Tales of

Sinnoh

Rustig deed hij het tuigje aan bij Euston. Nu de andere pup uit het nest was, had hij meer tijd om zich op zijn nieuwe Rockruff te richten. Het jonge wezen zou vandaag voor de eerste keer mee wandelen naar Canalave. Samen met Adelyn en Harlow zou het een mooie wandeling zijn. Hij had Vupixen ook mee willen nemen, maar hij wist dat hij zijn handen al vol zou hebben aan de puppy. De shiny Pokémon blafte even enthousiast en rende een rondje om zijn as, om blij op zijn achterpoten te gaan staan. Blije blafjes kwamen van het jong dier af. Kort aaide de jongen het wezentje dan ook even met zijn verminkte hand. Harlow neusde haar pup even liefkozend, voordat ze haar neus tegen haar trainer aan duwde. Kort draaide de jongen zich naar zijn Lycanroc, waarna hij zijn armen om haar sloeg en de wolf meer tegen zich aan drukte. Hij had haar enorm gemist op zijn werk. Maar nu zou hij haar weer wat meer kunnen gebruiken. Samen met Euston erbij natuurlijk. De jonge pupper had zijn moeder nog vaak nodig. Het was zo'n onzeker wezentje. Een echt mamas kindje.

En zo was hij nu onderweg richting de stad. De traited puppy was enorm rustig en liep kalm bij zijn trainer en moeder. Het was Adelyn die blij naar voren dartelde en af en toe blij piepend omkeek naar haar eigenaar. De man glimlachte iedere keer bij het aanzien van de shiny Ninetales en kon het niet laten een paar fotos van zijn Pokémon te nemen. Zo ook van Euston en Harlow samen. Kort bedacht hij zich dat hij deze naar Miko kon sturen... maar hij sloot het uit. Nee, hij had voorgenomen dat niet meer te doen. Dan maar Shui. Hij wist dat de ander er niet zo zot van was als Miko.. maar hij zou het vast niet erg vinden. Rustig scrolde hij dan ook verder op zijn holo caster. In zijn verminkte hand hield hij de leiband losjes vast. Het was een kalme dag, lekker weertje ook. Het was een goede dag.

Voor nu dan toch.

Een rustige dag, een goede dag misschien. HIj zou het nog wel inzien als ze eenmaal terug thuis waren, maar voor nu was alles ok. Maar dat was van korte duur. Een gepiep liet hem opkijken gevolgd door een schaduw die over hun viel. Snel keek Myrddin op, waarna hij even in elkaar dook toen hij de Charizard op hun af zag duiken. Luid blaffend sprong Harlow meteen voor haar trainer en puppy, waarbij een Stone Edge meteen werd afgevuurd. Scherpe, grote rotsen braken de grond open en probeerden de vuur Pokémon te raken. Snel scande de kleine man de situatie, waarbij hij al snel zag wie er aan de draak ging. Wel meteen klemde hij zijn tanden op elkaar, waarbij hij Euston tegen zich aan drukte. De puppy begon te janken, bange geluidjes te maken. Het wilde zijn moeder. Het was ook toen dat Harlow omkeek, bezorgd om haar jong en-

Ze verdween in een... Ball? Wel meteen werden Myrs ogen groot, waarbij zijn ogen naar de man schoten op de draak, die nu zijn gengar eruit liet. Wat... Was dit? Wat dacht hij te doen? Wat dacht hij te doen met zijn Pokémon? Wat dacht hij. Nee. Nee. Zijn blik schoot meteen naar de ball op de grond. Adelyn merkte meteen op wat er was gebeurd en de fijn gevormde Ninetales schoot naar de ball toe in een poging deze voor de Gengar van de grond te grijpen. Nee, hij zou hem niet laten gaan. Nee, hij zou die gast niet laten ontsnappen. De puzzelstukjes vielen op zijn plaats, waarbij zijn vrije hand meteen de ball van zijn Gabite greep.

Daar stond ze dan. De massief gebouwde ground type richtte zich op en keek de situatie even na. Bij het aanzien van de gengar bewoog ze zich meteen naar voren met een Dragon Rush om de ghost type te raken en weg te slaan van de Ninetales en de ball. De blauwe gloed rond de Pokémon bleef echter aanwezig eenmaal ze de aanval had uitgevoerd, haar ogen door de lucht gaande merkte ze al snel de Charizard en de oud bekende op. Haar gezicht vertrok. Woede, frustratie.

Boos. Net als haar trainer was er enkel woede af te lezen op het gezicht van de Pokémon. Een fel gebrul kwam van de Pokémon af, die wit begon op te lichten. Haar lichaam groeide, werd groter, scherper, tot er uiteindelijk een Garchomp in haar plaatst stond. Een nieuw, zwaarder gebrul kwam van de massieve POkémon af, die haar poten spreidde. Een nieuwe gloed verscheen om haar heen, zich klaar makende om een nieuwe Dragon Rush in de richting van de Charizard te gooien. Het duurde dan ook niet lang voordat de Garchomp plots de lucht in schoot. De hoge snelheid dat ze dit deed, zorgde ervoor dat Myr even zijn hand voor zijn hoofd moest houden. De Pokémon was woest, haar helblauwe ogen waren gefocust op de tegenstander. En aan hoge snelheid, met een kracht ongevenaard aan alles wat Myrddin tot nu toe had gezien, schoot ze op Rick en diens Pokémon af. Het was duidelijk dat als deze aanvaal raak was ze de man niet meer zou laten gaan. Wat er dan zou gebeuren met Alaric, was zijn eigen fout. HIj zou hem dan overleveren als de vuile dief die hij was. Of hij nog heel was in dat proces, was een ander verhaal. Hij verdiend het aan stukken gescheurd te worden.

Adelyn liet een piepje horen en viel meteen neer na de aanval raak was. Myr sloeg zijn armen echter stevig om Euston heen, proberende om de puppy te sussen van deze... Ramp. Maar voor zijn ogen en dat van de trainer werd alles duidelijk; hoe zijn moeder en zijn meest trouwe Pokémon verdween. Voor even leek de wereld stil te staan, tot Muprhy de Gengar lanceerde door de straat. Het spook sloeg in op een gebouw en het akelige geluid bracht hem terug naar het hier en nu. De massieve Garchomp was opgestegen en was achter Alaric en zijn Charizard aan gegaan. De Pokémon was sneller normaal, maar Murphy was pas een garchomp. Ze zou het vliegen en alles nog niet zo goed onder de knie hebben. Zijn ogen werden groot toen de ander terug naar beneden dook. Hij liet zijn Gengar terug keren. Zijn Pokémon die er nu uit waren konden niks doen maar dat betekende niet dat-

De man kwam overeind, loste de puppy en pakte de twee overige ballen vast. In een flits verschenen de Archeops en Tyranitar voor hem, waarbij Myr een woest geluid voorbracht. Boos geschreeuw, die schril weerklonk. Pijnlijk aan zijn keel, maar hij negeerde het. Hij richte zijn hand op de Charizard die steeds verder uit zicht verdween. Hij hoefde het commando geen twee keer te geven, want Shyla opende haar bek. Een fel gekleurde bol verscheen erin, waarna een krachtige straal gelanceerd werd in de richting van de ander. HYper Beam. Als ze die draak uit de lucht konden schieten of een van z'n vleugels konden raken, dan was het game over. Myrddin zou de man niet heel laten. Niet nadat hij had gedaan. Niet na alles wat hij hem had geflikt. Dit was het begin van een nieuw hoofdstuk. En hoe sneller hij er een einde aan kon maken, hoe beter. Aisling vloog meteen op, maar de Archeops was bij lange niet snel genoeg om een Charizard in te halen. Hoe dan ook verschenen er al snel stenen rond haar, waarna deze aan hoge snelheid ook op Alaric en zijn Pokémon af werden gevuurd.

Murphy duwde zichzelf overeind vanuit de puinhoop die ze had veroorzaakt. Een schrille, scherpe kreet weerklonk over de daken, waarna het beest zijn helblauwe ogen over de hemel liet gaan. Zoekende naar Alaric, naar die Charizard. De Garchomp steeg dan ook op, zoekende naar de twee. Een blauwe gloed dansende om de Pokémon heen om een tweede Dragon Rush richting de twee te gooien.