Tales of

Sinnoh

Dokter wilde dat hij langer bleef, maar al wat hij wilde was hier weg gaan. Het maakte hem niet uit als het beter was om hier te blijven ter controle. Tijdens de nachten sliep hij amper en iedere keer als één van die verpleegkundige langs kwamen, werd hij door een ongemakkelijk gevoel overspoeld. Naar huis gaan was de beste optie die hij had. Daarom stond hij nu buiten het ziekenhuis te wachten. Alain ging de auto halen, zodat hij niet te ver moest wandelen. Een zachte zucht rolde over zijn lippen terwijl hij een hand door zijn ogen haalde. Hoe sneller ze thuis waren, hoe beter. Hopelijk kon hij dan eindelijk eens slapen.

“Hier probeer deze eens!”

Casimir liet zijn hand snel zakken en keek verbaasd naar het meisje dat voor hem stond met een ticket in haar handen. Ze wees naar het machine dat naast hem stond waar hij heel toevallig naast was gaan zitten. “Volledig gratis voor deze ene keer,” ging ze vrolijk verder. “Oke dan,” zei Casimir twijfelend terwijl hij moeite deed om recht te staan, waar ze direct bij hielp. Het kon vast geen kwaad om het te proberen. Het ticket verdween in de machine en nu wachten hij rustig af, terwijl het meisje over zijn schouder meekeek.

Casimir zijn gezicht vertrok bij het zien van de drie pokémon die verschenen. Eén voor één zeide ze hem helemaal niets. Achter hem hoorde hij ook een auto stoppen, dus vermoedelijk was Alain gearriveerd. Goed, dan kon hij eindelijk naar huis gaan. Deze drie pokémon konden hem volledig gestolen worden.

“Wow, deze is leuk!”

Hij had zijn rug al naar de machine gedraaid, toen het meisje op één van de pokémon klikte en de pokébal verscheen. Zonder pardon stak ze de pokébal weg in zijn jaszak. “Wat? Nee, ik mo-” begon Casimir, maar het meisje was alweer weg aan het wandelen en zwaaide enthousiast naar hem. Waarschijnlijk om meer tickets uit te delen.

Wat moest hij nu weer met een Farfetch’d?