Tales of

Sinnoh

Eli dacht niet dat hij een viezer gezicht kon trekken als hij daar echt moeite voor had gedaan. Het ene moment liep hij met een afkeurend gezicht naar al de versieringen om zich heen te kijken, het volgende moment kwam er een enthousiast meisje naar hem toegerend, duwde hem iets in zijn handen en verdween vervolgens, naar hem zwaaiend. Eli keek haar totaal verbaasd aan, waarna hij de tekst op het kaartje las. Je kon een Froakie kus… Nee, dat had hij verkeerd gelezen. Hij bracht het kaartje wat dichter naar zijn gezicht toe en kneep zijn ogen samen. Zijn blik werd vuiler naarmate hij meer tekst las, om uiteindelijk met een vies gezicht het kaartje van zich af te houden. No way dat hij een Froakie ging kussen. Maar goed, het had wel zijn aandacht getrokken. Als hij een Froakie met zich mee kon nemen zonder dat hij dat ding moest kussen, dan vond hij het prima. Het was immers één van de fameuze starters van Kalos. Hij stak zijn handen in zijn zakken en liep op het kraampje af met de Froakie’s. Zijn blik gleed totaal perplex naar de exemplaren die zich voor zijn neus bevonden. Totaal gehuld in glittertjes, zodat je geen idee had wie wat was, stonden ze in een rijtje voor hem. Hij wilde zich alweer omdraaien, maar net op dat moment duwde iemand hem iets te hard naar voren waardoor hij losgemaakt werd uit de rij en hij voor de groep Froakie kwam te staan. ”Denk er niet aan,” zei hij dreigend, maar het had vrij weinig effect. Hij zag al een beweging vanuit zijn ooghoeken en er was weinig wat hij eraan kon doen, behalve zijn vreselijke lot maar ondergaan.

Met een vuile blik keek Eli naar de Froakie die naar voren was gesprongen en hem op zijn lippen had gekust. Het bleek een vrouwtje te zijn, wat het allemaal in zijn ogen nog veel erger maakte. De Froakie had een verliefde blik in haar ogen en strekte haar handen naar hem uit, maar voordat ze hem kon raken, had Eli haar al bij haar nekvel gepakt en hield haar op ooghoogte van zich af. ”Je mag met me meekomen, maar deze onzin stopt meteen. Begrepen?” Zijn kille bleek keek haar koud aan en hij haalde een Poké Ball tevoorschijn, welke hij voor haar hield. Hij ging heel eerlijk zijn: als het geen semi zeldzame Pokémon was geweest, dan had hij haar waarschijnlijk achter zich gelaten en was hij weggegaan. Met een simpele klik liet hij de rood-witte bal opengaan en richtte deze naar de Froakie, waarna hij zijn grip al iets op haar loste. Zo kon ze zelf kiezen of ze met hem mee wilde gaan of niet.