Tales of

Sinnoh

Het was niet bepaald Eli’s intentie geweest om een deel van zijn familie op te zoeken in Sinnoh. Hij had al jaren geen contact meer gehad met Shiro en had dan ook geen flauw vermoeden dat de man ook naar Sinnoh was gegaan en ook een trainer was geworden. Hij dacht niet dat Shiro of diens vader ook maar iets ervan wist wat er in Eli’s huis af had gespeeld en Eli was niet het emotionele type dat daarover zou beginnen. Ze hadden geen contact en eigenlijk vond Eli dat wel prima zo. Hoe minder mensen hij dichtbij liet komen, hoe minder snel hij gekwetst kon worden. Toch was hij licht verrast om de man door de straten te zien lopen. Ondanks dat ze elkaar al enkele jaren niet meer hadden gezien, herkende Eli zijn neef perfect. Zijn neef was net zoals hem vrij groot, had ook kort haar en ook rode ogen. Eigenlijk zouden ze bijna broers kunnen zijn, grappig genoeg. ”Shiro,” sprak Eli op een koele toon terwijl hij met zijn handen in zijn zakken voor de man stil bleef staan. Zou Shiro hem herkennen? Hij dacht eerlijk gezegd van wel. Zo veel was hij nu op die jaren ook weer niet veranderd. Hij was iets groter en gespierder geworden, maar zijn haarstijl en zijn algemene uiterlijk was er niet veel op veranderd. En dat viel ook voor Shiro te zeggen. Scar nam een meer afwachtende houding aan terwijl Eli rustig op de reactie van zijn neef wachtte.