Tales of

Sinnoh

Eerste missie, oké dat kon ze. Ze had een stevige jas aangetrokken en haar Pokéballs netjes aan haar riem geklikt. Leda, haar Alolan Vulpix, hing echter over haar schouder, haar achterpootjes op haar rugzak geplaatst. Zwijgzaam keek ze naar het formulier wat ze had gekregen, een casus beschrijvend over hoe een Miltank van een lokale bewoner gek aan het doen was. Oké, dat klonk, all things considered, nog best doenbaar. Totdat ze zag dat het een team missie was. Haar gezicht tekende zich in een wat lichtere frons. Ze had eigenlijk gehoopt dat ze het alleen mocht uitvoeren. Maar daar, in zwarte inkt, stond een onbekende naam. Ze beet kort op haar lip. Fantastisch. Net waar ze eigenlijk geen zin in had. Maar goed, het moest. En met die gedachte stapte ze de klapdeuren uit naar de ranch waar ze moesten zijn.

Een aantal Miltanks stonden in het veld terwijl ze naar de ranch liep. Die zagen er rustig genoeg uit. Ze besloot dat ze eerst maar zou wachten op haar lotgenoot voordat ze de daadwerkelijk op onderzoek uitging. Leda sprong op een paaltje van het hek en begon zichzelf te wassen. Rustig krabbelde Lucie de Pokémon achter de oren terwijl ze wachtte.

Een jonge, niet bijster enthousiast uitziende jongen kwam haar kant op. Fijn, ze had eigenlijk gehoopt dat het iemand was die op z'n minst samenwerken leuk kon maken. Maar voor nu zag het er nog niet zo uit. Maar goed... Een boek kon je niet op zijn kaft beoordelen. Misschien was hij gewoon nerveus. Net zoals zij was. "Lucie, aangenaam," reageerde ze op de jongen, wie duidelijk niet van veel woorden was. Nou ja, prima. Vond zij ook wel best eigenlijk. Missie doen en er weer vandoor gaan. Ze pakte het formulier er nog een keer bij. "Leek me het beste om eerst aan boer Gustin te vragen wat hem opgevallen is en vanaf daar naar de Miltank te gaan." Ze haalde haar schouders kort op. "Geen idee of ze alles wat hij verteld heeft fatsoenlijk hebben neergezet of dat hem nog iets anders is opgevallen." Ze keek hem aan, wachtend of hij akkoord gaf op dit plan van aanpak. Haar blik viel kort op zijn Bulbasaur, welke anders gekleurd was dan dat zou moeten. Shiny? "Prachtige Bulbasaur trouwens," merkte ze op.

Arceus wat een humeur, had zij weer. Lucie haalde haar schouders intern op en besloot dat ze het maar gewoon een beetje moest verbijten. Als ze hoger in de rangen van Crescent Moon kwam, zouden dit soort gevallen vast en zeker al afgevallen zijn. Voor nu was de missie belangrijk, niet haar metgezel. En gezien hij als 'oninteressant' bestempeld was, had ze ook niet heel erg veel aandacht meer voor hem.

Ze tilde Leda op van het hek van de wei en zette haar neer op de grond, waarna ze zwijgzaam richting de boerderij liep. Ze klopte aan op de deur en besloot het woord te doen, aangezien nr. 1 best companion ever Noah niet het meest spraakzame type leek. Uit het verhaal van Boer Gustin bleek dat zijn Miltank raar deed sinds ze in een nieuw weiland was neergezet. "Bedankt voor de informatie meneer, we gaan ermee aan de slag," zei Lucie met een beleefde glimlach, al had ze er al totaal niet zoveel zin meer in met dit.. geval naast haar. Hij was nou niet echt representatief.

Nog steeds geen woord, wat saai. Het was net alsof het universum besloten had om deze jongen te sturen, puur om Amélie gelijk te geven. Nee, misschien was dit zelfs wel de drijvende kracht achter Amélie. Heel flauw in ieder geval. Ze liep met de doodstille jongen mee naar de weide en keek naar de Miltanks in de verte. Eentje liep maar wat gek te bokken. Lucie keek er even fronsend naar, maar ze kon nog niet iets specifieks aan de Miltank ontdekken, behalve dat ze van streek was. Misschien iets met het weiland dan? Zou het meest logische gevolg zijn in ieder geval.

Ze liet zichzelf op haar knieën zakken terwijl de jongen zijn Bulbasaur erop uitstuurde. Ze humde goedkeurend op dat idee, aangezien een grastype perfect zou aanvoelen wat er allemaal zo al mis kon zijn met een weiland. Met Leda aan haar zijde liet ze zelf haar hand over het gras gaan. Allemaal kleine stekelige plantjes zaten verstopt her en der. Ze fronste en plukte er eentje los. "Heeft je Bulbasaur nog wat gevonden?" vroeg ze de jongen. Wellicht was dit allemaal wel niet schadelijk.