Tales of

Sinnoh

Met zijn hesje van Crescent Moon aan was het duidelijk wat hij hier aan het doen was; patrouille rondje te doen. Zijn schouders wat afgehangen en in zijn hand een stokje van een chocoladelolly die hij eerder had gekocht. Inmiddels had hij zich al tegoed gedaan eraan en was het stokje het enigste dat nog overbleef. En eenzaam als het was, bleef het tussen zijn lippen liggen. Chidi keek af en toe even schuin op naar de longe jongen, die maar aan het klooien was het het houten ding en weinig aandacht had voor de omgeving. Helemaal niet zijn werk doende in het proces natuurlijk. De Weavile leek het niet zo heel fijn te vinden dat zijn trainer geen oog had voor hetgeen dat ze hier kwamen doen. Daluchi liep rustig naast de dark type en maakte af en toe ene piepje in een poging zijn aandacht te trekken, maar dat hielp niet zo. Zowal Chinma als Chidi leken haar niet echt te horen... Of kozen er juist voor om haar te negeren.

Fechi was half in slaap gedommeld op de schouder van de lange albino man. En hij was helemaal naar boven aan het staren, klooiende met het stukje tussen zijn lippen. Tot iemand tegen hem aanliep. Niet dat het veel met hem deed. Hij was groot en breed van nature, het was meer iets dat de ander zou moeten opletten. Instinctief schoot zijn vrije hand wel naar de persoon in kwestie om diens arm vast te grijpen indien ze zou vallen. Misschien iets te hard gegrepen lostte hij de arm meteen toen hij doorhad dat de vrouw niet aan het vallen was. Een schuine glimlach kwam op de lippen van de onhandige slungel. Ah... Mikazuki. Ze bood meteen haar excuses aan, maar zag al snel dat hij het was. Rustig stak hij zijn hand op. "Hey hey, hoe gaat ie?" zei hij rustig terwijl hij het stokje vantussen zijn lippen plukte en even weg yeette. Chidi keek het ding even na en sloeg vervolgens zijn armen over elkaar, duidelijk niet blij zijnde met deze situatie. "Ben jij beetje in orde? Ik kan wel tegen een stootje hoor," Nu wel, vroeger niet. Nog steeds was zijn immuunsysteem enorm zwak, maar met zijn maat kon hij gerust tegen een goede klap.

Hij glimlachte even zachtjes op haar woorden. Oh oops. Dat was helemaal niet de bedoeling geweest. De Arcanine die bij haar was leek echter wel zijn neus uit te steken. Rustig stak Chinma zijn bleke hand op zodat de grote fire type even kon snuffelen eraan. HIj was altijd heel rustig in de omgang met Pokémon. Hij zou de hond daarom ook niet zomaar aaien zonder hem eerst te laten ruiken. Hij keek even rustig terug naar Mika toen ze verder praatte. Hij knikte even rustig. "Wat rondjes lopen voor hen. Had liever het hele festival lol getrapt maar... Ik moet ergens centen vandaan halen..." zei hij zacht lachend. Wat ergens... Vreemd aanvoelde om op te brengen. Hij wist heel goed dat hij een telefoontje van zijn geldproblemen af was. Hij moest zijn vader maar bellen, zeggen waar hij was en wat hij aan het doen was, maar dan zat de kans er altijd in dat hij terug naar Kalos moest gaan, wat hij niet zag zitten.

Chidi keek even rustig naar de andere mon, maar bleef waar hij stond, net als Daluchi. Deze zette zelf een pasje naar achter. Fechi bleef ook rustig op de schouder van haar trainer zitten, zij was wat bescheiden en hield het ook zo, ookal herkende ze de ander nog wel. "Wat doe jij hier zoal? Ben je aan het uitkijken om dat toernooiding te gaan doen? Of... Heb je een date?" een grimas verscheen op zijn gelaat terwijl de duidelijke plagende toon van de lange jongen afkwam. Hijzelf was hopeloos op een romantisch vlak en had weinig hoop. Zovel wist hij wel. Maar dat betekende niet dat hij andere niet kon plagen natuurlijk.