Tales of

Sinnoh

Het was dat er taxi’s waren, anders was de rit van het oosten naar het noorden van Sinnoh vast een stuk minder vlot verlopen. Ze had morgen haar eerste stageopdracht gekregen en dat was in een laboratorium hier ergens in de buurt, dus had Madison van het oosten naar het noorden moeten reizen. Ze had toch alles wel gezien in Hearthome City en ze had daar een leuke tijd achter de rug, dus was het nu wel weer tijd om wat te werken aan haar droom. Ze had Stellular en Danté als voorbeeld, maar ze wilde nog zo veel meer Electric en Water types ontdekken. Nu had een gecrashte computer niet heel veel te maken met Electric en Water types, maar ze moest sowieso ergens stage doen om ervaring op te doen, dus dat nam ze er dan maar bij. Bovendien zou het nog best interessant kunnen zijn: blijkbaar waren er gegevens van Pokémon verloren gegaan die zij opnieuw moest invoeren. Het leek haar wel een leuke job, want dan zou ze misschien Pokémon leren kennen die ze nog niet kende! Een lichte grijns was dan ook om haar lippen te zien terwijl ze eerst incheckte bij het Pokémon Center en daarna naar buiten liep. Het begon avond te worden en ze wilde bij een leuk restaurantje ergens wat gaan eten voordat ze vroeg in haar nest zou kruipen. Het zou morgen immers een drukke dag worden vol nieuwe indrukken en Madison wilde voorbereid zijn.

Het was door Danté dat Madison het verloren uitziende meisje opmerkte. Haar Shinx botste kort tegen haar been op om haar aandacht te trekken en Madison keek op. Haar blik gleed kort naar de Shinx, waarna ze weer naar het meisje keek. Ze had Stellular nog in haar bal zitten omdat de Staryu nu niet bepaald goed kon wandelen over de keien, maar gelukkig had ze Danté wel uit zijn bal kunnen laten. Hij merkte dat soort dingen ook echt eerder op dan haar. Madison liep vol zelfvertrouwen op het meisje af en legde kort een hand op haar schouder om haar aandacht te trekken. ”Hé, alles in orde?” vroeg ze op een zorgzame toon. Het meisje zag er echt verloren uit, alsof ze verdwaald was. Madison wist niet of ze het meisje echt kon helpen omdat dit ook nog maar haar eerste keer in Eterna City was, maar ze kon het wel proberen. Hoewel haar maag rammelde, stond dit toch wel even bovenaan haar prioriteitenlijstje. Eerst iemand in nood helpen, dan een plekje zoeken voor te gaan eten. Haar oog was immers vlak voordat Danté haar aandacht trok op een pizzeria gevallen, dus dat zou wel goedkomen.

Madison haalde meteen haar hand van de schouder van het meisje af toen ze zag dat ze schrok. Dat was nu ook weer niet de bedoeling geweest. Voordat ze echter haar verontschuldigingen aan kon bieden, begon het meisje al over dat ze verdwaald was en dat ze de Torenstraat zocht. Dat zei Madison nu echt eens helemaal niks en ze grinnikte wat schaapachtig terwijl Danté de regen van zich afschudde. Inmiddels was het immers al een beetje beginnen druppelen. In tegenstelling tot Stellular vond hij de regen maar helemaal niks. ”Dit is mijn eerste keer in Eterna City, dus ik moet je helaas teleurstellen,” zei Madison, maar haar amethist gekleurde ogen klaarden al snel op. ”Maar waarom gaan we niet samen ergens wat eten zodat we het daar kunnen vragen? Het is echt geen weer om buiten te zijn en je zult vast honger hebben.” Zij in elk geval wel. Het was sinds de middag dat ze de laatste keer had gegeten en Madison wilde wel eens zien wat de culinaire keuken van Sinnoh te bieden had voordat ze haar nest op zou zoeken. Maar gezelschap hebben zou wel leuk zijn, al zou dat natuurlijk van het meisje af hangen.