Tales of

Sinnoh

Rustig pakte hij de bal van de shiny Tauros erbij. Zijn blauwe ogen fonkelden even bij het aanzien van de bal, van opwinding en angst. Wat als hij het had ingebeeld hoe het was. Wat als Malach toch niet zo zachtaardig was als hij had voorgehouden? Had gezien in het lab? Hij beet even op zijn onderlip en bracht de bal wat naar voren om de stier eruit te laten. Het massieve beest verscheen voor hem en lichte zijn kop op, waarbij een zacht gebries uit zijn neusgaten kwam. Voorzichtig liet Lloyd zijn handen zakken, waarbij hij de ball aan zijn riem klikte en even zijn handen opbracht naar de kop van het wezen. Teder streken zijn vingertoppen over de kaken van de mon, waarbij hij langzaam zijn hand langs diens kop liet rusten. "Hey," zei hij zachtjes tegen de groene Pokémon. De shiny brieste nogmaals en duwde liefkozend zijn kop tegen de buik van zijn trainer aan. Een zacht gelach ontglipte zijn lippen. Wat lief.

Hij had een pas terug genomen zodat de Tauros wat ruimte kon krijgen om rond te stappen. "Doe maar," zei hij zachtjes tegen de normal type. De Pokémon bleef hem nog even aankijken, voordat het zich langzaam wat wegdraaide en rustig zijn kop liet zakken. ZIjn neus ging over het gras heen, waarbij hij langzaam tot een halt kwam en rustig begon te knabbelen eraan. Lloyd voelde meteen een soort van geluk over zich komen en nam zijn holo caster erbij waarna hij rustig door zijn benen ging en een foto nam van het afgrijselijke beest.

"Is dat jouw Tauros?" Vragend keek Lloyd even schuin naar de dame die hem was benaderd. "Uh... ja, ik heb hem nog niet zo heel lang," Haar ogen werden groot, waarna ze even haar focus terug legde op de groene Pokémon. "Hij is zo mooi! Kijk zijn vorm, hij is perfect gebouwd en- en- shiny nog eens! Oh mijn arceus! Wat een prijsbeest!" Malach tilde zijn kop op, zijn mond vol met gras terwijl hij vragend omkeek naar het duo. Kort lachte Lo even ongemakkelijk naar het meisje, die echt heel blij leek te zijn. "Ik ben Janey en dit is mijn partner Millie," zei ze blij, waarna ze een pas opzij zette. Achter haar stond een lichtblauwe Miltank. het wezen had grote blauwe ogen en liet een blij geluidje horen. "Ik ben Lloyd... En dat is Malach," stelde hij rustig zichzelf voor, waarna hij even knikte naar zijn eigen shiny Pokémon. De Tauros stapte meteen naar zijn trainer toe bij het horen van zijn naam. De groene Pokémon stapte zijwaarts, benaderde de man wat en duwde zijn kop liefkozend tegen zijn arm aan. Langzaam krulde een meer oprechte glimlach op de lippen van de zwartharige, waarna hij rustig even de stier aaide over zijn kop. "Wow! Wat is jouw Tauros mak! Wij hebben een hele kudde thuis en die zijn heel aggresief! Millie hier is de enige die ze kalm kan krijgen," Ah- Meer details die hij eigenlijk niet wilde horen... maar goed. "Jouw Tauros is duidelijk ook niet zo geïnteresseerd in MIllie... Wat vreemd," Even lachte de man azchtjes, waarna hij zijn hoofd schudde. "Malach is Malach en hij is perfect op zijn eigen manier," legde hij kalm uit aan de vrouw. "Dan wil ik een gevecht met je Tauros. Ik moet aanzien hoe hij is tijdens het vechten!" Het koude zweet brak hem al uit... maar wat moest hij daarop zeggen. HIj slikte even ongemakkelijk, waarna een glimlach op zijn lippen krulde. "Sure..."

Ze hadden afstand van elkaar genomen, waarna de twee shiny Pokémon tegen elkaar stonden. Malach had zijn grijze ogen even op de jongen gelegd, die een onzekere houding had aangenomen. Met opgetrokken schouders had hij met beide handen het blonde plukje in zijn handen genomen. "Ik vertrouw op je Malach... Luister alsjeblieft naar me," fluisterde hij zachtjes naar de groene stier. Kort brieste deze, waarna hij even met zijn voorpoot over de grond streek. De hoef schepte hierdoor wat aarde op. Oh jee. Hij was duidelijk opgetogen, dit... Kon niet goed aflopen.

"Ok Millie, Growl, daarna Tackle," De blauwe Miltank begon meteen met een geluid te maken, waardoor de groene Pokémon even zijn kop liet zakken. "Tail Whip en ook Tackle Malach," zei hij snel tegen zijn starter. De shiny draaide zich om en bewoog zijn staarten, waardoor hij zag dat de ogen van de blauwe koe wat groter werden. Ew... ok dan. Vervolgens draaide de shiny zich weer op en stormde hij op de andere normal type af. De vrouwelijke variant deed hetzelfde. Kort brieste de grasgroene stier, waarna hij zijn kop verlaagde en uithaalde met zijn horens tijdens de tackle aanval. Kort haakte de wapens tegen het lijf van de blauwe shiny aan, maar... Ze werd niet weg geslingerd. De kop knalde tegen de grote buik van de Miltank aan, waarna Malach in snelheid leek te minderen en langzaam tot stilstand kwam. Het was duidelijk dat de Tauros sterker was, maar de koe in kwestie had een grotere defensie stat. Wel meteen plaatste de blauwe shiny haar poten langs de horens van Malach, waarna ze langzaam een pas terug zette en een hevige tackle tegen de voorhoofd van de groene stier bracht.

Wankelend zette Malach een pas naar achter, waarbij hij even zijn kop schudde. Luid geloei kwam al snel van hem af, waarna hij even luid begon te briesen. "Malach, houd je hoofd erbij. Work Up en nogmaals Tackle," De stier sloot zijn ogen, waarna een soort energie rond hem verscheen. De normal type schudde zijn kop, waarbij de groene vacht rond diens nek wat dikker opgezet leek te zijn. HIj haalde diep adem en schoot richting de koe. "Ok Millie, Defense Curl," de blauwe shiny kreeg een grijns om de lippen, waarna ze even in elkaar kroop. De Tackle raakte de Pokémon dan ook, maar leek niet veel te doen. De groene stier sprong immers op en draaide zich half om nadat de aanval raak was. Damn... Iedere keer als hij zijn attack omhoog zou doen, zou zij vast defense curl gebruiken. "Dan nu, rollout!" De Miltank loeide even blij, waarna ze opsprong en in een balletje oprolde, om aan hoge snelheid op Malach af te rollen.

Met een harde knal kwam de rock type move aan tegen de kop van de stier, die even briesend een stap opzij zette. De Miltank rolde verder en nam een scherpe bocht, waarbij haar snelheid duidelijk omhoog ging. Shit. "Work up en Tail Whip," Energie verscheen rond de Pokémon, waardoor de tweede rollout voluit raak was. Hoe dan ook volgde de shiny normal type het op met de Tail WHip, waarna hij aan de kanten sprong om de derde hit te laten raken. "Payback," De Miltank rolde langzaam tot een stilstand, waardoor ze nu compleet tot stilstand was gekomen. Hierdoor kon ze geen kant op voor de dark type move die eraan zat te komen. De kracht van de aanval was sterker dan normaal, omdat Malach net achter de koe aanviel. Met grote ogen keek Millie dan ook naar haar tegenstander, waarna ze wel meteen werd gelanceerd over het grasveldje. Luid briesend tilde de groene stier zijn kop op, waarna hij even omkeek naar Lloyd. "Dat was fantastisch! Goed gedaan!" Een glimlach krulde om de lippen van de zwartharige jongeman, waarna hij even blij keek naar de shiny. Hij meende iets van een glinstering in de ogen te zien van de Tauros, die duidelijk heel blij was dat hij zijn trainer zo blij maakte.

"Defense Curl en Rollout," De Miltank kwam terug overeind en snoof even, waarna het de aanval uitvoerde en terug naar voren kwam gerold. Malach probeerde een pas opzij te zetten, maar werd geraakt door de aanval. Shit. Critical hit. De algkleurige stier viel wel meteen om, waar hij even bleef stil liggen... Shit! De glimlach van eerder vervaagde langzaam van zijn gezicht, waarna zijn handen naar beneden gingen. Was hij... In orde? De Miltank stopte echter niet en draaide in haar bocht, waarna de tweede rollout raak leek te zijn. "Malach!" riep hij dan ook meteen. Wel meteen voelde Lloyd een soort angst hem bekruipen, waarbij hij snel zijn focus op de vrouw legde. Dit moest stoppen. Het gevecht was over en hij had verloren. Zijn Tauros was neer of was ze blind?! "Hey! Gevecht over! MIjn pokémon is uitge-"

Zijn ogen werden groot toen hij een beweging zag in zijn ooghoek, waarna hij snel wegdook. Net optijd om de gelanceerde Miltank te ontwijken. Angstig legde Lloyd zijn handen over zijn hoofd. Wat... Wat was er zojuist gebeurd? Angst greep hem bij de keel, waarna hij langzaam zijn lichaam wat draaide, zichzelf laag houdende in het gras om zich veilig te houden. Wat hij aanzag, liet zijn hart samen trekken. Waarom werd het plots zo... Zo benauwd? Wat hij voor hem zag was een massief beest die met een forse tred voorbij hem liep. Zijn... manier van wandelen was anders en ging al snel over naar een gallopje, waarna hij zijn horens wat lager bracht. Luid geloei kwam van de stier af, die verder raasde over het gras en de Miltank opnieuw lanceerde over het veld. Een luide knal was te horen, waardoor Lloyd wel meteen zijn ogen toekneep en zijn handen over zijn oren zette. Nee, niet opnieuw. Niet nog eens. Wel meteen voelde hij hoe alles zoveel zwaarder werd. De herinneringen aan de Golurk, Kalos... Aan hoe ze- En de Pokémon... En de mensen... En-

Hij had niet door hoe snel zijn adem was geworden. Compleet in elkaar gekropen in het gras had hij niet eens de kracht om de ball van zijn Tauros erbij te halen en hem terug te keren. De Pokémon was in een woede-aanval gevlogen, eigen aan zijn soort en ability. Zijn kracht duidelijk verhogende. Het was alsof een hernieuwde kracht de shiny had bezeten. Het was niet langer de liefkozende en zachtaardige stier die eerder vreedzaam met zijn trainer had zitten knuffelen. Nee. Deze Pokémon had maar een ding op het zicht momenteel; en dat was de Miltank en haar ondergang.

Luid loeiend schudde hij zijn dikke vacht wat uit, waarna hij weer op de Miltank afraasde. De blauwe Pokémon wankelde op haar pootjes, moeite nemende om overeind te blijven staan nadat ze tegen de muur van een gebouw terecht was gekomen. Malach liet zijn horens zakken, waarna hij zijn kop tegen de ander aanramde met zijn tackle aanval. Hierdoor klapte de Miltank samen met de Tauros tegen de muur aan, een nieuw zwaar geluid makende in het proces. "Stop..." fluisterde Lloyd ademloos, moeite hebbende met zijn eigen ademhaling onder controle te houden. "S... Stop, al- alsjeblieft," Hij kon tranen voelen prikken, maar weerhield zichzelf ervan. Ineengedoken in het gras probeerde hij zichzelf veilig te houden van de situatie door zijn handen over zijn oren te houden. Hopende dat dat alles weg zou halen van hem. Hij wilde het niet nogmaals zien, dus kneep hij zijn ogen toe. Hij was bang dat het allemaal weer zou eindeigen zoals toen en- en... Nee- het was precies zoals toen. Alles ging goed, maar dat was een domme gedachte geweest want alles ging niet goed. Dat was fout nummer een geweest. Hij had moeten leren van zijn historiek. Maar dat had hij niet gedaan en kijk wat er gebeurde! Dit was zijn fout! Dit was zijn fou-

Handen trokken zijn eigen handen van zijn oren, waardoor hij wel meteen bang opkeek naar wie deze had vast gegrepen. "Laat hem stoppen!" Het was Janey. En haar stem was alles behalve aangenaam. "Wat voor trainer ben je! laat je Tauros stoppen!" Zijn mond viel wat open, waarbij wel meteen dikke tranen in zijn ogen sprongen. "I... ik..." hakkelde de man dan ook paniekerig, zijn handen bevende in de hare. Een nieuwe knal was te horen, waarbij zijn ogen wel meteen instinctief het bewegende figuur op de achtergrond volgden. De shiny Miltank werd weer eens over het veld gelanceerd door een veel te krachtige Tackle. Lloyd kon zien dat de Pokémon een poging deed overeind te blijven staan eenmaal ze de grond raakte, maar ze had moeite. Een Defense crull werd uitgevoerd, maar Malach was haar voor. De razende Pokémon loeide luidkeels en gooide zijn lijf tegen de Miltank aan, die haar aanval niet eens wist af te werken. Met grote ogen volgde Lo had tafereel, zijn lijf meer bevende bij het aanzicht.

Een brandend gevoel kwam in zijn gezicht. Een hand tegen zijn kaak aan... Had ze hem... Zojuist geslaan? Wel meteen legde Lo snikkend zijn hand tegen zijn wang aan waarna hij zijn hoofd wat liet zakken. Zijn schouders bevende. Shit. Fuck. Waar was dat goed was? "Doe iets!" gilde het meisje luidkeels. Wat kon hij doen? Hij kon helemaal niks doen, toch? Langzaam draaide hij zijn gezicht terug naar de vrouw, dikke tranen uit zijn ogen komende; "Ik... Ik weet nie... Niet hoe," snikte hij dan ook zachtjes tegen haar. Dit was net als toen. Net als toen. Hij was controle verloren. En hij was te bang om iets te zeggen en eraan te doen. Want wat kon hij doen? Hij was letterlijk aan de grond genageld uit pure angst voor wat nog kon misgaan. Want nu... Nu waren zijn angsten een realiteit geworden. Dit waren de monsters waar hij zo bang voor was. En hij... Hij had er een in zijn handen gehad. Hij had zijn vertrouwen erin gelegd. Hij had zijn fout gemaakt. Het was zijn fout... Het was-

De blauwe Pokémon lande naast hun, waardoor zoal hij als het meisje op hem geschrokken naar de Miltank keken. De Pokémon was duidelijk in pijn. Maar als die hier was- Wel meteen schoten zijn ogen naar de groene silhouette die in de verte aan hoog tempo op hen af kwam gerend. Snel klemde hij zijn handen om Janey, waarna hij zich een kwartslag draaide en ze samen even over het gras rolde, uit de kanten voor de hoeven van het massieve beest die langs hun raasde om Millie weer aan te vallen. Vluchtig hapte Lo naar adem, waarna hij zich op zijn knieën drukte en bevend zijn pokéball greep... Om Malach terug te laten keren.

Dit Was... Dit...

De pokéball rolde uit zijn handen, waarna luider gesnik te horen was. Een combinatie van een zware ademhaling en gehuil. Wat... had hij gedaan?

2x Tackle, 1x Payback (1x double power)
!! anger point activates; maxed out attack !! --> 6x Tackle

En daar ging ze. Met grote, waterige ogen keek de jongen haar na. Snikkend probeerde hij zichzelf overeind te houden, maar hij klapte in elkaar. Nooit meer, hij wilde dit nooit meer doen. Langzaam plaatste hij zijn handen over zijn hoofd, zijn benen naar zich toe trekkende. Dit was een fout geweest. DIt was zo'n grote fout geweest. Waarom had hij gedacht dat het anders zou lopen? Bevende handen in zijn handen probeerde hij zijn hoofd verborgen te houden. Hij wilde niet dat iemand hem zag huilen. Maar zijn trillende lichaam, het gesnik, de houding. Zelf een kind kon zien dat de jongen niet ok was. Zijn ademhaling gejaagd was hij alles behalve ok. Waarom had hij ook een Tauros genomen? Hij wist dat die beesten aggresief waren. Hij wist dat ze woeste monsters waren. En hij had er een als starter genomen. Waarom had hij gedacht dat hij het deze keer wel kon doen. Hij had gehoopt, zo hard gehoopt, dat het anders zou lopen. Dat hij een maatje had die zou luisteren. Dat hij eindelijk kon doen wat hij voor zich uit had gelegd. Maar hier zat hij, in het gras, snikkend, bevend, huilend. Op het randje van compleet instorten.

Zijn adem stokte even waarbij hij zichzelf kleiner maakte. Langzaam keek hij wat op, zijn handen nog over zijn hoofd houdende. Maar toen hij de ball naast hem zag liggen, kwam luider gesnik van hem af. Hij kromp weer in elkaar en schudde zijn hoofd. "Het s-spijt me," mompelde hij hakkelend en snikkend. "I-ik... ik-ik had je niet m-mogen kiezen," Hij had die dag niet naar de professor mogen gaan. Hij was geen trainer. Hij kon dit niet. Hij kon dit echt niet. Wat moest hij nu dan doen? Wat moest hij met zijn POkémon doen? Dit was zijn fout. Dit was allemaal zijn fout.

- Open