte om het laatste woord van de zin. "Dus zou jij even kunnen doen of je mijn leidinggevende bent, de agent gerust stellen dat hier niets aan de hand is en hem weg sturen?" vroeg ze aan de man in het pak. Ze had geen idee wie dit was en of hij hier het juiste persoon voor was. Maar ja, hij zou haar op z'n minst naar een persoon kunnen sturen die het wel kon regelen.

De man leek het goed te vinden om mee te werken. De man volgde haar naar buiten terwijl ze kort spraken over het verhaal wat ze zouden houden. Eenmaal buiten sprak de man in zijn pak met de agent. Haar ogen gingen even uit naar de twee jonge pokémon in de hoeken. Pohzar en Fuoco stonden nog steeds rustig op de hoeken rond te kijken. Hono, Ahi en Feu hadden netjes plaats gemaakt voor de twee mensen die uit het gebouw kwamen. Het irriteerde haar enkel dat de agent na een kort gesprek alles weer prima vond. Was dit de kracht van een pak? De kracht van een wit persoon? De kracht van een man? Het was allemaal optioneel maar het irriteerde haar hoe dan ook.

Uiteindelijk verdween de agent en ging de man in het pak weer terug naar binnen. De rest van haar wacht ging nogal saai voorbij. Pohzar en Fuoco waren weer bij haar gekomen. Hono en Ahi stonden op de ene hoek en Feu alleen op de andere hoek. Wachten, wachten en nog meer wachten. Heel af en toe moest ze nog iemand weg sturen maar dat was het ook wel. Een zucht rolde over haar lippen, saai. Gelukkig kwam er uiteindelijk een wisseling van de wacht. Iemand kwam haar plaats in nemen en ze was weer vrij. Eindelijk mocht dat apen pakje uit. Roze was haar kleur zeker niet.