Tales of

Sinnoh

Het hele valentijs gebeuren had hem nogal van zijn stuk gebracht. Zo veel mensen. Hij was vaker in de stad geweest maar vergeleken met nu leek het net of er dan niemand woonde. Met Asme in zijn armen en Levia op zijn schouder was hij op een bankje gaan zitten. Zich door die hele mensen massa bewegen was nog verassend lastig. Helemaal omdat mensen vaak handjes vast hielden en het dan niet makkelijk was om er langs te bewegen. Zo. Veel. Mensen. Maar ook zo veel pokémon die hem eigenlijk wel interesseerde. Oh! Met een rotvaart kwam Rafael overeind. Daar zag hij wel iets heel bijzonders. Hij kon het niet laten en moest gaan kijken. Daarbij vergat hij echter wel om te vragen of de eigenaar het goed vond dat hij zo naar zijn pokémon keek. Want dit was toch eigenlijk dichter bij geobsedeerd staren dan even casual bekijken. Maar goed, geen breincel in zijn hoofd die daar aan dacht.

Hij had niet verwacht dat hij vandaag het geluk zou hebben om zulke pokémon te zien. Hij was er helemaal enthousiast door. Zo enthousiast dat hij vergat te vragen of het goed was dat hij de pokémon zo aandachtig bekeek. “Ben je ergens naar op zoek?” klonk een stem. Oop. Snel ging hij rechtop staan om zich te verontschuldigde, en torende al meteen boven de roodharige man uit. "Ah sorry, ik zag de Dreepies en ik kon het niet helpen", verklaarde hij met een schaapachtige glimlach. De Eevee en Zorua die hij bij zich droeg maakten een begroetend geluidje. "Ik ben een researcher", besloot hij nog snel toe te voegen. Want alleen naar pokémon staren was nogal... vreemd als je er geen goede reden voor had.

Ergens veraste het hem, dat de man een hummend geluid maakte. Hij had verwacht dat hem werd verzocht om het niet te doen, als hij eerlijk moest zijn. “Dan houd ik je niet tegen. Maar als je ze goed wil bekijken, moet je hun aandacht vasthouden,” vertelde de roodharige man hem. Rafael keek toe hoe de twee Dreepy achter elkaar aan racete. “Ze hebben energie voor honderd, die twee.” Hij gaf een begrijpend knikje, voor hij zijn aandacht op een van zijn pokémon richtte. "Satar, kun jij er een afleiden?" vroeg hij aan de Galarian Zigzagoon. De pokémon rende meteen achter de twee vliegende pokémon aan, blaffend om hun aandacht te krijgen. Natuurlijk was hij belangen na niet zo snel als de twee pokémon, maar wel luid genoeg hopelijk. Als hij de ene af kon leiden, zou de andere misschien wel tijd voor hem hebben. "Zou ik mogen vragen wat voor traits ze hebben?" vroeg hij aan de eigenaar van de twee pokémon. De ene leek vrij duidelijk op Sakura maar de andere kon hij totaal niet thuisbrengen eigenlijk.

Satar's geblaf leek de aandacht van één van de Dreepies te trekken. De roze pokémon leek wel te willen spelen met zijn drukke, zwart witte geval. De paars gekleurde pokémon begon in zijn beurt om hem heen te zweven, waardoor hij de kans kreeg om hem beter te bekijken. “Spyro daar is me verkocht als een Amethyst, maar volgens mij is hij een Violet,” vertelde de roodharige man. De tint paars deed hem inderdaad eerder denken aan violet dan aan amethyst. “Hij is daarbij ook Shiny. En Ember daar is Sakura,” vulde de man met zijn hoedje aan. "Ah een shiny traited, die zie je niet veel", merkte Rafael op met zijn ogen gericht op de pokémon die om hem heen zweefde. Dat was toch wel een bijzondere kans, om die pokémon te mogen bestuderen. Hij had zo veel vragen, maar zou ze waarschijnlijk een beetje moeten filteren wilde hij de man niet te veel irriteren. "Ik vroeg me af, die combinatie van shiny en trait, heeft dat nog verdere gevolgen voor de pokémon? Zoals andere moves, abilities et cetera?" Er waren traits waarbij een pokémon een geheel ander type was. Bij Amethyst en Violet was dat niet het geval, maar misschien speelde het shiny zijn daar nog een andere rol in.