Tales of

Sinnoh

En alsof het al niet erg genoeg was dat hij een Froakie in zijn team had zitten die verliefd op hem was, was het natuurlijk ook weer zo dat hij het festival niet kon verlaten zonder minstens nog één beschamend moment in zijn leven te hebben meegemaakt. Als Eli Scar uit zijn bal had gehad, dan zou het waarschijnlijk een stuk makkelijker zijn geweest om de gezette man met de flyer naar hem toe te zien wandelen. Hij werd bij zijn arm gegrepen en een vuile blik ontstond in zijn ogen terwijl hij zijn best deed om zich los te rukken. ”Kom op, mijn jongen. Niet zo verlegen zijn. We beloven dat we je aan iemand leuk matchen.” Verlegen zijn…? Aan iemand leuk matchen…? De blik in Eli’s ogen werd mogelijk nog vuiler terwijl hij weer protesteerde, maar het had geen baat: hij werd in één of andere rij geduwd, bijna tegen een andere jongen aan die tegen de muur geleund stond. ”We hebben je partner voor vandaag gevonden. Jullie mogen nu naar de bootjes gaan,” zei een veel te vrolijke stem en Eli’s pupillen verwijdden zich terwijl hij beschuldigend in de richting van de jongen met de Applin op zijn schouder keek. ”Wat is dit?” bromde hij nors naar de jongen, want hij kon op dit moment geen ander slachtoffer vinden om te beschuldigen. En dan was het heel simpel om zijn aandacht op de jongen voor hem te richten.

Eli’s blik werd blank toen dat de jongen zijn antwoord gaf. Tunnel der liefde…? Alsof het al niet erg genoeg was dat hij een Froakie in zijn team had zitten die verliefd op hem was, werd hem dit ook nog eens aangedaan. Dit waren van die momenten dat hij Scar nodig had aan zijn zijde, maar hij wist beter dan zijn Houndour uit in de buurt van water. Sinds dat Eli hem vastgebonden en afgetuigd in een steegje in Kanto tegen was gekomen, had de Houndour afgezien van zijn Fire type een enorme hekel aan water. Dat ging Eli hem niet aandoen. En bovendien leek er sowieso geen uitweg voor hem te zijn. ”Ik val op vrouwen,” zei Eli op een norse toon tegen de jongen. ”Verwacht hier maar niet te veel van.” Niet dat hij echt veel met liefde en relaties bezig was. Hij had in Kanto natuurlijk wel wat meisjes gezoend en ook wat meer dingen gedaan dan dat, maar van een relatie was het nooit echt gekomen. Daar had hij een te afstotelijk karakter voor. En bij een onenightstand waarbij er twee mensen dronken waren, werd er sowieso niks gevraagd over de littekens op zijn lichaam. Het was een win-win situatie voor beiden. Hij voelde de blik van de jongen op hem gericht toen deze in het bootje stapte en om nog maar eens duidelijk te maken dat dit dik tegen zijn zin was, nam hij een klein aanloopje en sprong hij in de boot. Deze begon daardoor hevig te wiebelen en Eli’s mondhoeken gingen geamuseerd omhoog toen hij een uitbrander kreeg van de man die de boot zou gaan roeien voor hun. Hij negeerde de man en sloeg zijn armen over elkaar heen, waarna hij met een strakke blik en licht samengeknepen ogen naar de jongen tegenover hem keek. Als ze dit echt gingen doen, dan ging Eli het zo onverdraagzaam mogelijk voor hem maken. Dat was één ding dat zeker was.

Een lichte zucht verliet zijn lippen terwijl hij naar de jongen tegenover hem keek. Als hij een vrouw was geweest, had hij er waarschijnlijk wel meer interesse voor gehad, maar ja eh… hij was geen vrouw. Misschien was hij dat maar beter wel geweest. Dan had Raffaela heel anders op hem gereageerd. Maar ja, dan had hij Scar misschien ook niet gehad. Hij knipperde met zijn ogen. Waarom dacht hij hier zelfs over na? Zijn aandacht werd getrokken door de jongen die opeens een Poké Ball tevoorschijn haalde. Eli richtte zijn blik naar waar de Poké Ball ging en zag nog net hoe een Absol naar binnen werd gezogen. Zijn mond vertrok tot een streep toen hij zag dat er een Houndour naast de Absol stond. Of nou ja, waar de Absol net had gestaan, want die was inmiddels verdwenen en gevangen door de jongen tegenover hem. Verdomme. Hij had al een Houndour in zijn team zitten. Even overwoog hij kort om de Houndour te negeren, maar haalde uiteindelijk ook een Poké Ball tevoorschijn en gooide deze niet veel later naar de Houndour toe. Hij kon het nog altijd Wonder Traden als hij er geen goede thuis voor zou vinden. Misschien had hij ook net zo veel geluk als de jongen en bleef de Pokémon zitten.

De rest van de bootreis was op zijn zachtst gezegd… vrij awkward. Hij had een Pokémon in zijn team zitten die hij al had omdat hij te langzaam was geweest om de Absol te vangen en de jongen sprak geen woord meer tegen hem. Waarschijnlijk wilde hij er net zo graag vanaf als Eli. Als Eli mocht kiezen tussen in één kamer zitten voor enkele uren met Raffaela of een half uur in de boot met deze jongen, dan wist hij al wel welke keuze hij zou maken. Hij hoopte dat Scar niet te beledigd zou reageren op het feit dat ze nu nog een Houndour in hun team hadden, maar Eli was niet van plan om het beest lang te houden. Hij zou de Pokémon wel in de Wonder Trade gooien of doneren aan de shelter, maar de Dark en Fire type zou geen onderdeel van zijn team worden. Die plaats was al bezet door Scar. Zijn blik gleed kort naar de jongen, wiens blik gefixeerd leek te zijn op het licht dat aan het einde van de tunnel tevoorschijn kwam. Eli leunde wat meer relaxt naar achteren, al zijn spanden zijn spieren zich meteen aan toen de boot tot stilstand kwam. ”Later,” loog hij tegen de jongen, want hij hoopte dat hij deze gast nooit meer tegen zou komen. Heel de bootrit was naar zijn gevoel awkward geweest en hij wilde gewoon even het feit vergeten dat hij niet met één of andere knappe chick in een boot terecht was gekomen, maar met een vent. Dit was echt zijn dagje niet, kon je wel zeggen.