Tales of

Sinnoh

Waarom had hij hiermee ingestemd? Oja, omdat Alain hem verteld had dat het goed zou zijn voor hem. Het was rustgevend om te gaan vissen was hem verteld, maar daar merkte Casimir niks van. De hengel had hij de grond in geprikt zodat hij het niet vast moest houden en hij zijn eigen ding kon doen. Door het koude weer was de grond vochtig, dus hij kon nog niet eens  gaan zitten. Helemaal zijn eigen schuld, er waren genoeg plaatsen die Casimir had kunnen uitkiezen met een bankje, maar helaas.

Om niet het gevoel zijn tijd te verspillen, had hij de zwarte Psyduck uit zijn bal gelaten. Het beest was maar al te blij om weer bij het water te zijn. Zodra het uit de bal kwam, dook het in het water. Iets zei Casimir dat het de squirtle aan het zoeken waren die ze tegengekomen waren tijdens het festival. Misschien was het niet het beste idee, want de psyduck bleef maar spetteren en spatteren waardoor de dobber alle kanten op bewoog. Straks was hij echt enkel zijn tijd hier aan het verspillen.

Het was de psyduck die ineens geluid begon te maken, wat Casimir deed opkijken. Iets was op de hengel afgekomen en liet het wild heen en weer bewegen. Dit moest leuk en ontspannend zijn? Alsof hij alle tijd had, begaf hij zich naar de hengel om rustig de pokémon binnen te halen. Ondertussen kroop de Psyduck uit het water om naast hem te komen staan. Nieuwsgierig keek het naar de lijn.

Nog een klein stukje en– het blauwe ding dat erop af was gekomen was niet bepaald indrukwekkend te noemen. Casimir had geen idee wat het was, maar hij had er niets aan. Zijn pokémon daarentegen wilde het maar al te graag in zijn poten krijgen, maar werd volledig door Casimir genegeerd. Voor even zag het ernaar uit dat hij de pokémon zelf moest bevrijden, maar het ding liet gewoon los, viel de grond op en kroop weer naar het water. Gelukkig was het sneller als de Psyduck.

“Tijd om weer te gaan,” zei hij terwijl hij zijn spullen bij elkaar pakte. Misschien dat hij het nog wel eens zou proberen op een andere dag.