Eli had geen idee of hij blij moest zijn met de nieuwe vangst of niet. Het was een starter en het was een goede Water type, maar hij vond de persoonlijkheid van de kikker maar niks. Zijn koude blik gleed over Raffaela heen, welke met een haast verliefde blik naar hem aan het kijken was. Hij rolde met zijn ogen. Hij had verdomme nooit mee moeten doen met heel dat kiss a Froakie gedoe. Scar bewoog ongemakkelijk met zijn oortjes toen Raffaela onverwachts naar voren rende en zich vastklampte aan het been van Eli. Eli boog zich voorover, pakte de Froakie op bij haar nekvel en keek haar aan met samengeknepen ogen. ”Wat had ik hier ook alweer over gezegd?” vroeg hij op een koude toon. De Froakie reageerde door haar armpjes verwoed naar hem uit te blijven steken en het kostte alles in Eli om haar niet op de grond te gooien. Begreep hem niet verkeerd: hij was in feite zwaar tegen het mishandelen van Pokémon, maar hij was niet tegen een harde aanpak. Hij wist echter beter dan zich door zijn woede te laten begeleiden en zette haar zachter dan dat zijn intentie was op de grond. Daarna pakte hij een zalf uit zijn rugzak en wenkte Scar, waarna hij zich vooroverboog om de zalf op het litteken om het oog van zijn Houndour aan te brengen. Big mistake. Want het volgende moment kwam zijn Froakie ertussen en voelde hij slijmerige, natte lippen tegen de zijne. Zijn misnoegde, boze kreet scandeerde niet veel later door de straten van Jubilife City.
Hij was een stukje gaan wandelen met zijn Pokémon door Jubilife. Hij had op het moment niet echt iets spannends om te doen, maar hij had geen zin om de hele dag binnen te zitten. Alaric had een sigaret opgestoken terwijl hij zijn blik losjes hield op de Charmander die voor hem liep. Salem vertrouwde hij wel, die kwam altijd terug als hij haar terug floot. Gojira niet. Die gaf nergens wat om en deed lekker wat hij zelf wou. Hij liet Ash de Charmander vaak corrigeren, maar nu deed hij het zelf. Zodat de Pokémon ook gewend zou raken aan zijn manier van werken.
Alaric liep over een pleintje met mensen. Er waren wat bankjes waar mensen op zaten maar zijn oog viel op een jongen die een paar stappen van hem af stond, hij smeerde zalf op het oog van zijn Houndour. Toen hij goed keek zag hij pas dat de Pokémon een litteken had. Maar wat hij daarna ook zag deed hem in de lach schieten. De Froakie die hij bij zich had drukte zijn lippen tegen die van hem. Goor. Hij stapte op de jongen af. "Ik weet zeker dat dat in meerdere regio's verboden is," zei hij tegen de jongen en maakte een algemeen gebaar naar hem en zijn Pokémon. Salem volgde Alaric direct en Gojira volgde later, toen hij door had dat zijn trainer bij andere Pokémon stond. De Charmander liep met vol enthousiasme op de Houdour af om hem te begroeten met een vlammetje uit zijn mond.
Als blikken konden doden, lagen de jongen en zijn Pokémon vast dood op de grond zodra Eli in hun richting keek. ”Als je denkt dat dat vrijwillig was, dan ben je ziek in je hoofd,” kaatste hij geïrriteerd terug. Zwakke comeback, dat wist hij wel, maar hij moest iéts. Zijn blik gleed naar Raffaela en geïrriteerd zette hij de Froakie terug op de grond. Het leek hem niet zo’n goed idee om met haar te gooien, zeker niet nu dat er getuigen in de buurt waren. Hij probeerde de blije blik waar de Froakie hem mee aankeek te negeren en veegde overdreven met de rug van zijn hand langs zijn lippen. Dit was niét hoe hij zich zijn eerste dagen in Sinnoh voor had gesteld. ”Ik kom nooit meer in de buurt bij ook maar iets wat met Valentijn te maken heeft,” zei hij met een vuile blik naar Raffaela, welke zich nog altijd van geen kwaad bewust was en hem verliefd aan bleef kijken. No way. Scar keek op zijn beurt weer geamuseerd naar de Charmander die naar hem toe kwam lopen en boog zich voorover zodat hij de Charmander kon begroeten. Het verbaasde Eli keer op keer weer hoe rustig zijn Houndour was met andere Pokémon. Hij had gedacht dat Scar iets meer teruggetrokken zou zijn op dat vlak, al was het ook weer niet vreemd te noemen dat hij juist schuw voor mensen was en niet voor Pokémon. ”Leuk kleurtje,” zei hij en hij knikte naar de Charmander. Alles om de jongen af te leiden van die vreselijke kus. ”Gekocht op de zwarte markt?” Want hij was zwart en de markt was ook zwart… figuurlijk. Ha-ha. Nee, dit ging niet hoe dat hij het wilde, maar hij wist zich voor één moment even geen houding te geven en het irriteerde hem mateloos. En dus maakte hij maar domme, nergens op slaande grappen die niet eens grappig waren. Maar wat trok beter de aandacht dan dat, right?
Zo, de gozer reageerde meteen heel heftig op zijn geintje. "Kalm aan zonnestraaltje," merkte Alaric rustig op. "Ik mag hopen dat je niet in het openbaar je Pokémon zoent." Hij zou nooit meer in de buurt komen bij iets dat met Valentijn te maken had. "Ah, dit is zo'n Froakie van die stand? Ik ben daar ook langs geweest." Alaric haalde zijn schouders op. Het was een.. ervaring geweest. De Froakie leek duidelijk zijn zinnen gezet te hebben op de aandacht van de jongen en keek niet om naar de andere Pokémon.
De jongen maakte een opmerking over zijn Charmander. Of hij die op de Zwarte Markt gekocht had. Alaric rolde zijn ogen. "Er zijn betere plekken om dit soort Pokémon vandaan te halen." de gozer hoefde niet te weten dat de Charmander daadwerkelijk van de zwarte markt kwam. "Ik heb hem zelf gevangen." loog hij er toen ook maar achteraan. Alaric liet zijn blik over de Houndour gaan, die duidelijk niet terug deinsde voor Gojira. Salem bleef iets meer bij zijn been plakken terwijl de Charmander zich met de hond bemoeide. "Hoe komt hij daar aan dan?" besloot hij toen te vragen met een gebaar naar het litteken van de Houndour. Deed de jongen aan illegale hondengevechten of had hij gewoon een trainer battle niet zo tactisch aangepakt?
Eli kneep zijn ogen kort samen en keek de jongen kwaad aan. Alsof hij zich met dat soort praktijken zou bezighouden! Dan was je echt ziek in je hoofd als je daarvan genoot. Hij hoopte dat Raffaela dit gedrag niet zou blijven vertonen, anders moest hij er toch eens over nadenken om haar toch maar te vervangen voor een andere Water type. Hij kon geen Pokémon gebruiken die hem constant wilde kussen en hem in vervelende situaties wilde brengen. Er waren sowieso betere Water type starters dan een Froakie, maar goed. Voor nu zou hij het wel even met Raffaela doen en wel zien wat er voor de rest nog op zijn pad zou komen. Hij knikte op de vraag van de jongen en luisterde toen de jongen vertelde over zijn Charmander. ”Dan heb je erg veel geluk gehad. Ik denk niet dat je zulke Charmander’s snel vindt,” zei hij met een licht bewonderende blik op de Charmander. Hij negeerde Raffaela die een jaloers geluidje maakte en verlegde zijn aandacht naar Scar. Hij voelde zichzelf weer defensief worden toen de jongen aannam dat hij iets met het litteken op Scar’s oog te maken had, maar zijn Houndour wierp hem een waarschuwende blik toe en hij beet hard op de binnenkanten van zijn wangen om de vinnige reactie die in hem op kwam zetten te onderdrukken. ”Ik heb hem gevonden in de regen, vastgebonden aan een container en bloedend aan zijn oog. Vermoedelijk van zijn vorige trainer. Ik ben er nooit achter gekomen wie het heeft gedaan en misschien is dat maar goed ook voor die persoon, anders had ik waarschijnlijk in de gevangenis gezeten in plaats van hier rond te lopen.” Dat hij de maanden erna bezig was geweest om Scar te helpen met zijn emotionele trauma vertelde hij niet aan de jongen. Als de jongen zelf een beetje verstand had, kon hij zelf ook wel indenken dat een Pokémon hier wel schade aan overhield en niet alleen fysiek. ”Wat doe je hier in Sinnoh?” vroeg hij, zijn blik weer richtend naar de jongen.
