Tales of

Sinnoh

Het was tijd voor een verandering. Ze had al zo lang niets meer ondernomen op het vlak van de liefde. Het werd maar eens tijd. De Blind Dates die bij het Valentijnsfestival hoorden waren een perfect excuus. Ze had zich dan ook zonder aarzeling ingeschreven. Vandaag had ze te horen gekregen dat haar date Holly heette en dat ze samen een openluchtfilm zouden kijken. Een film. Want dat was goed voor een eerste date. Kon je geen woord zeggen. En vaak werden dates nog boos ook als je dat wel deed tijdens de film. Niet echt haar ding maar ze had er weinig keuze in. Zonder manieren waarop ze de ander zou kunnen contacteren viel het niet echt mee om iets anders in te plannen. Voor nu zat ze maar in de aangewezen stoel te wachten. Ze zou wel zien wat er allemaal van zou komen. Ze kon enkel nog hopen dat het iets leuks zou worden.

Voor de verandering was ze een keer op tijd komen opdagen voor haar date. Vooral in de hoop dat ze nog even met de ander kon praten voor de film begon. Al was dat blijkbaar vrij hopeloos. Kort voor de film zou beginnen kwam er iemand naast haar zitten. Een jonge vrouw met bruin haar. Nog kleiner dan zij zelf was. Schattig. Er werd een hand naar haar uitgestoken. "Goedenavond, Holly Carmine, ben jij de dame die mijn hart gaat veroveren?" vroeg de brunette met een grijns. Oh? Dat was wel heel rechtdoorzee. Ciora kon het wel appreciëren. Er begon een glimlach rond haar mondhoeken te spelen. "Hey. Ciora Escarra en dat zullen we wel zien", zei ze met een knipoog. De hand pakte ze van onder vast. Rustig bracht ze de knokkels van de brunette richting haar lippen, waarna ze er een zacht kusje op gaf. Daarna liet ze de hand weer los en ging ze wat gemakkelijker op haar stoel zitten. "Dus Holly, waar kom je vandaan?" vroeg ze om het gesprek te openen.

Het leek er op dat de brunette haar brutaliteit wel kon appreciëren. "Aangenaam," reageerde ze met een glimlach. Nou, ze had in ieder geval een goede eerste indruk gemaakt. Dat bracht haar vaak al een heel eind. "Ik kom naar Hoenn, maar vandaag is weer een dag dat blijkt dat ik goede levenskeuzes heb gemaakt door de verhuizen," vertelde Holly. Ze kreeg er zelfs een knipoog bij terug. Nice. De brunette leunde met haar arm op de leuning die het verst van Ciora vandaan was. Haar hoofd werd ondersteund door haar hand. "Jij wel een Sinnoh Native?" Op haar beurt leunde Ciora achteruit in haar stoel, waardoor die enkel op de twee achterste poten stond. "Zeker niet. Wel in Alola en Johto gewoond maar hier niet. Al moet ik dat misschien maar eens overwegen", zei ze met een scheve grijns. Het begon aardig druk om hun heen te worden. Waarschijnlijk zou het niet lang meer duren voor de film zou beginnen.

Holly haalde een bak popcorn tevoorschijn. Hey, eten! Daar zou ze vast wel wat van kunnen stelen. Dankbaar pakte ze dan ook een handje zodra de bak naar haar omhoog werd gehouden. "Klinkt als een uitgebreid avontuur, mag je me wel eens wat over vertel-" De brunette werd afgekapt door het geluid van de film die begon. Of naja, de reclames. Ciora gunde de jonge vrouw een verontschuldigende glimlach, voor ze haar ogen op het scherm richtte. "Dat is een verhaal voor na de film dan", zei ze op fluistertoon. Rustig liet ze haar stoel weer recht zakken. Eens zien waar deze film over zou gaan. Het blek al snel. Een romcom. Straight people romcom. Want dat is waar je een lesbian heen stuurt op date.

Het was echt vreselijk. Een goede komedie kon ze wel leuk vinden op z'n tijd maar dit was zo'n typische romcom. Alles was te voorspellen en er was dus echt helemaal niets aan. En de romance was zoals altijd straight. Alsof ze zich daarin zou kunnen verplaatsen. Op het moment kon ze niet veel doen buiten haar aandacht richten op de paar stukjes popcorn. Ze kon niet praten en zomaar weg gaan was nou ook niet bepaald een optie. Dacht ze. "Psst" Holly tikte tegen haar arm en wees vervolgens richting het eind van de rij van stoelen. Wilde ze weg? Bless. Ciora knikte enthousiast en volgde al snel de ander. Weg van deze saaie film!

Eenmaal een stukje van de stoelen verwijderd opende Ciora haar mond. "Ben blij dat ik niet de enige was die daar niets aan vond", zei ze met een glimlach. Want hoe langer ze er had moeten zitten. Hoe meer ze zich zou gaan vervelen. En hoe meer ze de boel wilde platbranden ter vermaak.