Tales of

Sinnoh

Oke ze kon haar weg hier wel vinden. Dit ging goed, zij kon dit en met een grote grijns op haar lippen knikte ze naar Anemone. Ja haar kleine Eevee was net zo enthausiast als zij was. Met een brede lach kocht ze een drankje en stopte het rietje tussen haar lippen. De zon op haar blanke huid. De wind door haar rossige haren. Het leven was goed zo. Zo goed zelfs dat ze zeker wist dat er niets meer fout kon gaan vandaag. Zij was blij, haar Eevee was blij en voor even was het ook alsof de wereld blij was om haar hier te zien. Ze had de juiste keuze gemaakt met terug komen de wereld in te gaan zonder angst en hoewel het nog een beetje knaagde bij haar, het gemis naar haar ouders toe, wist ze dat dit de juiste keuze was.

Het was tijd om het leven tegemoet te kijken zonder angst.

En schijnbaar keek ze het leven totaal niet tegemoet want ze was niet aan het opletten. Het leek bijna de start van een hele slechte romcom want terwijl ze het rietje nog in haar mond had knalde ze vol tegen een vreemdeling op. Uit schrik voor de schade die het milieuvriendelijke stalen rietje kon opleveren liet ze haar drinken vallen waardoor het volledig over haar en de vreemdeling diens schoenen en broek heen spatte. "oops sorry!" Probeerde ze weg te lachen voor ze opkeek naar de persoon en oh nee. ohh nee...