Tales of

Sinnoh

Het begon laat op de avond te worden. Aurora had Thunder en Blizzard voor de zekerheid uit hun Poké Balls gelaten zodat ze haar konden beschermen als er iets zou gebeuren. Ze was dat akkefietje met die enge man van een paar dagen geleden niet vergeten en wilde het niet opnieuw meemaken dat ze zou verstijven en geen idee had wat ze zou doen, want de volgende keer zou er wel geen jongen in de buurt zijn die de moeite nam om haar te helpen. Aurora had haar blik op Blizzard gericht en glimlachte toen ze zag dat de Spheal vrolijk vooruit aan het rollen was, zoals ze altijd deed als het vooruit moest gaan. Ze waren momenteel op weg naar het Pokémon Center en Aurora wist dat het vanaf hier maar een kleine vijf minuten was om te wandelen. Ze had haar blik zo erg op Blizzard gefixeerd dat ze haar omgeving totaal uit het oog verloor en dus niet veel later tegen iemand op knalde. De persoon verontschuldigde zich al en Aurora stak haar handen in lucht ten overgave. ”Het was ook mijn fout,” zei ze op een haastige toon. Ze glimlachte naar het meisje. ”Ik hoop dat ik je geen pijn heb gedaan?” vroeg ze op een bezorgde toon.

Aurora zuchtte zachtjes opgelucht toen het meisje voor haar aangaf zich niet te hebben bezeerd.
”Met mij is ook alles in orde,” verzekerde ze het meisje. ”En dat het niemand zijn schuld is, lijkt me ook een goed plan,” voegde ze er nog aan toe. Haar blik gleed over de schouder van het meisje toen een Ponyta met een kleur dat ze nog nooit eerder had gezien naar hun toe kwam wandelen. Het zag er majestueus uit en Aurora kon het niet laten om er even verwonderd naar te kijken, net zoals haar Spheal en Pikachu dat deden. Ze giechelde toen de Pokémon aan haar jas begon te snuffelen en voorzichtig strekte ze haar hand uit zodat ze de Ponyta over haar neus kon aaien. ”Aurora, zeg je?” Ze grinnikte. ”Dat is toevallig, want dat is ook mijn naam.” Het was een weinig voorkomende naam en ze had al eerder gezien dat mensen zich erover verwonderden, dus ze vermoedde dat het meisje voor haar geen uitzondering zou zijn. ”Wat voor soort Ponyta is dit? Is het een shiny?” vroeg ze, hopend dat ze niet dom over kwam. Ze dacht echter dat bij een shiny de originele postuur van de Pokémon behouden bleef en deze Ponya leek juist wat extraatjes te hebben, zoals een langere maan en haast een fantasieachtige uitstraling. Ach ja, ze zou het zo wel horen. In elk geval was het een mooie Pokémon, dat was één ding dat zeker was.

”Dankjewel,” giechelde Aurora. Ze had de verbijsterde reactie wel zien aankomen. Haar naam was geen alledaagse naam en ze had al meerdere verbaasde reacties gekregen, al waren de meesten ook wel positief geweest. Ze was blij met haar naam, ondanks dat het haar erg herinnerde aan haar vader. Ze probeerde dat onderwerp ergens in naar haar achterhoofd te dringen toen het meisje haar woorden sprak en Aurora keek verwonderd naar de Ponyta. ”Dit toont aan dat ik nog zo veel over Pokémon moet leren,” grinnikte ze. ”Ze ziet er wel heel speciaal uit zo,” zei ze bewonderend, even naar voren buigend en haar hand uitstekend naar de Pokémon, afwachtend hoe deze zou reageren. Sommige Pokémon waren van nature al erg vriendelijk aangelegd terwijl anderen al meer wantrouwend waren. ”Heel wat anders dan de Spheal en de Pikachu die ik heb. Dat zijn Blizzard en Thunder,” zei ze en ze gebaarde naar de twee. Ze staken allebei vrolijk een pootje op naar het meisje en naar haar Pokémon ter begroeting. ”Ik had ze al bij me toen ik op reis vertrok.”

Aurora gaf een knikje toen het meisje het over Galar had. ”Als ik ooit mijn doel heb bereikt in Sinnoh, dan wil ik wel eens gaan kijken wat Galar te bieden heeft. Ik heb van geruchten gehoord dat de omgeving echt prachtig is.” Mooie steden en prachtige landschappen die erg verschilden met wat er te vinden was in Sinnoh, had ze gehoord. Ze had natuurlijk hier en daar wel wat foto’s op gezocht en ze moest eerlijk zeggen dat Galar er echt prachtig uit zag. Er waren ook nog mooie steden in Johto die ze wel eens wilde bezoeken en ze had gehoord dat Hoenn ook veel pracht en praal te bieden had. Eigenlijk moest ze gewoon eens een doorreis maken door alle regio’s, maar ze dacht eerlijk gezegd niet dat ze dat ooit van haar leven voor elkaar zou krijgen. Haar blik gleed naar het mesje toen ze haar compliment maakte over Aurora’s Pokémon en vervolgens vroeg of ze niet uit Sinnoh kwam. ”Eigenlijk ben ik geboren en getogen in Sinnoh,” grinnikte ze. ”Deze stad is altijd mijn thuis geweest, maar nu het weer toegelaten is om gyms te doen, heb ik besloten om op reis te gaan.” Ze keek het meisje vragend aan. ”Is Galar jouw thuisregio?” vroeg ze vervolgens. Ze zei dat ze de Ponyta van een vriendin had gekregen, dus het kon ook goed zijn dat ze van een andere regio was. Tegenwoordig was met technologie veel mogelijk wat de overplaatsing van Pokémon betrof.

De vraag of ze van Galar afkomstig was, werd meteen beantwoord toen de blauwharige aangaf dat ze nog niet in Galar geweest was. Aha. Ze was dus ook van Sinnoh. Aurora trok geïnteresseerd haar wenkbrauwen op toen de vrouw aangaf hoe dat ze haar team bij elkaar had verzameld. ”Dan ben je in elk geval niet slecht begonnen,” zei Aurora. En toen bedacht ze zich iets. Ze was hier een aanname aan het maken dat de vrouw voor haar een trainer was, maar misschien was ze dat wel helemaal niet. ”Ben je ook op pad om een trainer te worden of heb je een ander beroep?” vroeg de blauwharige op een geïnteresseerde toon. Het kon ook zo zijn dat ze totaal niks van beroep deed en dat ze gewoon een inwoner was, maar dat leek haar sterk. Aurora had nog niet veel jonge mensen op haar reis ontmoet die gewoon in Sinnoh leefden en geen enkel doel hadden om naar te streven, of dat binnen een organisatie was of iets anders wat met Pokémon te maken had.