Tales of

Sinnoh

Er stond een stevige wind, wat voor Auri met name betekende dat haar haren constant voor haar gezicht waaiden. Ze slaakte een diepe zucht terwijl ze door het hoge gras van het windmolenpark liep. Mocht ze hier wel zijn? Ze wist het niet zeker, maar totdat bewezen was dat het niet mocht zou ze er mooi blijven. Ze keek wat rond, het was zo mooi en rustig hier, zeker in tegenstelling tot de drukte van het nabijgelegen attractiepark. Auri vond het maar niks dat ze de prachtige bloemenzee rondom Floaroma Town vervangen hadden door een pretpark.

Terwijl ze door het gras struinde en genoot van de rust, zag ze een stukje verderop één enkele andere persoon. "Heh," ze was blijkbaar toch niet alleen hier. Zou ze een praatje gaan maken met deze persoon? Ze twijfelde even, want wie weet wat de ander hier toch echt voor de rust en had die geen interesse in Auri's aanwezigheid. Maar nee, ze besloot om dat gevoel te negeren en toch op de andere persoon af te stappen. "Ook van de rust aan het genieten?" vroeg ze met een vriendelijke glimlach terwijl de wind met haar oranje haren speelde op een manier die ze zelf niet echt geweldig vond.

De kerel die in het gras lag kwam overeind, hij vond het een mooie dag en Auri was het er helemaal mee eens. Vervolgens vroeg hij wat zij hier deed. "Ja, wandelen door de natuur is heerlijk," zei ze met een glimlach, "ondanks dat dit niet helemaal natuur is." Ze wierp een blik op de windmolens en duwde vervolgen met een hand de haren die de wind in haar gezicht blies weer aan de kant. Toen de kerel vervolgens het voorstel deed voor een pokémon gevecht, verscheen er een brede grijns op Auri's gezicht. "Natuurlijk!" ze was meteen enthousiast en bereidde zich zonder enige andere vragen voor op het gevecht.

Ze nam alvast plaats op een kleine afstand van de jongen en haalde Nina's pokéball tevoorschijn. De Spinarak bleef voor nu nog in haar bal, maar dat zou niet lang meer duren. "Aan jou de eer om dit gevecht te openen." Zei ze tegen haar tegenstander met een enthousiaste glimlach op haar gezicht.

Een vurige pokémon die Auri dacht te herkennen als Charmander verscheen uit de pokéball van haar tegenstander. Dit ging lastig worden voor haar team, maar het zou vast wel goed komen. "Ik ben er klaar voor, laat maar zien wat jij voor Pokémon hebt." zei de jongen die haar uitgedaagd had. Met een sierlijke beweging gooide Auri de pokéball naar voren, en liet de Spinarak er uit. Deze liet even een verbaasd geluidje horen, maar leek al snel in de gaten te hebben dat ze in een gevecht zat. Aangezien ze haar tegenstander gezegd had dat hij mocht beginnen betekende dit dat ze moest wachten op zijn eerste zet, en aangezien hij een Fire-type had en zij een Bug-type zou de keuze vast snel gemaakt zijn. Maar het gevecht was nog niet begonnen, en de uitkomst stond nog zeker niet vast.

Yup, een vuur-aanval viel te verwachten. De vlammetjes raakte Nina en deden helaas best wel wat schade aan de nu toch wel zielige spinarak. Maar ja, wisselen naar Momo was een nog slechter idee want die was met de ice-typering erbij nog zwakker tegen dit vurige gedoe. Het was in ieder geval geen goed idee om een van Nina's bug- of grass-moves te gebruiken, want dat had niet zoveel effect tegen de fire-type van charmander. "Nina, Poison Sting!" Dat was Auri's keuze voor nu. Nina snelde op de charmander af en probeerde deze te steken met de stekel die als een hoorn op haar hoofd zat. Hopelijk zou haar spinarak de andere pokémon kunnen vergiftigen, maar dan moest de move wel eerst raken.

De charmander van haar tegenstander leek niet zo blij te zijn met de nabijheid van Nina. Vervolgens riep de andere trainer tegen zijn charmander dat deze nogmaals Ember moest doen, al noemde hij de spinarak een "hij". "Nina is geen hij, ze is een zij!" riep Auri, lichtelijk beledigd ondanks dat het niet over haar ging. Helaas was de tweede aanval van de charmander ook raak, en stond Nina nog maar net overeind. Auri zelf was niet blij met het feit dat ze ging verliezen van deze kerel met z'n charmander, en de frustratie was duidelijk te zien in haar houding en expressie. "Nogmaals Poison Sting, Nina, je kunt het!" Ook in haar stem was irritatie hoorbaar. Ze wist dat ze ging verliezen, maar met een beetje geluk zou Nina nog een laatste giftige klap uit kunnen delen voordat ze KO ging. De spinarak probeerde nogmaals haar tegenstander te steken, al stond ze wel een beetje wankel op haar beentjes.

Wat? Laat je steken?! Dat was een... interessante zet... Maar Auri was er ondanks alle frustratie wel blij mee, want dat betekende dat deze aanval van Nina waarschijnlijk zou raken. De aanval raakte inderdaad, maar helaas was het niet genoeg om de pokémon te verslaan. Dit betekende ook dat de charmander een makkelijk doelwit had voor zijn volgende aanval omdat Nina letterlijk tegen hem aan zat. Nina werd zo'n beetje verschroeid door een veel sterker lijkende Ember vergeleken met die van eerder, en dat terwijl ze daarvoor al nauwelijks meer overeind kon staan. De spinarak zakte in elkaar, arm kind... Auri keek boos naar de andere trainer terwijl ze haar bewusteloze pokémon terugriep in haar pokéball. Ze kon natuurlijk het gevecht nu al stoppen en die kerel de overwinning geven die hij wilde, maar zijzelf wilde verder, ze wilde winnen. Ze kon niet meer winnen, maar ze wilde het toch. En waar een wil is is een weg, zo ging het gezegde toch?

Terwijl ze Nina's pokéball terugstopte in haar tas haalde ze een andere pokéball tevoorschijn. "Oké Momo, je kunt dit," zei ze tegen deze pokéball. Vervolgens liet ze Momo uit de pokéball, dit was een veel minder sierlijke worp dan die van Nina's pokéball eerder. Momo keek niet op en maakte geen geluid, maar Auri wist vrij zeker dat de snom het niet eens was met haar beslissing. Sorry meid, maar ik wil dit winnen. Zei ze dan ook in gedachten tegen haar pokémon. "Powder Snow." siste ze, de woorden zo snel achter elkaar uitsprekend dat het niet heel verstaanbaar was wat ze nou eigenlijk zei. Maar Momo leek het te begrijpen en blies poederige sneeuwvlokjes naar de charmander toe.

Dit ging niet meer goed komen, maar ja, Auri was zo koppig als maar kon. Nadat de Powder Snow aanval van Momo raakte, stuurde de charmander een dichte rookwolk op haar af. Smoke Screen, dat was hoe het genoemd werd door de andere trainer. De wolk bleef om Momo heen hangen, en voordat Auri een volgende move kon roepen werd haar snom belaagd door nog zo'n sterke Ember aanval. De trainer zuchtte gefrustreerd terwijl ze haar ogen sloot. Ze wilde niet zien hoe deze move in Momo één klap uitschakelde, ze wist toch al dat het ging gebeuren. Ze opende haar ogen weer en zag dat Momo inderdaad knock-out gegaan was door de vurige aanval. Nou, dat was het gevecht dan...

Ze liet haar Snom terugkeren in haar pokéball en stapte op de jongen af met gefronste wenkbrauwen. Ze mocht niet boos worden, het was oké om te verliezen, dat was wat haar vader haar altijd verteld had. Helaas had Auri er nooit echt veel van geleerd en schoten haar ogen vuur terwijl ze de andere trainer aankeek. "Goed gevochten," siste ze naar hem, het was geen gemeend compliment maar het was beter dan al het andere wat ze zou kunnen zeggen.

"Dankje, jij ook," zei de andere trainer tegen haar, en complimenteerde vervolgens ook de kracht van haar spinarak. Dit zorgde ervoor dat Auri zich toch al iets beter begon te voelen. "Bedankt," zei ze, al klonk ze nog steeds geïrriteerd. Vervolgens haalde de jongen een zakje uit zijn tas en overhandigde het aan haar, waar ze eventjes vreemd van opkeek. Ze nam het zakje aan, het leken een soort snoepjes te zijn. "Voor je Pokémon, als goedmakertje." zei hij. Auri knikte en stopte het zakje met pokémonsnoepjes in haar tas. "Dank je." zei ze.

De wind waaide nog steeds flink hier, en iets in haar zei dat ze gewoon even uit moest waaien en de irritatie weg moest laten blazen, maar dat wilde ze niet. "Dus, je charmander heet Ash, maar hoe heet jij?" besloot ze maar te vragen, ze klonk minder geïrriteerd nu en meer nieuwsgierig (maar nog steeds wel wat geïrriteerd).

@Alaric Merz