Tales of

Sinnoh

Een zachte zucht verliet zijn lippen terwijl hij met een licht geïrriteerde blik naar de versieringen om zich heen keek. Waarom was Valentijn in Arceus’ naam een dag dat zo opgehemeld moest worden? Als hij een vriendin had, liet hij haar alle hoeken van de kamer zien op wat voor dag dan ook. Daar moest het echt niet speciaal Valentijn voor zijn. Maar goed. Je had van die simpele zielen die het speciaal wilden vieren. Niks aan te doen. Het maakte hem in elk geval wel ongemakkelijk en hij had Raffaela expres in haar bal gelaten. Hij wilde niet wéér door een Froakie gekust worden, zeker niet met deze versieringen om hem heen. Dat zou wel heel triest zijn. Hij had Donatello en Scar wel uit hun bal gelaten. Donatello was zijn nieuwe aanwinst en was nog een klein beetje verlegen vergeleken de rest van zijn team. De Rowlet had hij voorlopig in de PC gedropt totdat hij een betere thuis voor de Pokémon kon vinden. Of hij kon hem nog altijd in de Wonder Trade gooien. Een beetje zonde voor de moeite die hij ervoor had gedaan, maar hé, wist hij veel dat hij een Shiny Turtwig in de plaats van een Luxury Ball zou krijgen? Social media was zo’n geweldig ding. Hij kon alles via internet regelen en hij hoefde niemand persoonlijk te ontmoeten. Beter dan dat kon het niet. Eli was zodanig met zijn gedachten bezig dat hij niet in de gaten had dat er iemand voor hem liep. Met zijn handen in zijn zakken knalde hij dan ook vol tegen haar op en als hij een iets aardiger persoon was geweest, had hij zijn handen uitgestoken om haar potentiële val te breken. Maar het kwam simpelweg niet in hem op en dus kon hij niks anders doen dan haar een licht geïrriteerde blik zenden terwijl hij zijn handen in zijn zakken hield.