Tales of

Sinnoh

"Amber- AMber kijk naar mij, kijk, kijk. Amber!" De Vulpix keek niet op, rustig was ze haar pootje aan het schoonlikken, om af en toe te halen over haar oortjes. "Amber pspsps," een meter van de bank af zat Lloyd op de grond met een speeltje die hij gisteren was gaan halen. Hij had opgezocht wat een Vulpix leuk vond en had eigenlijk niet zo heel veel gevonden. Hij had gelezen dat de vossen wel eens graag met Meowth speeltjes speelden of andere speeltjes die katachtigen leuk vonden. Dus nu zat hij daar met een stok waar een variatie aan pluimpjes en belletjes aan vasthing. Hij had ander speelgoed ook gehaald, zoals een balletje die op een togedemaru leek waar hij snoepjes in kon steken. Het rinkelde ook. Maar wederom had Amber geen interesse in het ding gehad. Verder had ze ook bar weinig gehad aan de plushies die hij had gehaald. Ze zat liever gewoon op de bank of op zijn schoot. Het enigste andere ding dat succes had, was het knalroze mandje dat hij voor had gehaald. Ze was er in de winkel al in gedoken en een dutje in gedaan. Dus verbaasd was hij niet toen ze hetzelfde had gedaan die ochtend.

De bel. Wel meteen sprong Amber bang op, waardoor Lloyd meteen overeind kwam van de grond. "Hey sssh het is ok," zei hij zachtjes terwijl hij naar haar toe liep. De Vulpix stond overeind op de bank, de nekharen stonden haar overeind. Ze was duidelijk erg verschoten van de deurbel. Arm ding. Zacht sussend nam hij haar dan ook op, waarna hij haar wat begon te krullen. De vos drukte zich meteen meer tegen haar nieuwe eigenaar aan. "Sssh, het is niks, sssh," zei hij zachtjes terwijl hij kalm naar de voordeur liep, Amber op de arm houdende. De alolan vulpix leek duidelijk wat kalmer te worden nu ze op de arm was en duwde zich liefkozend dichter tegen Lloyd aan. Een glimlach krulde om zijn lippen, waarna hij zijn andere arm gebruikte om de voordeur te openen. "Al! Kom binnen!" zei hij enthousiast, terwijl hij de deur wat openhield. "Ik zou je een knuffel geven, maar ik heb me handen wat vol..." zei hij zacht lachend, knikkende naar Amber. Hij had Alain nog niks laten weten over haar. Het was allemaal ook heel snel gebeurd. Misschien dat Cas iets had gezegd tegen hem, maar dat leek hem sterk. "Je maat nog nie mee?" zei hij lachend. Immers zou Alain ook een extra meedoen. Hij was benieuwd wie deze mysterieuze extra was.

Een glimlach krulde hem om de lippen bij de woorden van zijn goede vriend. Hij knikte dan ook rustig op wat de ander te zeggen had. "Dit is Amber," zei hij rustig terwijl hij de Vulpix wat meer tegen zich aandrukte. "Ze is lief, aanhankelijk en kan geen seconde zonder me, maar wel lief," De laatste dagen had hij amper tijd voor zichzelf gehad zonder haar. Zelf als hij aan het douchen was, moest ze ook in de badkamer zijn. Hoe dan ook was dit verboden terrein... Geen Pokémon in de badkamer. Want de gedachte alleen al... Nee, danku.

Zijn vriend kwam apart, gevolgd door een uitleg. Rustig zette Lloyd ene pas opzij zodat Alain de ruimte had binnen te komen en zijn schoenen uit te doen. Rustig aaide Lo de Vulpix wat over haar kopje terwijl hij luisterde naar wat de ander te zeggen had. "Gaat alles beetje beter met hem?" vroeg hij rustig aan de ander. "Ik kwam hem laatst nog tegen, ik weet niet of hij je erover had verteld. IK had motorpech en wel ja-" hij lachte even zachtjes. Amber was het tweede probleem geweest daar. Hij had de Pokémon nog nooit in zijn leven gezien en het had zich van dag één al in zijn armen genesteld. Een beetje heel erg aanhankelijk, maar wat deed je eraan.

De deur was nog maar net toe, voordat de deurbel klonk. Rustig keek hij even om, maar Al was hem voor. Een man die ietsje langer dan hem was stond voor de deur. Hm... Hij bekeek de ander even, voordat hij zijn hand opstak naar hem en even wuifde. "Hallo!" zei hij opgetogen terwijl hij Amber wat beter tegen zich aan drukte met de andere hand. Hoe dan ook zag hij al snel dat Fenna ook er was. Een blije glinstering verscheen in zijn ogen, waarbij Lloy meteen langs de twee mannen snelde. "Fee!" zei hij opgetogen, waarna hij Amber uit zijn handen liet springen en zijn armen om zijn nichtje sloeg. "Het is zo lang geleden! Hoe is het met je?! Je ziet er zo goed uit! Ik ben zo blij dat je er bent!" Hij lost haar en probeerde voorzichtig een hand van haar vast te nemen, wetende hoe verlegen ze soms kon hij haar beter even voorstellen. "Fee, Al ken je wel al en dit is..." Hij keek even naar de onbekende man... Oh ja shit hij wist zelf zijn naam niet. "Oh ja shit, sorry. Ik ben Lloyd," zei hij snel terwijl hij even lachte. Ja, oops, dat moest misschien eerst gebeuren. Misschien was hij iets te hard van stapel gelopen.

Hij stelde zich voor als Alaric. Lo glimlachte breed naar de ander en knikte even. "Wat leuk! Altijd fijn om vrienden te maken op de gekste manieren," zei hij lachend. Hij was zelf heel erg makkelijk als het op vrienden maken aankwam. Hij maakte er geen enkel probleem van om zich wat aan te passen aan een ander zijn noden. ALs de extrovert dat hij was had hij immers liever teveel dan te weinig mensen om hem heen. Het duurde echter niet lang voordat zijn focus werd gelegd op Alain, die schijnbaar rum bij hem had. "Die gaan we leegmaken natuurlijk!" zei hij lachend met een knipoog voordat hij Fenna wat mee probeerde te sleuren naar binnen. In zijn ene arm nog steeds de Vulpix wandelde hij recht door naar de living. "Sluit de deur achter je, k?" zei hij lachend naar Alaric.

Hij lostte zijn nichtje en wandelde rustig door naar de keuken. "Wilde je er iets mee mixen Al?" riep hij door het huis terwijl hij begon te neuzen door de kasten naar glazen. Eenmaal deze gevonden te hebben, plaatste hij ze neer. Ze hadden nog genoeg alcohol staan in de kasten, maar de echte sterke spul lag nog op zijn kamer. Die wilde zijn ouders niet. Wijn en bier vonden ze wel goed, maar daar stopte het ook voor hem als het aan hen lag. "Zullen we drankspelletje doen?" riep hij weer richting Al terwijl hij rustig de koelkast open sloeg. Snacks, die was hij totaal vergeten eigenlijk. Even zien wat er nog in stock was.

Een drankspelletje was het plan en Alain vermeldde er ook bij dat het goede rum was. Nou ja. Hopen dat Fee het dan wel wilde slikken. Hij was het niet helemaal zeker, maar hij had zo'n gevoel dat ze nog nooit echt drank had gehad. Hij zou in ieder geval een oogje op haar houden. Zeker met die Alaric erbij zou het vast intressant kunnen worden naargelang hoe deze gozer was. Maar goed. Lo kende hem niet, maar de waarschuwingen van Alain leken al genoeg te zijn om toch iets van voorzichtigheid te hanteren. De witharige man stelde Truth or dare voor, iets waarop Lo meteen begon te lachen. "Goed plan, I'm all in," Lloyd vond het altijd wel gieren. Want geheimen had hij niet. En met wat drank was elke dare wel doenbaar.

Rustig liep hij dan ook de keuken uit, de glazen op tafel zettende, waarna hij op de bank naast Al neer plofte. Hij keek glimlachend naar Fee en klopte even uitnodigend op de bank naast hem. Ze was vast wel een beetje nerveus, maar dat zou wel loslopen. Hij hoopte het toch. "Wel een woordje vooraf, geen drank in het zwembad," Hij wees even rustig naar het glazen raam die uitkijk had op het indoor zwembad. "Ik heb geen zin om het uit te gaan kuisen," verzuchtte hij zachtjes. Maar als iemand een dare in het zwembad wilde geven? All good. Zolang ze de glazen er maar nie brachten. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat iemand een fles wijn of dergelijke leeg had gegeten in het ding. Verspilling van de drank plus enorm veel gezeik van zijn ouders achteraf. Geen fijn iets.

Rustig trippelde de alolan vulpix naar haar baasje toe, waarna ze opsprong en zich nestelde op de schoot van de bruinharige man. Kalm legde hij een kans langs de cremekleurige Pokémon heen, waarna hij haar wat begon te aaien.

De jongste zou beginnen. "Dat zal ik dan wel zijn denk ik, tenzij Alaric onder de 19 is?" hij keek even lachend naar de man. Maar veel had hij er niet op te zeggen. Binnenkort was hij 20, kon hij zichzelf officieel bejaard noemen. Maar alles met z'n tijd. HIj zuchtte even lachend, aangezien hij eerlijk gezegd weinig opties had. Hij en Alain wisten veel over elkaar, dus met hem starten had ook niet veel nut. Rick was dan weer wat anders, hij kon die kerel moeilijk inschatten. Dus misschien was een easy start met.... "Fee," zei hij rustig tegen zijn nichtjes. HIj leunde wat naar achter op de bank. "Truth or dare?" het zou haar misschien wat loser maken als ze iets te vertellen had. Wat ze ook zou kiezen, Lo zou aardig zijn en haar iets makkelijks aanbieden. Het was haar eerste keer. HIerna kon zij dan rustig iemand kiezen. Dan had ze al een voorbeeld gehad in ieder geval, anders zou hij haar wel helpen als het hierna ook moeilijk werd.

Truth, een safe play en eentje die hij verwacht had Fenna. Een glimlach krulde om zijn lippen, waarna hij wat naar voren begon te leunen in de zetel. Hij zou nooit luidop zeggen, maar het feit dat hij een vraag zou stellen die zo zachtaardig was, zou vast wel veel vrijgeven. "Als je een wens had, wat zou die dan zijn?" vroeg hij rustig aan haar, waarna hij weer naar achter leunde. "Mag alles zijn, buiten meer wensen ofcourse," zei hij even zacht lachend. Hij bleef zijn nichtje rustig aankijken. Zodra zij de vraag had beantwoord zou hij haar wel uitleggen dat zij de volgende mocht doen. Het was een opwarmer, zeker voor iemand die het nog nooit had gedaan. Zolang ze rustig aan deden zou het wel goed komen. En als Fee hulp nodig had, zou hij wel bijspringen. Hijzelf wist wel wat hij zou wensen. Heel straight forward zelf, zonder veel twijfel. Zijn zusje terug, wel en gezond. Dat was het enigste dat hij wilde, het enigste dat hij nodig had. Het was ook hetgeen dat hem hier hield in Sinnoh, wat hem vooruit dreef met zijn studies en zijn zoektocht.