Tales of

Sinnoh

Slecht slapen was een ding wat de jongen vaak deed. Het was ook precies om die reden dat hij een kamer in het achterste gedeelte van het huis had. Want het gebeurde nog wel is dat hij schreeuwend wakker werd. Zo ook deze nacht. Om half vier 's nachts zat Alaric rechtop in zijn bed, vechtend tegen de paniek en adrenaline die door zijn lichaam leek te racen. De muren van zijn kamer leken op hem af te komen, hij moest hier weg. Van het nachtkastje pakte hij de Pokeball met zijn partner er in en met haastige bewegingen schoot hij in kleding die nog op de grond lag. Hij moest weg. Nu.

Gedreven door de paniek die hij in dat moment gevoeld had, had hij zijn Charizard uit de Pokeball gelaten en was op de rug van het beest gestapt. Waar hij precies heen vloog wist hij niet, maar de koude lucht op zijn gezicht zorgde er voor dat hij iets kalmeerde. Hij wist niet precies hoe lang hij gevlogen had toen hij Ash liet landen, maar oude ruïnes deden hem vermoeden dat hij een behoorlijk eind uit de richting was. Alaric liet zich in het gras zakken, met zijn rug tegen een steen aan. Hij had geen jas meegenomen, dus warm had hij het niet. Ash kwam naast hem op de grond liggen en Alaric legde een hand op de kop van de draak. Hij was blij dat hij tenminste iemand had als hij rond dit soort tijden wakker werd, iemand die er altijd voor hem was. Ook al kon hij niet echt praten met de Charizard. Uit zijn zak haalde hij zijn pakje sigaretten en haalde een van de dingen langs de vlam die van Ash zijn staart kwam om hem op te steken. Heel soms dan had Alaric het idee dat hij de verkeerde keuzes in het leven gemaakt had. Soms.

De sigaret was allang uitgedrukt in de grond toen hij achterover gezakt was tegen een steen. Heel even waren zijn ogen dicht gevallen en die van Ash ook. Toen ze open gingen was het donker. Pikdonker. Eerst was het nog een beetje licht geweest omdat de maan zichtbaar was, maar die was nu ingepakt in een dikke laag wolken. Het enige licht dat hij nu had was wat van de vlam op de staart van zijn Charizard af kwam. Alaric tikte zachtjes tegen de arm van de draak aan, die ook vrij snel overeind schoot en rechtop stond.

Het was even stil en het was alsof ze allebei tegelijk besloten hadden om hun adem in te houden. De ruins waren vlak achter hen en bijna instinctief keek Alaric die kant op, alsof hij vanaf daar bekeken werd. Toen klonk er zacht gezang uit de verte van de grot. Een frons trok over zijn gezicht terwijl hij het pakje sigaretten uit zijn zak haalde. Dit waren toch gewone.. ja. Daar lag het niet aan. Alaric keek kort opzij naar Ash. "Wou je..?" de draak zou zich niet laten uitmaken voor mietje of pussy, dus die stapte al snel op de grot af om te kijken waar het geluid vandaan kwam. Alaric pakte zijn Holo Caster uit zijn zak en opende de zaklamp functie. Het licht dat van Ash zijn staart af kwam was bij lange na niet genoeg. "We gaan meteen weg als daar gekke shit zit hoor." waarschuwde hij zijn Pokémon. Hij had al genoeg shit gezien. En genoeg horror films om te weten dat dit een hele domme keuze was.

- lets go naar binnen toe

Het gezang werd luider en leek steeds harder van de wanden van de grot te echoën. Bij zijn voeten hing een dichte mist en de hele setting leek zo rechtstreeks uit een horror film te komen. Zijn blik ging opzij naar Ash, die hem aankeek. "Wat? Ben je bang?" vroeg hij op een fluistertoon, er volgde een verontwaardigd hard geluid uit de Charizard, wat ook door de grot heen galmde. "Hou je bek, kneus, je weet niet wat er zit." siste hij naar de draak voordat hij deze een duw gaf. De draak haalde met zijn korte armpje terug uit naar Alaric. Ze konden het hebben van elkaar, maar nu waren ze elkaar aan het op naaien. Soms dan waren ze beide net zo eigenwijs. En bang. Maar niet dat een van de twee dat toe ging geven aan de ander.

"Loop door dan." fluisterde hij zachtjes voordat hij een paar stappen naar voren zette en achterom keek om te kijken of Ash wel mee kwam. Die twijfelde kort, maar ging toen toch mee. Het duurde even voordat de twee weer een normale pace van lopen gevonden hadden. Er was een aftakking naar rechts en Alaric keek er kort naar toe. "Die kant op?" voor hetzelfde geld liep het dood. Ash blies een rookwolkje uit zijn bek en stapte toen langs zijn trainer heen naar de kant die aangewezen was. Oke, die kant op dus.

- verder naar binnen