Tales of

Sinnoh

De laatste dag van het valentijnsfestival was het wat rustiger, waardoor hij besloten had dat hij misschien wat dingen kon rondvragen. Rustig had hij zijn rugzak genomen, die hij vol met posters had gepropt en een flesje water, waarna hij op zijn motor was gesprongen en richting Hearthome was gegaan. Hij wist dat er nog steeds wel wat volk zou zijn en dus zou hij wel iets van connecties kunnen maken. Vast wel, iets van een lead. Iemand zou vast wel iets kunnen vrijgeven aan hem. Als het maar iets was waar hij mee kon werken. Iemand die haar gezien had ene tijdje terug zou ook helpen. Nu liep hij nog steeds rond met niks, helemaal niks. En dat was frustrerend. Want hij wist dat hij wel iets kon met iets van een hint, iets van een lead. Hij kon niet rekenen op de politie of Crescent Moon. ZIjn gedachten waren af gegaan naar Team Zekrom, de beruchte organisatie waar zijn vader het zo vaak over had. Misschien moest hij hen eens opzoeken. Misschien wisten zij meer over waar ze was. Misschien konden zij hem helpen.

Na een korte rit over de snelweg stond hij zo in hearthome. Snel trok hij zijn helm uit, waarna hij zijn motor parkeerde en even een hand door zijn haren haalde. Rustig klikte hij zijn helm aan zijn rugzak, waarna hij een pakje van flyers uit zijn rugzak viste. Kalm ging zijn hand even over de papieren, waarna hij eentje ervantussen viste en kort zijn notities las. Niet veel, maar het was iets. Kort overlas hij ze nogmaals, waarna hij de rugzak terug op zijn rug sloeg en even knikte. Hij moest uitgaan dat mensen hem konden helpen. Het zou wel, het moest wel. Een glimlach verscheen op zijn lippen, zacht en teder zoals altijd, waarna hij in beweging kwam.

Rustig had hij al een paar mensen gevraagd of hij wat mocht vragen aan hun. De meeste sloegen dit meteen af, waarop hij enkel instemmend knikte naar hun met een glimlach.... Om vervolgens zuchtend verder te werken. Nu ook benaderde hij de eerste de beste persoon die alleen leek te lopen, om even kalm zijn hand op te steken. In zijn andere arm had hij de papieren nog steeds vast. "Hallo. Sorry dat ik stoor. Zou ik wat mogen vragen?"