Tales of

Sinnoh

In zijn penthouse had hij een zwembad, waar hij regelmatig zijn Pokémon wel eens in los liet. Zo ook Bronsted en Jay, die aan het genieten waren van het waterige zonnetje in het verwarmde zwembad. Hij had verder niet echt veel water Pokémon, eigenelijk helemaal geen. En de rest van zijn Pokémon, buiten misschien Murphy, vonden zwemmen maar niks... Dus helaas kon hij enkel deze twee ook er een plezier mee doen. In zijn ooghoek kon hij echter zien hoe de Prinplup begon op te lichten. Niet veel later stond er plots een Empoleon. Deze slaakte een kreet, maakte een aanloop en sprong in het water. Heh...

Een noodoproep had hij nog nooit gehad. Wat verbaasd knipperend nam hij zijn holo caster van het tafeltje naast zich, waarna hij rustig begon te scrollen. Hier in eigen stad eh... Brand, vuur... Een school. Hij zuchtte even zachtjes en pakte de ballen van Jay en Bronsted erbij. Rustig liet hij beide Pokémon terugkeren, waarna hij omkeek naar Morrígan, die hem even vragend aankeek. Een snelle wisseling van gedachten zorgden ervoor dat ze wist wat er gaande was. Snel klikte hij de ballen van de twee water Pokémon aan zijn riem, waar de ballen van Shyla en Murphy al aan gingen. Rustig stapte hij naar binnen, waarna hij even de ball van Aisling erbij nam, zo kon hij immers sneller ter plaatse zijn.

Het hele gebeuren was verbazingswekend niet eens zo ver. Hij had Aisling wel boven gehaald en was op de rug van de Archeops richting de school gegaan. Met de Meowstic die voor hem zat kon hij via haar telepathie sneller woorden wisselen met zijn Pokémon dan met een holo caster. Eenmaal aangekomen, sprong hij soepel van zijn Pokémon af, waarna hij even omkeek naar haar. Hij gaf haar aan om zich bij de kinderen te voegen en op uitkijk te zijn voor noodsituaties. De Meowstic gaf dit netjes door aan de kip, die knikte en zich draaide tot de kinderen.

Even scande Myrddin het gebouw, waarbij hij meteen de bal van de Gyarados erbij nam. In een flits verscheen het serpent voor hem, die even heen en weer bewoog en zichzelf oprichtte tegenover het gebouw. Imposant als hij was, was hij wel nog steeds... Well... Een vis op het droge. Kort keek Myr even naar Morri, die rustig doorgaf dat een Rain Dance uitgevoerd moest worden. De water pokémon deed zoals gevraagd en al snel begonnen wolken zich te verzamelen boven het gebouw, waarna een lokale bui uitbrak. Ze zouden naar binnen moeten gaan, iets waar Bronsted hem niet kon helpen. De Pokémon was veel te groot. En dus keek hij even om naar de Gyarados. Als hij de Charizard zag zou het zijn taak zijn om het van het gebouw af te houden met Hydro Pump. De Pokémon opzich was vrij sterk. Maar hij wist niet wat hij zou kunenn doen tegenover deze Charizard. Welk level was deze en tot wie behoorde hij...? Het was toch niet- Nee... niet alle Charizards waren immers van hem. Er bestonden nog andere.

Bronsted knikte even eenmaal hij doorhad wat hij moest doen. Een Hydro Pump op het gebouw zou enkel meer schade aanbrengen. Hij zou kleine straaltjes water her en der kunnen aanbrengen, maar de Gyarados was nu eenmaal een krachtpatser. Het fijnere werk zou moeten gebeuren door zijn andere Pokémon. Rustig nam hij de ballen van Murphy en Jay erbij, waarna de Pinplup en Gabite al snel voor hem stond. Morrígan expliteerde de situatie vluchtig aan de twee, die begrijpelijk knikten. Myrddin zette een pas naar voren en gebaarde naar zijn Pokémon om mee te komen. Murphy zou blijven bij Bronsted, in het geval hij back-up nodig had, en Jay en Morri zouden mee naar binnen gaan. De Empoleon kon met fijne water moves vuur blussen en de Meowstic zou heel wat kunnen helpen met haar telepathie en telekinese.

Snel benaderde hij een deur, waarna hij even rustig aan de klink voelde. Koud. ok, top. Hij opende het ding en stapte naar binnen. Het was niet de hoofdingang, maar toch was er ene heleboel rook die naar buiten kwam. Wel meteen haalde Myrddin een hand voor de mond, waarna hij wat door zijn benen ging en naar de water pokémon keek en naar binnen wees. De Empoleon knikte en kwam in beweging met een Aqua Jet. Myr hoorde wat geluiden binnen en gluurde even, waarna hij al snel zag dat Jay een vuurtje gedoofd had doormiddel van de move en Water Gun. Rustig kwam hij wat overeind, waarna hij naar binnen ging, op de voet gevolgd door zijn Meowstic. Ze zouden de gangen afgaan en kijken of ze nog kinderen konden vinden. Of leerkrachten... Ander volk. Mensen in het algemeen.

> Gyarados used Rain Dance! It's raining

Een stem achter hem, liet hem opkijken. De kleine blonde man keek even op naar de vreemdeling die tegen hem bezig was. Wat deed hij hier? Wist hij niet da- Oh ja vast een collega. Zijn blik schoot even over het schoolplein heen, waarbij hij Archie en Jett al zag. Hij was niet zo voor vreemd volk, maar werk was werk. Hij knikte dan ook naar de man en gebaarde rustig om mee te komen. Als er een hele klas was, zouden ze alle handen nodig hebben die er waren. Zijn blik schoot terug naar de gang die voor hun lag. Rook verzamelde zich en rustig ging Myr wat door zijn benen. Veel moest hij niet doen om de rook te ontwijken, hij was van nature al vrij dicht bij de grond.

Jay nam de kop en liep hem voor. De steel water type bewoog snel over de gang heen en bluste waar hij dit kon. Myr en zijn Meowstic volgde ook snel genoeg. KOrt keek hij even om naar de shiny POkémon, die even wees naar een deur. Daar. Top. Hij knikte even en gebaarde rustig naar het lokaal, waarop Jay wel meteen een instemmend geluid liet horen. Met snelle passen benaderde hij het lokaal, voelde hij even aan de klink en opende hij deze. Hij liet Jay voor nu buiten staan.

Eenmaal in het lokaal bekeek hij de situatie. Een heleboel kinderen. Oh jezus. Hij had Aisling mee moeten doen naar binnen. Kort schoot zijn blik naar de shiny poes, die even fronsend rondkeek. De kinderen leken in paniek, te huilen, helemaal van slag. Kort overwoog hij om Morrígan haar werk te laten doen, maar dat zou ze enkel meer angst aanjagen. Hij haalde even diep adem, ging wat door zijn benen en nam zijn holo caster erbij. Al snel weerklonk de siri stem door de klas. 'Drie kunnen nu mee, houd je hoofd laag zoals ik nu voortoon. Ik kom terug met meer Pokémon die jullie kunnen dragen.' Een kind begon te huilen en Myr haalde even diep adem. Kalm blijven jongen, dit ging nie helpen. Maar dit was zo'n situatie waar hij geen ene fuck kon doen. Hij was meer geschikt om die Charizard op te sporen. HIj was meer geschikt om dingen kapot te maken, niet om dingen te fixen... Om dingen te redden. Dieven in elkaar rammen? Sure. Een kind troosten? Please hell no.

Er klonk een stem achter hem, waarbij hij zich meteen omdraaide. Jett vroeg meteen wat hij had gedaan en de kleine, blonde man haalde zijn schouders op. Wist hij veel! Hij had gewoon instructies gegeven. Hoe dan ook leek de andere man even over te nemen. Deze had een Togepi en leek te kunnen helpen met de emotionele situatie. Snel begon Myr te typen op zijn holo caster, waarna al snel weerklonk; 'Ik gaf instructies,' HIj zuchtte even, stak zijn holo caster in zijn achterzak en keek even om naar Morrígan, die even haar kopje kantelde. Het was niet dat zij de paniek kon horen, maar wel de gedachten van de kinders. Er kwam een uitleg van de man en hij keek hem even aan, voordat een knikje van de blonde kerel kwam. Dat klonk wel als iets beters. Dus daar gingen ze dan.

Jay stond nog rustig bij de deur en keek even om toen de Rockruff aan kwam lopen. Het duurde niet lang voordat Jett hem meegaf wat er stond te gebeuren, waarop Myrddin meteen omkeek naar zijn Meowstic. De Pokémon kreeg meteen mee wat er aan de hand was en kwam in beweging. Met snelle passen liep de psychic type de gang op, waarna ze haar oren open vouwde en een gloed om het plafond heen verscheen, stabiliteit biedende aan het instabiele dak. Het zou hun iets meer tijd geven. De telekinese van Morrígan zou echter niet voor eeuwig stand houden. Jay gaf een instemmend geluid als teken dat het pad naar de uitgang vrij was, waardoor Myr even omkeek naar Jett en gebaarde naar zijn Pokémon als teken dat zij het dak zo lang mogelijk stabiel zou houden. Het zou hun iets meer tijd geven. Rustig nam Myr even de hand van een rijtje kinderen vast. Zijn andere hand werd echter ook vast gegrepen door een kind, waardoor zijn gezicht vertrok. Auw... Dat was zijn verminkte hand... Dankjewel peuter.

Hij kwam rustig in beweging, waarbij Jay rustig meeliep met zijn kinderen. Het leek erop dat Morrígan netjes haar werk wist te doen, want het nare geluid van eerder was niet meer hoorbaar. Het duurde even, maar de kids die hij mee had leken niet al te lastig te zijn. Ze hielden de tred er goed in en al snel konden ze uitgang bereiken. Eenmaal buiten kwam Aisling meteen aanlopen. De Archeops liet haar kop zakken, waarbij Myr meteen een kind nam en haar op de rug van zijn Pokémon zette. Een tweede en derde kind gooide hij achterop de rug van de fossiel Pokémon, waarna ze weg begon te lopen in de richting van de rest van de groep. Myrddin gebaarde rustig naar de plek waar ze gingen verzamelen, waarop de rest van de kinderen mee liepen naar de verzamelplaats. Eenmaal daar, merkte hij op dat Archie hier ook was. Snel klapte de jongen met zijn handen om zijn aandacht te trekken, waarna hij gebaarde naar de kinderen die hij net had gedropt. Even checken of ze allemaal ok waren, hij ging immers terug voor zijn Pokémon en om te zien of de rest van de kinderen en rangers er ook uit waren.

Eenmaal terug aan de deur, keek hij even om. Het dak kraakte nogmaals, waarbij hij opmerkte dat de gloed om het puin leek af te zwakken. Morrígan kon dit niet nog langer volhouden. Dan was het enkel nog een kwestie van hoe lang het dak alleen het zou houden.