Tales of

Sinnoh

Hij had even met het ticket in zijn hand staan twijfelen of hij hem in Veilstone af zou leveren. Maar hij durfde het toch niet aan. De kans om herkend te worden was te groot en eerlijk? Hij werd nog altijd naar als hij terug dacht aan die bewuste avond. Hij had geprobeerd om zich af te sluiten voor alles, maar sommige nachten werden zijn eigen daden in 4K herhaald voor hem. Zijn eigen hersens die spelletjes met hem speelde. Het ergste van alles? Hij kon er met niemand over praten.

De jongen stopte het ticket weg in zijn zak en begon te lopen. Sigaret aan zijn lippen waar hij net een hijs van nam. Eenmaal bij de automaat drukte hij de sigaret op de grond uit met zijn schoen, voordat hij met een hand in zijn zak het ticket er weer uit haalde en die er in stopte. Gokken met Pokemon. Degene die dit verzonnen had was een zieke geest.

Alaric keek naar het scherm voor hem. Verschillende Pokemon verschenen kort na elkaar op het scherm. Bij de tweede vertrok zijn gezicht. No way in hell dat hij die ooit zou kiezen. Buneary verdiende het om in dit circuit te zitten, besloot hij voor zichzelf. Er ontsnapte hem een diepe zucht en achter zich hoorde hij het geïrriteerde gemompel van een oude man die ook bij de automaat wou. Met een snelle druk koos hij voor de Exeggutor en wachtte tot de Pokeball in het bakje er onder viel. Alaric griste het ding weg en nam hem mee. Waardeloos dit, waarschijnlijk zou hij de Pokemon bij de eerste de beste kans om hem te lozen kwijt raken. Hij kon zich geen situatie voorstellen waarin hij een van die drie had kunnen gebruiken. Misschien dat het ding nog wat opleverde op de Black Market, maar dat zou hij een andere keer moeten horen.