Tales of

Sinnoh

De wandeling van Sandgem Town naar Lake Verity was er eentje die niet heel erg lang duurde. Aangezien Lucius wel van wandelen en natuur hield, vond hij het niet heel erg om langer dan een uur onderweg te zijn. Hij had Iron wel de keuze gegeven om terug in zijn bal te keren zodat zijn korte pootjes hem niet heel die weg moesten dragen, maar de Aron had geweigerd en dus liepen de twee naast elkaar samen over het gras. Het bordje dat Lake Verity aangaf, trok zijn aandacht en een glimlach gleed om zijn lippen. Hij liep langs de beboste overkapping naar een nieuwe open plek dat omgeven werd door water. Over het water heen zat een flinke laag mist waardoor Lucius onmogelijk kon zien wat er zich aan de andere kant van het water bevond. Het was werkelijk zo prachtig als dat ze beweerden en Lucius liet zichzelf rustig in het gras zakken, waarna hij zijn blik liet dwalen naar zijn omgeving. Het was er werkelijk waar behoorlijk stil, op het gefluit van enkele Starly na. Lucius liet zich met een zucht naar achteren vallen in het gras en zijn blik naar de donkerblauwe hemel glijden. De warmte en de stilte zorgden ervoor dat hij uiteindelijk met zijn gedachten af begon te dwalen en dat zijn ogen dichtvielen.

Het was Iron die hem wakker maakte met een alarmerend geluid. Lucius opende zijn ogen, enkel en alleen om in de rode ogen van een kwade Luxray te kijken. Zijn hartslag schoot omhoog en bijna was hij overeind gevlogen om zo veel mogelijk afstand te bewaren tussen hem en het gevaar, maar er stond al een vrouw bij de Luxray die hem tegenhield en zich verontschuldigde. ”Geen probleem,” zei hij zo rustig mogelijk terwijl hij zich overeind duwde en met zijn ogen knipperde. Was hij nu echt bijna in slaap gevallen? Dat was niet zo oplettend van hem. Gelukkig had hij Iron bij zich die getraind was om te reageren op dit soort geluiden en gelukkig was de vrouw erbij om haar Luxray in toom te houden, anders had het heel wat anders voor hem af kunnen lopen. Stom. Zijn kaken kregen een tikkeltje een rode kleur omdat hij zo onoplettend overkwam en hij wreef met zijn hand in zijn nek. ”Het is ook wel mijn eigen fout door hier zo in het gras te gaan liggen in een onbekende omgeving,” gaf hij wat schaapachtig toe. ”Ik had de nacht van te voren niet zo goed geslapen en het is hier zo lekker rustig, dat ik er niet veel aan kon doen.” Hij glimlachte naar haar. ”Mijn naam is Lucius en mijn partner is Iron,” zei hij, knikkend naar de Aron welke, nu dat het grootste gevaar voorbij leek te zijn, nieuwsgierig overeind kwam en naar de vrouw wandelde om kennis met haar en haar Luxray te maken. Sommige gewoontes verdwenen nooit.

Iron wisselde kort een blik met Lucius uit. Lucius kon soms nogal ratelen als hij zich ergens voor schaamde en dat had hij niet altijd in de gaten, dus hij had nu ook niet door dat hij de vrouw eigenlijk aan het vervelen was door te veel informatie te geven. Ze stelde zichzelf voor als Jett en haar Pokémon als Zoro. ”Ben je van Sinnoh afkomstig of ben je ook verhuisd?” vroeg hij aan haar terwijl hij rechtop in het gras ging zitten. Iron deed inmiddels net alsof de Luxray niet net naar hun gegromd had en tikte met zijn neusje tegen de poot van de Luxray aan om zijn aandacht te trekken. ”Iron, ik denk dat het beter is als je hem met rust laat,” zei Lucius op een scherpe toon die je niet meteen van hem zou verwachten. Iron ging een tikkeltje beteuterd in het gras zitten, maar hief zijn kopje nog altijd naar omhoog zodat hij de Luxray aan kon kijken en Lucius onderdrukte een zucht. Hopelijk zou de Luxray nu niet agressief worden. En anders was het Iron’s eigen schuld.

De dame gaf aan dat ze afkomstig was van Canalave City en Lucius gaf een knikje, ook al had hij geen idee waar die stad was. Op dit moment was hij enkel bekend met Jubilife City, waar hij in de Ranger base verbleef. De rest zou hij wel ontdekken als hij eenmaal begon aan zijn taken en quests, nam hij aan. De Luxray begon zoals verwacht te grommen naar Iron, maar de vrouw hield hem in bedwang en Lucius floot kort en schel tussen zijn vingers om Iron terug te roepen. De Rock en Steel type wierp hem een beledigde blik toe, maar kwam toch weer Lucius’ kant op waggelen. Lucius wilde ergens niet overkomen alsof hij geen controle had over zijn eigen Pokémon en was blij dat Iron naar hem luisterde, al deed hij dat met duidelijke tegenzin. In tegenstelling tot Lucius was Iron echt een gezelschapsdier en dat Lucius hem dat nu ontzegde, viel duidelijk in slechte aarde bij de Pokémon. Hij keerde Lucius dan ook demonstratief de rug toe, waar de man niet anders op kon dan op gniffelen. Jett stelde hem een wederkerende vraag en Lucius richtte zijn grijze blik weer naar haar. ”Ik ben afkomstig van Kalos, waar ik een tijdje Ranger ben geweest. Na de lockdown ben ik naar Sinnoh gekomen om hier een nieuwe start te maken als Crescent Moon member,” legde hij rustig uit. ”Iron is mijn beginnende partner, maar ik hoop mijn team nog wat uit te kunnen breiden met de Pokémon die op mijn pad komen.” Hij haalde zijn schouders op. Hij had net als met veel dingen nog niet echt plannen en zou wel zien wat dat er op zijn pad zou komen. Soms was het beter om geen dingen te plannen en het gewoon op je af te laten komen.