Wederom leek het vrij rustig te zijn. Waarschijnlijk opdat het festival langzaam aan tot een einde aan het komen was. Rustig keek hij even naar een koppel die hem voorbij liep, blij kibbelende over wat ze die avond zouden gaan doen. Myrddin rolde even met zijn ogen en greep wel meteen naar pakje sigaretten. Rustig zette hij even een stap naar achter, waarna hij wat naar voren boog en het ding opstak. Rustig nam hij een eerste trekje van het ding, waarna hij kalm even zijn ogen sloot. Na enkele tellen blies hij de rook terug uit, waarbij hij even de sigaret tussen zijn vingers nam met zijn goede hand. HIj nam nog een trek en haalde zijn verminkte hand op, om even naar het verband te kijken. Nog eventjes, dan was het voorbij, dan was het finaal. Hij kon het nog steeds niet geloven dat dit echt was gebeurd. Het was iets in zijn leven geweest die een verandering had gebracht, voor eeuwig. Kort bewoog hij zijn hand wat, waarbij hij even voelde hoe het wat trok. Hij schudde zijn hoofd, blies de rook uit en stak de viervingerige hand even in zijn broekzak, de peuk terug tussen zijn lippen brengende.

Murphy en Raeghann waren kalm met elkaar bezig voor hem. De twee hadden bloemen van hem gekregen en blij hield de Gabite deze op, waarbij de Whimsicott rustig de bloemen aan het schikken was op de kop van de roze Pokémon. Deze actie zorgde ervoor dat de dragon type helemaal blij leek te worden. Een zwaar contrast met hoe ze er gewoonlijk bijliep. Nors, alert, altijd klaar zijnde om te vechten. NU leek ze een volledig andere mon. Met een lach op haar lippen en stralende ogen zag ze er haast aandoenelijk uit met die plantjes. Een glimlach krulde op zijn lippen waarna hij even zijn hoofd schudde. Gek beest dat het was. Oona keek even schuin op toen ze dit opmerkte en pufte haar wangetjes op. Duidelijk niet blij zijnde dat aandacht niet even werd verdeeld, holde ze naar de eerste de beste persoon toe en sprong ze op diens voeten, om vervolgens boos diens schoen aan te vallen.

Toen hij een stem hoorde, keek hij op. Hm? Een frons kwam op zijn gezicht toen hij een dame zag die eruit zag alsof een tractor haar overreden had. Hij kantelde zijn hoofd wat naar voren, plaatste de peuk tussen zijn lippen en nam zijn pokéball erbij, waarna hij Oona rustig liet terugkeren in haar ball. Die zou later wel een preek krijgen. Of misschien niet. Hij was toch niet van plan haar nog lang te houden. Sinds hij Sylvan weg had gedaan was de Vulpix alles behalve aangenaam. Ze sprong alles en iedereen aan en dat was gewoon... Daar kon je niks mee. Hij klikte de ball terug aan zijn riem en nam de sigaret vantussen zijn lippen, om de rook even uit te blazen. Hij liet de peuk wat tussen zijn vingers rollen, nam nog een laatste trek en gooide het vervolgens naar de grond toe, waarna hij het uitstampte met het topje van zijn schoen.

De kleine, blonde man nam zijn holo caster erbij, waarna hij rustig begon te typen. 'Ze is niet van mij, ik zorg enkel voor der, mijn excuses.' straight forward als wat. Om te zeggen dat de originele eigenaar er nooit meer terug voor zou komen was een pijnlijk iets, maar goed. Hij zou haar niet aan haar lot overlaten, een goed thuis zou wel gevonden worden, uiteindelijk. HIj duwde zichzelf wat meer overeind en rechte zichzelf, niet dat het veel verschil maakte, waarna hij opkeek naar de vrouw. De roze Gabite keek even om, inmiddels helemaal opgemaakt met bloemetjes zag ze er goed uit, maar haar norse expressie... Was iets anders. Raeghann daarintegen was glimlachend op de kop van Murphy gaan zitten. Kalm begon Myr weer te typen, waarna al snel de holo caster weer klonk. 'Jij hier voor de beveiliging van vandaag?' Een vragende blik in zijn ogen terwijl hij opkeek naar de vrouw.

De dame had een Noibat bij en even bekeek de kleine man hem even, voordat hij zijn focus terug op de vrouw legde. Ze begon immers weer te praten. Wel, die was wel redelijk gebekt of niet. Zeker niet op haar mondje gevallen. Wat irritant. Hij zuchtte dan ook even op haar opmerking. Het was niet zo dat iedere Crescent Moon lid op het festival beveiliging deed, maar zo te zien zij wel. Had hij moeten proeven schijnbaar. Of zoals zij zei, haar outfit. Hij had al vaak genoeg mensen horen klagen over het outfit, maar hij had er geen last van. Dan opnieuw had hij een outfit die er wat anders uitzag dan andere mensen. NIet dat hij besefte waarom dat was. Ze hadden hem de kleinste maat laten passen, die ook te groot was geweest, dus hadden ze dan iets anders boven gehaald en die paste hem wel. Wist hij veel dat dat de kindermaat was geweest.

Zijn Gabite? Hij keek even om naar Murphy, die een pas naar voren zette. Kort lichtte hij zijn arm op, waarbij hij zijn viervingerige hand even langs de kop van de Pokémon legde zodat hij haar kon aaien. Ze liet haar kop meteen wat zakken, haar houding duidelijk kalmer worden met de actie. Na haar even geaaid te hebben wendde hij zich terug tot zijn collega. Hij nam de holo caster beter vast en begon te typen. 'Beide zijn traited Pokémon. Mijn Gabite heeft de sakura trait.' klonk er van de robotstem af. De helblauwe ogen van de draak scanden zorgvoldig deze vreemdeling. Een zwaar contrast met de WHimsicott, die blij keek naar haar. Even keek Myrddin naar de twee, voordat hij weer begon te typen op het apparaatje. 'We lopen dan samen, is het je eerste beveiliging?' die vraag moest hij de laatste tijd veel te veel vragen. En het voelde vreemd aan, aangezien hij zelf vaak nog het gevoel had dat hij best nieuw was.

Ze bleef een beetje te lang naar Murphy kijken, want de Gabite kantelde haar kop naar voren en snoof even. Rustig tikte hij haar zachtjes tegen de schouder aan om haar aandacht te trekken. De roze mon keek even naar hem en hij gebaarde rustig even naar de grond. De dragon type snoof even, verlaagde haar hoofd en bewoog zich wat weg van hem en zijn collega. Het was beter dat ze zich wat gedeisd hield. Raeghann sprong blij van de roze Gabite af en hoverde wat naast haar trainer, een zwaar contrast met de ander. Ze waren als dag en nacht. Waar de ene nors en alles behalve sociaal was, was Rae dan weer een enorme sociale vlinder. NIeuwsgierig en altijd opzoek naar iets van bezigheid was de Whimsicott op haar eigen manier een handvol. Maar de twee hielden elkaar genoeg bezig en dat was voor nu voldoende geweest.

De dame beantwoordde zijn vraag en de man knikte even naar haar, waarna hij rustig even zijn holo caster wat ophaalde. Een vraag kwam al snel van haar kant, maar Myrddin besloot eerst een antwoord te geven op haar eerste woorden. 'Welkom in Sinnoh dan' Klonk er van de robotstem af. De neiging om een gemene opmerking te maken hoe kut de regio wel niet was, slikte hij in. Hij had niks anders dan ongeluk gehad binnen de regio en als het aan hem lag zou hij ieder aanraden niet te komen. Maar goed, dat was niet zijn beslissing om te maken... En niet zijn mening om te delen. Hij liet zijn ogen even afdwalen naar de dame, voordat hij terug begon te typen op zijn holo caster. 'Pas iets van 5 maand denk ik? Mijn naam is Myrddin by the way,' Voordat hij het weer eens vergat om zijn naam vrij te geven immers. Kort keek hij even rond, waarna hij knikte en een pas naar voren zette. Hij keek de vrouw nog even aan, voordat hij weer begon te typen. 'Dan beginnen we eraan, kom maar,' EN met die woorden kwam hij in beweging. Een rondje langs de hoofdstraten was het eerste dat hij altijd deed met een nieuwe partner. Zo leerden ze samen de route wat beter en hoe het festival in elkaar stak.