Tales of

Sinnoh

Na het gedoe met Malach had hij erover gepraten met zijn ouders. Hun advies? Leg de mon een dag of twee aan de kanten en probeer het dan nog eens. Maar dagen waren voorbij gegaan en had hij de Tauros terug uit zijn ball gelaten? Nee, helemaal niet. Hij was er doodsbang van en wist niet goed wat hij ervan kon verwachten. EN voelde hij zich er goed bij dat hij de Pokémon er niet uitliet. Dat moest niet gezond zijn om het beest heel de tijd in de bal te laten. Dus... Voelde hij zich enorm schuldig. MIsschien was het beter als hij hem naar de shelter bracht. Maar... Dat wilde hij ergens ook niet. Want dat zou betekenen dat hij het opgaf, dat hij zich zwak gaf, dat hij dit niet kon dat hij-

"Lo?" Langzaam keek de jongen op van zijn papieren. Zijn vader stond voor zijn bureautje die ze recent voor hem vrij hadden gemaakt. Langzaam perste de jongen een glimlach op zijn lippen. "Gaan we erop uit vandaag?" De oudere, brede man zuchtte even en schudde zijn hoofd. Zijn hand gleed even naar zijn broekzak, waar hij een ball uithaalde. "Neem de dag vrij Lo en... Kijk wat deze zegt. Je bent de laatste dagen duidelijk niet jezelf,"
En zo stond hij nu buiten met een nieuwe pokéball in de handen.

Twijfelachtig tilde hij het object op, waarna hij even diep adem haalde en vervolgens de Pokémon eruit liet. Het was een Squirtle. Het beestje knipperde even en keek rond, waarna het vragend naar de man keek. Langzaam slikte Lloyd even, waarna een diepe zucht van hem afkwam. Hij knielde bij het beestje neer en stak zijn hand uit. "Ik ben Lloyd," stelde hij zichzelf rustig voor aan de schildpad. "En jij bent..." Zijn hand beefde... Hij liet deze dan ook langzaam zakken en beet even op zijn onderlip. "Jij bent... Alex," Blij keek de water type op naar haar trainer, maar deze stond er duidelijk niet comfortabel bij. Hij kwam terug overeind en pakte zijn holo caster erbij. Even zien of hij iemand kon bellen.