Tales of

Sinnoh

Even snel wat ophalen in een oud verlaten pand in Jubilife city. Prima. Hij draaide zijn hand er niet voor om, als het hem verder hielp. De gozer die hem aangesproken had, had hij herkend. Die zat in een zeker hoger segment waardoor hij zelf hopelijk ook iets meer kon mengen met mensen die wat meer aanzien hadden in de organisatie. In plaats van het eeuwige geleuter met nare klusjes.

Dat hij nu daarvoor nog zo'n zelfde soort naar klusje moest uitvoeren was bijzaak. Misschien - hopelijk - de laatste keer dat hij zo'n soort ding moest uitvoeren voor iemand. Gojira liep naast hem. De plek waar hij moest zijn was gelegen, maar ook omgeven door hekken. Moest dit? "Kan je kijken of je met vlammen een gat in het gaas kan branden?" De Charmander keek hem aan, maar twijfelde zichtbaar over zijn kunsten met vuur. Alaric zuchtte, hij had het kunnen weten. De Charmander was zo onzeker als maar kon en had nog geen enkele move waar hij om gevraagd had uitgevoerd. "Kom maar," de jongen bukte en pakte de Charmander vast, stopte die in de capuchon van zijn hoodie en klemde zijn handen in het hek. "Zitten blijven he?" waarschuwde hij de draak op zijn rug voordat hij zich afzetten en begon te klimmen. Totaal niet doorhebbend dat er geluid achter hem klonk. Hij had ook achterom moeten kijken.

Hij had het meisje niet dichterbij horen komen, dat was waarschijnlijk zijn eigen fout geweest. Als hij nog achterom gekeken had voordat hij begon te klimmen had hij haar kunnen zien staan. Alaric zijn hoofd draaide om mid-klim, kijken naar wie er lachte en sprak. Sloten. Tuurlijk, maar die waren optioneel als je iets moest hebben wat je eigenlijk niet mocht hebben. Maar toen ging zijn blik naar het ding in haar hand. Stond ze hem nou? Oh fuck nee. Dit ging hij niet nog een keer doen.

Alaric liet het hek los en kwam handig op de grond terecht. "Ha-ha, leuk. Moeten kleine meisjes niet allang in bed liggen in plaats van door de straten van Jubilife te zwerven?" Met een paar stappen, stapte hij op het meisje af. "Hier met die camera." sprak hij kortaf. De Charmander die in zijn capuchon zat keek over zijn schouder naar het meisje, onzeker wat er precies gaande was. "Als je hem niet vrijwillig afgeeft, dan moet het iets minder vrijwillig gaan." hij hield zijn hand op. Hier met die camera. No way in hell dat hij nog een keer iemand weg liet komen met beelden van hem die ook maar iets illegaals deed.

De camera werd van hem weg gehouden en het meisje leek hem uit te dagen met haar opmerking terug. Haar hele houding en blik was er op uit om reactie uit hem te lokken. Als hij het lief gevraagd had, dan had ze het overwogen. "Iets zegt me dat je dat helemaal niet gedaan zou hebben," sneerde hij sarcastisch terug. Ze klikte een Pokeball open en daaruit verscheen een Beldum. Die kreeg de camera aan zijn lijf geklikt met een magneet en zweefde er mee weg. Arceus-, dit kind. Ze was onuitstaanbaar. Nu al.

Vanuit zijn zak haalde hij de Pokeball van Ash. Hij hield het ding kort in zijn hand. Als hij het lief zou vragen dan zou ze misschien de camera overhandigen. "Wat wil je? Dat ik door mijn knieën ga? Dat kan je vergeten." hij drukte met zijn duim op de knop en uit de bal verscheen de grote draak naast hem. "Knal nog liever je Beldum gewoon uit de lucht dan dat ik hier op mijn knietjes ga smeken voor een random meisje." ze beleefde hier veel te veel lol aan.

Hij rolde met zijn ogen toen hij haar opmerking hoorde. Voor een kusje. "Die kan je krijgen." tegenover ieder ander had hij op dit moment een middelvinger opgestoken, maar dit keer deed hij dat niet. Die Beldum hing nog steeds in de lucht. Naar ding. Ash begon langzaam door te krijgen wat er aan de hand was en hield zijn blik op de zwevende Pokemon gericht.

"Volgens mij moet jij dan nog een lesje portretrecht hebben. Want niet alles wat je filmt mag lukraak de ether in gepleurd worden." Alaric kruiste zijn armen voor zijn borst, het was duidelijk dat dit een lastig kind was. "Er is nog niks vernield," er kwam een kleine grijns op zijn gezicht te staan. "Kan niet garanderen dat dat zo blijft als je zo door blijft gaan." Hij fronste toen ze naar zijn naam vroeg. "Jij eerst, ik ga niet mijn naam geven aan iemand die mij eerst probeert te filmen terwijl ik alleen een hekje over probeer te klimmen." wat hij in said gebouw te zoeken had kon hij later nog wel uitleggen.

Het ding zoemde maar verder door de lucht, het leek zich niet druk te maken om de draak die naast Alaric stond en met het kleinste teken van zijn trainer een aanval zijn kant op zou slingeren. Alaric had zijn ogen gefocust op de bewegingen van de Beldum voordat hij haar weer hoorde spreken. Van portretrecht was alleen sprake wanneer er belang bij was om de beelden te verwijderen. "Wil je dat uitzoeken in een rechtzaal ja?" hij trok zijn wenkbrauwen op. Niet dat hij genoeg geld had om maar iets van een goeie advocaat te regelen. Maar hij had zich wel vaker door dingen heen gebulltshit.

Het meisje leek zich echter nergens druk om te maken en grijnsde nog altijd. Hij was benieuwd hoe snel hij die grijns van haar gezicht zou vegen als hij die Beldum uit de lucht schoot. Holly Carmine. Dat was een naam die hem iets bekend voor kwam. "De vlogger?" vroeg hij toen hardop. Natuurlijk was hij van alle mensen met een camera door een vlogger gespot. Hij zuchtte, de naam die ze voor hem verzonnen had was vreselijk. "Fred? Fuck nee. Het is Alaric, mijn achternaam krijg je niet." daar vertrouwde hij haar niet genoeg voor. Daarbij, hij werd nog altijd gefilmd door het vliegende ding. "Ik wil mijn camerabeelden graag hebben." Alaric hield zijn hand op. Hij kon nu wel vergeten dat hij het hek nog over kon om te pakken waar hij voor gekomen was. Hij zou een andere avond terug moeten komen om het voor elkaar te krijgen.