De avond begon weer te vallen. Ace was vergeten boodschappen te doen door een dingetje dat voor was gevallen op zijn werk, dus dat wilde zeggen dat hij niks in huis had en dat hij maar iets moest gaan halen. De jongen zuchtte eens diep, maar haalde zijn schouders erover op en trok zijn gewoonlijke donkere kledij aan waarna hij zijn capuchon over zijn hoofd trok en met zijn handen in zijn zakken gestoken zijn appartement verliet. Hij had Inpulsa’s en Igneel’s ball aan zijn riem hangen, maar besloot om ze in hun ball te laten. Hij moest toch maar even snel eten halen en dan zou hij weer bij zijn appartement zijn, dus hij verwachtte niet dat hij problemen tegen zou komen onderweg. Hij was inmiddels al een paar keer door Jubilife City rondgedwaald en er was niet echt iets dat meteen zijn aandacht had getrokken. Hij wist waar hij de dichtstbijzijnde etensketen kon vinden en wist ook dat dat een pizzeria was waar hij kon zitten of iets kon meenemen, dus dat was dan ook zijn keuze om naartoe te gaan. Hij hoopte dat hij deze keer geen drama tegen zou komen onderweg en rekende daar ook niet op. Het was een kleine vijf minuten wandelen van zijn appartemensgebouw naar de pizzeria en Ace onderdrukte een geïrriteerde zucht toen hij zag dat het lang aanschuiven was. Hij stak zijn handen nog dieper in zijn zakken terwijl hij achteraan in de rij aanschoof, achter een meisje dat zeker twee koppen kleiner was dan hem. Hij besteedde geen aandacht aan haar en richtte zijn aandacht in plaats daarvan op het menu waar de pizza’s netjes op een rij gepresenteerd werden. Eens zien wat hij zou kiezen. Hoe sneller hij hier zou beslissen, hoe sneller hij dadelijk meteen weg kon gaan.
Het zou er misschien wat sneu uit zien straks, maar Sunset kon genieten van een éénpersoons diner af en toe. Sunset had nu de pizzaria uitgekozen als restaurant en stond nog niet zo lang in de rij. Riolu zat in zijn Pokéball, maar Eevee zat op de vertrouwde plek op Sunset's schouder. De Pokémon hield er gewoon niet van om in haar ball te zitten. Al wist ze zich gelukkig wel te gedragen. Ergens vond Sunset dat ze echt namen moest verzinnen voor haar 2 Pokémon, maar dat kon later ook nog. Voor nu kwam ze stapje voor stapje dichterbij de balie waar ze haar pizza zou kunnen bestellen. Hoewel het rond etenstijd was, was het nog niet heel druk, maar dat kon nog komen. De deur ging open en Sunset keek over haar schouder - het was nou eenmaal een gewoonte van haar, kijken wie er binnen kwam. Het was een lange jongen, met bleek wit haar en rode ogen. Een nog al... heftig aura, als ze zo eerlijk was. Ze keek snel weer voor haar uit terwijl de jongen zich achter haar in de rij aansloot.
'Een salami pizza graag, en zou ik er een bakje water bij kunnen krijgen?' zei Sunset tegen het balie meisje, terwijl ze naar de Eevee op haar schouder wees. Het meisje glimlachte en knikte, en vertelde haar dat ze aan een tafel kon gaan zitten. Sunset bedankte haar, draaide zich om - en liep vol tegen de jongen aan. Sunset's ogen werden even groot, waarna ze snel naar achter stapte. "- Euh, sorry. Dat was niet de bedoeling."
Het meisje voor hem bestelde en Ace wist inmiddels ook al wat hij wilde hebben. Zijn blik gleed naar voren en zijn wenkbrauwen schoten de lucht in toen het meisje vol tegen hem op knalde. ”Het zou raar zijn als het dat wel was,” zei hij op een sarcastische toon. ”Als je niet zo jong was, zou ik bijna denken dat je aan dementie lijdt,” vervolgde hij op een kille toon tegen haar. Hij had haar net letterlijk over haar schouder naar hem zien kijken; hoe kon ze nu alweer vergeten zijn dat hij achter haar stond? Hij besloot om het van zich af te schudden en liet zijn ogen langzaam van haar naar het meisje achter de balie glijden, dat hun stilletjes gade aan het slaan was. ”Pizza funghi en een blikje cola,” sprak hij kil. Hij wierp het meisje een laatste nadrukkelijke blik toe en begon toen nonchalant naar het tafeltje te lopen dat hem was aangewezen. Niet zijn tijd waard.
Zo, oke, wat een klootzak. Sunset stond even perplex, wat gebeurde hier. Ook het meisje achter de balie wist zich geen raad. Sunset vervolgde wat aarzelend haar stappen richting een leeg tafeltje toen ze de jongen opnieuw hoorde. ”Als je niet zo jong was, zou ik bijna denken dat je aan dementie lijdt.” Sunset keerde zich om, maar hij was al naar de balie gestapt om zijn bestelling te plaatsen. Toen hij klaar was - blijkbaar was het balie meisje hem ook te laag - liep hij nonchalant langs haar heen. Sunset beet haar lip. 'Als we het dan toch over gezondheid hebben, is een pizza en een blikje cola natuurlijk wel de ultieme manier om daar aan bij te dragen.' Eevee liet met een 'Vee!' van haar horen dat ze het niet zo'n goed idee vond om met deze jongen in discussie te gaan. Sunset was intussen aan de tafel gaan zitten en probeerde de jongen verder te negeren. Niet veel later kwam een van de medewerkers al haar drinken brengen met de mededeling dat de pizza er zo snel mogelijk aan kwam. Gelukkig. Heel lang wilde ze hier niet zijn.
”De pot verwijt de ketel,” sneerde hij naar haar toen ze haar woorden sprak over zijn pizza. Ze had zelf immers ook een pizza besteld, maar dat was immers wat je deed in een pizzeria. ”Of ben jij één van die mensen die zich obsessief bezighoudt met het natellen welke calorieën ze van wat binnen krijgt?” vroeg hij op een kille toon aan haar. Hun tafeltjes waren niet ver van elkaar verwijderd en Ace liet zijn blik naar de Eevee glijden toen deze haar trainer waarschuwde. En hij wilde nog iets zeggen, maar op dat moment barstte zijn bal aan zijn riem open en stond Inpulsa voor hem. Ze schudde haar kopje en keek om zich heen, waarna ze vrolijk haar armen in de lucht stak. Ace kneep zijn ogen samen en keek nijdig naar de Pokémon onder hem. Ongelooflijk. Hoe had ze uit haar bal kunnen breken? ”Terug in je bal,” siste hij naar de Elekid, maar deze keerde haar rug naar hem toe en zwierde weer vrolijk met haar armpjes toen ze de Eevee zag. Ze rende dan ook al snel dichterbij om kennis te maken en Ace wendde zijn blik met een zucht af, zijn ogen stoïcijns naar de balie richtend. Hij had geen zin in zijn sociale Pokémon en ook niet in een discussie met het meisje, dus dan maar wegkijken.
En ze had beet. De jongen hapte volledig toe op haar iets uitdagende woorden. ”Of ben jij één van die mensen die zich obsessief bezighoudt met het natellen welke calorieën ze van wat binnen krijgt?” sneerde de jongen haar toe. Sunset deed alsof ze nadacht. "Nou - nu je het zegt. Ik weet inderdaad precies hoeveel ik op heb, dat klopt. 1200 calorieën maarliefst." Complete bullshit, maar Sunset wist wel hoeveel er werd aanbevolen om te eten op een dag. Wat ze echter niet had verwacht, was dat na het geluidje van haar Eevee, er een Pokémon bij de jongen verscheen. Sunset's blik verzachtte toen ze de kleine Elekid zag. Amelia, haar Eevee, leek meteen enthousiast. Sunset pakte haar van haar schouder toen de Elekid hun kant op rende en zette haar voorzichtig op de grond. "Wel voorzichtig doen," gaf ze haar Pokémon mee. Ze wendde zelf haar blik naar de jongen. Die had, nadat hij wat had gesist tegen zijn Pokémon en zijn blik daarna afgewend. Sunset beet even kort haar lip, niet goed wetend wat nu te doen. "Vind je het erg als ze even kennismaken?" probeerde ze, doelend op de twee Pokémon die met elkaar bezig waren. Sunset verwachtte eigenlijk niet eens echt een antwoord.
”Volgens mij heb je je grens in dat geval dan al overschreden,” zei hij op een kille toon. ”Je moet op beginnen passen. Dadelijk word je nog dik.” Hij was niet goed met meiden en je zou hem er niet zomaar op af zien gaan, maar hij wist wel welke types hij écht moest vermijden en dat waren de types die obsessief bezig waren met wat ze aten. Hij had echter in dit geval wel door dat ze hem gewoon wat aan het stangen was en dus ging hij er niet te erg op in. Hij hoorde Igneel zachtjes naast hem grommen toen Inpulsa de toestemming kreeg om kennis te maken met een Eevee. ”Ik denk dat de beslissing al half en half gemaakt is, denk je ook niet?” vroeg hij koeltjes aan het meisje toen hij haar Eevee naar zijn Elekid zag wandelen. De twee leken het al goed met elkaar te kunnen vinden en Inpulsa stak vrolijk haar armpjes uit naar de Eevee. Ace liet zijn blik weer terug naar het meisje glijden en onderdrukte een diepe zucht. Nu Inpulsa sociaal aan het doen was en hun Pokémon kennis met elkaar maakten, kon hij moeilijk haar blijven negeren, wel dan? ”Interessante keuze,” bromde hij dan ook en knikte naar de Eevee. Het was een zwakke poging van conversatie maken, maar ze moest het er maar mee doen. ”Enig idee naar welke Eeveelution je haar wil evolueren?”
