Tales of

Sinnoh

Een blind date. Waarom… Waarom? Verder dan dat kwam hij niet. Was het de euforie omdat hij Donatello, zijn shiny Turtwig, in zijn team had mogen verwelkomen? Waren het de liefdesperikelen die hij overkreeg van Raffaela? Was het het feit dat een Froakie hem gekust had dat hem hiertoe had aangezet? Was het Scar… Nee, het was Scar duidelijk niet geweest. Zijn Houndour keek hem met een vreemde blik aan terwijl ze over straat liepen. Eli had Donatello en Scar uit hun bal gelaten en zijn Froakie wijselijk in haar bal gelaten. Het zou echt wat voor haar zijn om hem tijdens een date te beladen met kussen en aandacht en daar had hij geen zin in. Niet dat hij er op uit was om veel indruk te maken op zijn date. Het was niet dat meisjes zijn aandacht niet trokken en hij er volledig blind voor was… het was eerder dat hij gewoon geen idee had hoe een complimenteus, goddelijk persoon uit moest hangen. Dat was misschien wel de meest onrealistische beschrijving die je iemand kon geven, maar toch. Hij was hier niet voor gemaakt en dat was in alles duidelijk: zijn stijve houding, de ongemakkelijke blik in zijn kille ogen en de lichte geërgerde uitstraling. Er was nu echter geen weg meer terug en nadat Eli een aantal vloekwoorden had gebruikt waar een matroos trots op zou zijn omdat hij de weg niet kon vinden, kwam hij dan toch uiteindelijk aan bij zijn bestemming. Nu, heel het doel van een blind date was natuurlijk zodat hij geen idee had wie hij voor zich zou hebben, maar in één vol lokaal met allemaal koppeltjes belanden, was wel de laatste setting waar hij een date wilde vinden. Zijn ogen vielen op een blauwharige die alleen was en die nieuwsgierig de ruimte bespeurde met haar blik en Eli maakte een heimelijk schietgebedje terwijl hij naar haar toe liep. ”Angie?” vroeg hij op goed geluk terwijl hij zijn handen uit zijn zakken haalde en de rits van zijn vest wat meer open ritste. Al was het maar om zichzelf een houding te geven.

Eli liet zijn blik snel rusten op Donnatello en Scar toen de vrouw haar blik kort liet rusten op hun. Donnatello keek met vriendelijke ogen naar haar op terwijl Scar een licht wantrouwige blik in zijn ogen had. Dat had hij altijd en dat zou pas weggaan wanneer hij zou opmerken dat of zij of haar Pokémon oké zouden zijn. Daar was vrij weinig aan te doen. Een lichte huivering ging door Eli heen toen de vrouw bevestigde dat ze inderdaad Angie noemde en vroeg of zij zijn date was. Date… Wat een afschuwelijk woord. Maar goed, hij was hier zelf op de één of andere manier in verzeild geraakt, dus hij mocht niet miepen. En misschien viel ze wel mee. ”Klopt. Mijn naam is Eli,” sprak hij op een rustige toon, waarna hij bij haar aan tafel ging zitten. Hij nam aan dat ze dat wel oké zou vinden, gezien hij haar date was en alles. ”Eh… Ik ben hier niet echt goed in,” zei hij en hij gebaarde vaag naar de omgeving, waarbij het niet echt duidelijk was of hij de bakles bedoelde of heel de date in het algemeen. ”Heb jij dit wel al vaker gedaan?” Nog steeds was het niet duidelijk of hij het bakken bedoelde of het daten, maar daar moest ze zelf maar uit kiezen. Gezien hij ze allebei voor geen meter kon, was geen enkel antwoord fout en zijn rode blik dwaalde naar haar af terwijl hij wachtte op een antwoord. Ze zag er in elk geval al niet slecht uit. Dat was al iets.

Eli durfde het aan om zichzelf wat meer te ontspannen toen hij de glimlach van de blauwharige zag. Ze was echt wel oké om naar te kijken, besloot hij. Als hij Raffaela in haar bal zou houden, zou dit nog eens best kunnen lukken. Als zijn temperament niet kwam opspelen, that is. Hij wist dat hij niet de meest geduldige persoon was en een bakles was wel het laatste waar hij aan deel wilde nemen. Maar goed, hij vertrouwde erop dat Scar, Donnatello en de blijvende gedachte aan de bijkomende schaamte als hij zich zou laten gaan door iets onnozels als een bakles hem wel kalm zouden houden. ”Ik ook,” loog hij net iets te snel, want dat was makkelijker dan toegeven dat hij het zelf had gedaan voor een reden die hij zich niet eens meer kon herinneren. Hij keek om zich heen en zag dat ze nog wel even tijd hadden. De meesten hadden nog niemand aan hun tafeltje zitten, al begon de zaal wel goed vol te lopen. Het zou niet heel lang meer duren eer dat ze zouden beginnen, maar een paar vragen konden ze wel uitwisselen met elkaar. Misschien als bleek dat ze toch helemaal niks was dat hij met één of andere lame excuus kon komen nog vóórdat ze zou ontdekken hoe slecht hij was met dit soort dingen. ”Woonde je hier al in Sinnoh of ben je net als mij voor een bepaald doel naar hier gekomen?” vroeg hij aan haar, zijn rode blik op haar richtend. Daar beantwoordde hij ook het eerste deel van zijn vraag mee zodat het geen uitwisseling van repetitieve vragen zou worden. Dat leek hem wel zo handig voor een fatsoenlijk gesprek. Niet dat hij er veel verstand van had, maar oh well.

Angie gaf aan dat ze heel haar leven al in Sinnoh woonde. Dus dan had ze heel die heisa met die lockdown meegemaakt. Hij kon er zich niet echt iets bij voorstellen, eerlijk gezegd. Hij was na de lockdown, ver na de lockdown, naar Sinnoh gekomen en nu leek alles vrij normaal te zijn. ”Heb je veel van de lockdown gemerkt?” vroeg hij dan ook op een geïnteresseerde toon aan haar. Scar leek het gesprek tussen hun wel te volgen terwijl Donnatello meer afgeleid was door de Eevee’s die zich op haar schoot bevonden. De shiny kwam dan ook dichterbij en sprak zijn naam op een begroetende toon uit. Eli was blij op dit punt dat hij Raffaela in haar bal had gelaten; hij kon zich niet voorstellen hoe jaloers ze wel niet zou zijn geweest op dit punt. Zijn aandacht werd getrokken toen de blauwharige een wederkerige vraag stelde en hij twijfelde kort over hoe veel hij haar ging vertellen. ”Ik woonde eerst in Kanto met mijn ouders, maar ben na de lockdown naar met Scar naar Sinnoh gekomen om de gym challenge te gaan doen,” zei hij, knikkend naar zijn trouwe partner. Er was niet veel bijzonders aan Scar te zien, buiten het grote litteken dat van vlak boven zijn oog naar onderen liep. Normaal gezien kon het Eli niet veel schelen wat voor indruk hij naar anderen gaf, maar hij zou het toch wel op prijs stellen als ze het litteken niet aan hem zou linken en zou denken dat hij één of andere mishandelaar was. Dat zou wel een erg gefaalde date worden dan in zijn ogen.