Tales of

Sinnoh

De ochtend voor het contest wilde ze graag de routine nog een keer doorlopen. Dit was de eerste keer dat ze mee deed aan een contest waarbij je twee pokémon gebruikte in plaats van één. Ze had lang nagedacht over welk duo ze zou gebruiken. Van haar drie duo's kon ze echter maar van een koppel zeggen dat ze er klaar voor waren. Snow was nog te jong om samen met Mist mee te doen. Ze moest eerst sterker worden zodat ze een groter repertoire aan moves hadden. Pas dan zou ze er succesvol een show mee kunnen opzetten. Haar andere duo bestond uit Cloud en Rain. Waar ze al eerder met Cloud mee had gedaan met een contest, was Rain een complete nieuwkomen. Net zoals Snow eigenlijk. Het enige verschil was dat hij wel op niveau was qua moves. Hij kende genoeg. Het probleem was alleen juist dat hij niet goed genoeg luisterde. Dat was weer iets wat Snow dan wel deed. Zo bleef er dus maar een koppel over waar ze mee kon werken. Dat waren Sun en Clear. De Buneary had ze eerder gebruikt, al dan niet zo succesvol. Maar ze had er vooruitgang mee geboekt. Met Clear had ze nooit problemen gehad. Dus dat werd het duo.

Al haar pokémon waren uit hun bal in het parkje terwijl ze de moves nog een keer, stuk voor stuk, doorliepen. De twee pokémon waren goed op elkaar ingespeeld en er waren praktisch geen verbeter punten. Het bleek alleen dat het onmogelijk zou worden om het zo nog een keer dit performance op te voeren. Want wat bleek? Sun vond het hoog nodig tijd om te evolueren. Precies tijdens de laatste pose van het optreden. Dus nu stonden er geen Mincinno en Buneary voor haar maar een Mincinno en een Lopunny. Dat was leuk... maar niet helemaal de bedoeling eigenlijk. Het betekende dat ze de show op bepaalde plekken aan moest passen. Last minute nog wel. Blake haalde haar handen door haar haren. Snel pakte ze haar holocaster en pokédex er bij. Ze pakte de moves van de Lopunny er bij en op haar holocaster begon te te typen. Zodra ze alle moves op een rijtje had kon ze gaan schrappen, vervangen en veranderen. Het was niet ideaal om het op het laatste moment nog te veranderen, maar het gaf haar wel meer mogelijkheden voor tijdens de show. Ze moest het er maar mee doen.


Voor ze het wist stond ze al weer helemaal aangekleed in de coulisse. Ze moest de laatste details toepassen en veranderen. Dit was echt zo makkelijk nog niet als ze vooraf had gedacht. Voorzichtig stopte ze de pokéballs van haar twee pokémon in de capsules en plakte ze er voorzichtig de seals op. Als ze die niet recht plakte, dan zouden de effecten er ook niet netjes uit komen. Of het echt waar was, dat was een ander verhaal. Het was iets wat ze zichzelf wijs had gemaakt en haar daardoor wat rust bracht. Kort bekeek ze de twee pokémon voor haar. Hun vacht zag er nog netjes uit. Snel haalde ze de twee verse bloemen uit haar tas. Het nadeel was dat ze die steeds opnieuw moest vervangen. Voorzichtig stopte ze de bloemen bij de twee pokémon achter hun oren. Okay, mooi. Het duo zag er op die manier matchend uit. Daarnaast gaven de bloemen een leuk effect, dat goed paste bij het soort show dat ze wilde gaan opvoeren. Ugh. Haar gedachten bleven racen. Ze had zo'n hekel aan dat wachten. Ze wilde gewoon het podium op en haar show kunnen uitvoeren. Dan was ze veel beter op hun gemak.


Zwaaiend naar het publiek betrad ze het podium. Een brede glimlach tekende haar gezicht. Ze hield nog altijd van optreden en zou dan ook haar alles geven. In haar mening begon het optreden namelijk al voor de pokémon verschenen. Daarom was ze altijd netjes aangekleed in kleding die met het thema wat ze wilde tonen matchte. In dit geval was haar thema dat de lente er weer aan kwam. Ze waren bijna door de donkere winter maanden heen en dat moest gevierd worden. Er waren mensen die zomaar wat deden voor hun optredens. Die zorgde er voor dat het er mooi uit zag en dat was het dan. Misschien kwam het door haar vorige baan, maar ze hield haar optredens graag als een geheel. Dat betekende dat er een thema in zat die door het hele ding door gevoerd diende te worden. En nu was dat thema; "Lente!" riep ze. Zodra het publiek haar genoeg aandacht gaf, ging ze verder. "De winter is bijna voorbij dus ik wil jullie graag een voorproefje geven van wat er aan gaat komen. De lente", vertelde ze aan het publiek. Er klonk een klein applaus. Zodra dat voorbij was, haalde ze de twee pokéballs naar boven en liet ze haar pokémon verschijnen.


Het veld werd gevuld met een zee van bubbels in zowel roze als blauw. Midden in de bubbels verschenen twee pokémon. Een Lopunny, Sun, en een Minccino, Clear. Tijd om de performance echt te laten beginnen. "Call of Spring!" droeg ze haar pokémon op. Het was een nieuwe move, die ze vlak voor de show nog hadden bedacht en geoefend. Sun nam de Minccino in haar armen en sloot haar ogen. Het begon zacht maar langzaam maar zeker werd het harder. Het gezang van Clear, wat de essentie van de lente uitte. Het was een vrolijk deuntje dat men op hun gemak bracht. Sun liet in de tussentijd haar vacht glinsteren met allerlei kleuren. Dit werdt door de grote hoeveelheel bellen om hun heen weerkaatst, waardoor er een regenboog van licht van het veld kwam. De glimlach op haar gezicht werd net iets groter. Ze was opgelucht dat dit zich uitte zoals ze had gehoopt. "It's showtime", droeg ze haar pokémon vervolgens op. Het glinsteren stopte terwijl het gezang ten einde kwam. Dit zag er namelijk wel mooi uit, maar de pokémon zelf waren slecht te zien. Het behoorde tot het effect, maar dat kwam nu ten einde. Clear nam plaats op Sun's hoofd, waarna de Lopunny op een hoog tempo over het veld bewoog. Door haar snelheid, kwam er ook beweging in de bellen. Vanaf het hoofd van de pokémon, draaide de Minccino rond met haar staarten. Daardoor schoten er sterretjes alle kanten op. De sterretjes botste met de bubbels, die glinsterend uit elkaar spatte. Op die manier ontstond er een heel spoor aan glinstering achter de twee pokémon aan. En het bracht een frisse, lente lucht op het veld. "Pose!" Zodra alle bellen van het veld waren verdwenen en de zoete lucht in de omgeving hing, kwamen de twee pokémon midden op het veld tot stilstand. Clear had zich in de tussentijd weer van Sun's hoofd, naar haar armen bewogen. Het duo zette grote ogen op en keken zoetjes naar het publiek terwijl ze een langzaam rondje draaide. Ze wilde iedereen aankijken om te laten zien hoe lief en knuffelbaar ze er wel niet uit zagen. "First Dance!" was de naam van de volgende combinatie. Sun maakte een backflip waarin ze Clear op de grond zette. Zodra ze weer met beide voeten op de grond stond, gebruikte de Minccino After You om zich te synchen met de Lopunny. Deze moves gebruikte ze meerdere keren achter elkaar, waardoor ze beurt om beurt om elkaar heen bewogen en zo over het veld trokken. Het begon er uit te zien als een dans waarin ze elkaar ontweken en naar elkaar uitreken. "Clear Skies!" droeg Blake haar pokémon op zodra de dans lang genoeg had geduurd. De twee namen vloeiend hun plaats in, midden in de open plek waar ze het optreden gaven. De Minccino sprong de lucht in terwijl haar staart begon te gloeien. Tail Slap was een move die alleen haar lijn en die van Nickit kon leren. Het was dus echt een soort signature move voor de pokémon. Een die ze daarom per se wilde gebruiken tijdens dit optreden. Maar ja, hoe maakte je een aanval mooi? Door er een andere aanval tegenin te zetten met een zelfde soort effect. Sun maakte zich klaar en gebruikte Double Kick tegen de aanval van de andere pokémon aan. Daardoor werd Clear de lucht in gelanceerd. Op het hoogste punt maakte ze een vrolijk geluidje, voor ze recht naar beneden dook. Daar wist Sun haar netjes op te vangen met haar oren en de kleinere pokémon terug op haar hoofd te zetten. "Pose!" Tijd voor het volgende foto momentje. Deze keer was het echter niet het zelfde als de vorige keer. Niet alleen de locatie van de twee pokémon was anders, maar ook de manier waarop ze poseerde. Hun ogen waren deze keer ook wel schattig groot op gezet maar nu verschenen er ook allemaal hartjes rondom de pokémon. Op die manier was het te vergelijken met de vorige schattige pose, maar toch heel anders als je er goed naar keek. Het liet zien dat de pokémon op zo veel er mooi en schattig uit kon zien. "Spring Fever!" was de laatste move die ze haar pokémon zou laten doen tijdens dit optreden. Er was immers een tijdslimiet waar ze zich aan moesten houden. Sun begon in haar handen te klappen en vrolijk over het veld te huppelen. Door het ritmisch klappen van haar handen, duurde hiet niet lang voor het publiek mee ging doen. Zo klapte al snel een groot deel van de zaal in het zelfde ritme als de pokémon. Clear tilde midden op het podium haar handen boven haar hoofd, waar een lichtgevende bal verscheen. Het functioneerde als een soort discobal waardoor er allerlei kleuren licht door de zaal scheen. Samen met het licht en het klappen, werd het een soort feestje, waar het publiek vrolijk aan mee deed. Tegen de tijd dat de tijd bijna voorbij was, huppelde Sun weer terug richting het midden van het podium. Met haar oren pakte ze Clear op en zette ze de pokémon op haar hoofd. Zo draaide ze een paar rondjes, waardoor het licht en het geklap de hele zaal vulde. Langzaam maar zeker stopte Sun met klappen en doofde Clear het licht boven haar hoofd. De twee pokémon kwamen tot stilstand en maakte synchroon met hun trainer een buiging voor het publiek. Ze wachtten het applaus af, voor het drietal van het podium stapte.

Eenmaal terug in de coulise gaf Blake beide pokémon een aai over hun kop. "Jullie hebben het geweldig gedaan. Ik ben echt trots op jullie!" zei ze vrolijk tegen de twee pokémon. Het was allemaal verassend goed gegaan, helemaal gezien de omstandigheden die waren gebeurd vlak voor het optreden. Clear kroop al snel in haar armen, om nog meer knuffels te krijgen. Sun daarentegen kon het nog steeds niet hebben. Ze luisterde wel maar van de affectie van haar trainer moest ze nog altijd weinig hebben. Of dat ooit zou veranderen was de vraag. Ach wat maakte het ook uit. Ze had een goede show weggezet met het duo en was enorm trots op beide pokémon.

Ze was door naar de volgende ronde! Tot dus ver had ze dat nog niet meegemaakt. Ergens wel spannend eigenlijk. Van haar drie vorige contests had ze twee keer een lintje gewonnen en één keer niets. Die ene keer dat ze niets won was ook wel te verwachten ergens. Maar goed, ze had haar best gedaan en meer ervaring opgedaan. Nu was ze er klaar voor om tegenover een andere trainer te staan en het gevecht aan te gaan voor die trofee. Ah, die wilde ze toch wel heel graag hebben eigenlijk. Het duurde nog een tijdje voor ze weer het podium op werd geroepen. Tegenover haar stond een vrouw met paars haar die al leek te denken dat het zomer was, zo schaars was ze gekleed. Zowel zijzelf als de tegenstander lieten hun pokémon tevoorschijn komen. Sun en Clear verschenen weer in de bellen zee, die ze langzaam maar zeker van het strijdveld af lieten drijven. Dat was nu even niet zo belangrijk. Haar tegenstander haalde ook haar twee pokémon tevoorschijn. Clefable, een roze fairy type en een Sawsbuck in lente modus. Apart aangezien het eigenlijk nog winter was. Maar goed, een fairy en grass type dus. Met haar normal types stond ze er heel basic tegenover eigenlijk. Beide teams hadden geen moves die de ander extreem zouden kunnen beschadigen. Het zou een gelijk gevecht worden.

Het momentum was belangrijk in gevechten, daarom nam ze het op zich om als eerste aan te vallen zodra het start signaal klonk. "Helping Hand en Quick Attack!" droeg ze haar pokémon snel op. Door het leuke dansje dat Clear deed, raakte haar twee tegenstanders net afgeleid genoeg om Sun niet op tijd aan te zien komen om de Quick Attack nog te ontwijken. Met een flinke trap werden de pokémon opzij gezet. De Clefable gebruikte echter Gravity, waardoor de Lopunny moest vertragen en zich enkel bij de andere pokémon bij zich kon voegen. Dit gaf de Sawsbuck de kans om een Sand Attack op het duo af te schoppen. Sun wist met een Defense Curl snel opzij te rollen en daardoor de aanval te ontwijken. Hieruit bleek wel dat de Lopunny al iets meer ervaring had met contests dan de Minccino. Of in ieder geval, met het gevecht gedeelte. De traited pokémon wist namelijk precies hoe ze er schattig uit moest zien. Ze schudde de zand uit haar vacht en keek vervolgens met grote Baby-Doll Eyes richting de Sawsbuck, die daar toch wel een beetje door werd overrompeld. De Clefable had in de tussentijd een Light Screen voor zichzelf opgezet, waardoor de move geen effect op haar had. Alsof de Minccino er niet schattig uit zou zien door een gekleurd stuk glas. Gek concept. De Clefable besloot dat ze niet stil zou staan en opende haar mond om te gaan zingen. "Magic Coat!" Clear sprong snel in de armen van Sun, die een Magic Coat gebruikte om zichzelf en de andere pokémon te beschermen van het geluid. Dit maakte hun echter wel een makkelijk doelwit voor de Sawsbuck. De hoorns op zijn kop begonnen te gloeien, voor hij met een rotvaart op haar pokémon af kwam rennen. Sun zag geen uitweg en besloot zich klaar te maken voor impact door haar handen defensief te heffen. Clear greep in de tussentijd de kans om via het oor van de Lopunny over de Sawsbuck heen te springen. Terwijl de twee pokémon elkaar ontmoette, kwam Clear met een Tail Slap naar beneden op de rug van de Sawsbuck. Om haar partner uit de nesten te helpen, gebruikte de Clefable Cosmic Power. De pokémon begon te gloeien in allerlei kleuren licht, waardoor Blake's pokémon tijdelijk verblind waren en de Sawsbuck zich kon herstellen. Blake hoorde hoe de coördinator tegenover haar, de opdracht gaf aan de pokémon om een Double Kick te doen. "Jij ook!" riep ze snel tegen Sun. Zo wist de Lopunny de klappen van de hoeven met haar poten op te vangen en hem net zo hard terug te schoppen. Beide pokémon ondervonden er schade door maar het gaf Clear genoeg opening om weer via het oor van de pokémon omhoog te klimmen en vanaf haar hoofd een Swift uit te voeren op de Sawsbuck. De Double Kicks kon hij nog wel aan, maar een twee tegen één was zeker niet in zijn voordeel. De Sawsbuck besloot zonder opdracht van zijn trainster, een Jump Kick uit te voeren. Die gemakkelijk door haar twee pokémon werd vermeden. De Lopunny danste soepel langs de vliegende hoeven terwijl de Minccino tussen de poten door dook naar de andere kant van de pokémon. In de tussentijd gebruikte de Clefable op het commando van haar trainster Minimize. Blake zag daar een opening in. "Snel encore", droeg ze haar Minccino op. De pokémon zwaaide met haar staart, waarna er even een spotlicht op de Clefable verscheen. Die zou voorlopig niets nuttigs meer kunnen doen in het gevecht. Het gaf haar de kans om zich op de Sawsbuck te focussen. Sun had Agility gebruikt om snel om de bruine pokémon heen te kunnen bewegen. Op het moment dat ze een bloemetje van zijn gewei wist te plukken en die naast haar eigen bloem achter haar oor wist te steken, werd de pokémon boos. Hij gebruikte een nogal oncharmante Growl tegen Sun. Het zou haar verdediging verlagen maar voor hem was het ook geen mooie show van beheersing geweest. Enkel van de speelsheid van de Lopunny. De Clefable kreeg de opdracht om een move uit te voeren maar in plaats van de opgedragen move, gebruikte de pokémon nog een keer Minimize. Daardoor werd ze nog kleiner dan dat ze daarnet al gekrompen was. Op dit formaat was ze een stuk schatttiger als je het aan Blake vroeg. Duidelijk niet blij met de situatie, gaf de coördinator tegenover haar, haar andere pokémon de opdracht om Take Down te doen. De Sawsbuck schraapte met zijn hoef over de grond voor hij op Sun af rende. Dat was immers het grotere doelwit. "Mirror Coat", zei ze rustig. Het lijf van de Lopunny begon te gloeien, voor de Sawsbuck er vol tegenaan rende. In plaats van dat de Lopunny achteruit vloog, werd hij een heel eind weggeslingerd. Ze was heel blij dat ze rustig wist te blijven tijdens dit soort optredens. Dat had ze voor op haar tegenstander. Een groot deel van haar leven had ze op podia gestaan en er ging nogal een keer iets mis. Dan moest je doen alsof het allemaal zo hoorde en gewoon verder gaan. Rustig blijven. Clear had haar kans gegrepen en was bovenop de tegenstander geklommen nadat deze was weggeslingerd door zijn eigen aanval. Omdat ze zo klein was, krioelde ze makkelijk over het lichaam van de Sawsbuck terwijl ze hem kietelde. In de tussentijd voerde de Clefable nog maar een keer de Minimize uit die haar enkel nog kleiner maakte. Nog een beetje meer en ze zou kleiner zijn dan haar eerste evolutie. Veel hulp had de Sawsbuck er niet aan. Het was niet tot hij een Energy Ball tegen haar gezicht gooide, dat de Minccino van hem af ging. Om weg te komen van de kleine pokémon, gallopeerde hij richting Sun. "Baton Pass" droeg Blake op. Twee lichtstralen schenen over het veld, waarna Sun en Clear van plaats waren gewisseld. Door de verwarring die ontstond, had Clear een mooi schot met een Tail Slap tegen de kop van de Sawsbuck. In de tussentijd was de Clefable tegenover Sun gaan staan. De Lopunny maakte zich klaar om een aanval te ontvangen, maar het bleek dat de Encore nog altijd in actie was en de Clefable daardoor niets anders kon dan Minimize. Okay, nu werd de pokémon wel heel erg klein. Ergens was het wel zielig. Maar tijd voor medeleiden met haar tegenstander had ze niet. Clear probeerde de Sawsbuck nog een keer te slaan met haar staart en Pound te gebruiken. De pokémon wist het echter te ontwijken door een scheinbeweging te maken. Het hert wist de Minccino goed te raken, waardoor ze in de richting van Sun werd geslingerd. Dit gaf de Lopunny de kans om de pokémon te onderscheppen op het moment dat hij hun kant op kwam. "Headbutt!" riep ze tegen de pokémon. Haar voorhoofd begon te glimmen, voor ze deze vol op het voorhoofd van de Sawsbuck neerbracht. Precies op de zelfde plek als waar hij eerder al was geslagen door de staart van de Minccino. Eindelijk leek de Clefable zich te herpakken, zodra ze de opdracht kreeg van haar trainster om Sing uit te voeren, opende ze daadwerkelijk haar mond in plaats van dat ze nog meer kromp. "Echo!" wist Blake snel te schreeuwen terwijl ze haar oren dicht duwde om zelf niet slachtoffer te worden van de Clefable. Sun wist nog snel After You te gebruiken zodat Clear sneller de kans kreeg om haar tegenaanval uit te brengen. De Lopunny drukte haar oren stevig tegen haar kop terwijl de Minccino haar mond opende om Echoed Voice te gebruiken. Zodra de twee pokémon klaar leken te zijn met hun geschreeuw en gezang, nam de Sawsbuck de leiding met een Wild Charge. De electriciteit krippelde van zijn lijf terwijl hij in een hoog tempo op Clear af rende. De Minccino was amper klaar met haar move, waardoor ze de kans niet kreeg om te ontwijken. De twee pokémon vielen ter aarde als resultaat van de aanval. Het liet een rookwolk optrekken, maar al snel bleek dat ze beide waren uitgeschakeld. Enkel Sun en de Clefable waren nog over. De tijd begon inmiddels ook tot een einde te lopen. Ze zou het gevecht snel naar haar hand moeten draaien als ze wilde winnen. Het leek er echter op dat de andere coördinator het zelfde idee had als zij. De Clefable kreeg de opdracht om Meteor Mash te gebruiken. Haar arm begon te gloeien met een geel, stervormig licht. Ze wilde niet dat deze aanval zou raken, dat zou zeker wat schade bezorgen bij Sun. "Quick Attack", droeg ze de Lopunny op. Het was haar beste kans om zowel te ontwijken als aan te vallen tegelijkertijd. Door de snelheid waarmee de twee pokémon op elkaar af bewogen, waaide het zand van eerder weer omhoog. Daardoor was het slecht te zien wat er met de twee pokémon gebeurde. Het was duidelijk dat ze geen van beide elkaar direct raakte maar in plaats daar van beide, meerdere keren, uithaalde naar elkaar. Enkel was het de vraag wie de uiteindelijke eindtreffer tegen de ander zou maken. Gezien de tijd, was dit de laaste aanval die ze zouden uitvoeren in dit gevecht.