My lips are the last many will ever kiss. Oh, but I make it worth it.
0
27
CHARACTER INFO
OOC INFO
Journey Card IT'S A WHOLE NEW PLACE
Wishlist hier: A shiny/traited Espurr or Vulpix
Huidig terrein: Field Modifier gebruikt: -
Type Journey: Normal Professor: Hazel
Het had er niet goed uitgezien natuurlijk, om meteen te verdwijnen uit de regio, het moment dat ze een nieuwe rang had gekregen binnen een bepaalde organisatie. Maar ze voelde zich nu tenminste wel een stuk beter. Helaas kon ze niet hetzelfde zeggen van de pokémon die achter haar aan struinde. Dik, rond en roze. Dat waren de beste woorden om de Drowzee te beschrijven. Ze moest nodig iets nieuws gaan zoeken. En juist daarom was ze hier, op weg naar Veilstone City, maar ondertussen opzoek naar een pokémon die ze beter kon gebruiken dan Xanti. Natuurlijk kon ze niet liegen, de Drowzee had haar geholpen om bij Team Zekrom te komen. Daarvoor moest ze de pokémon bedanken. Maar daarmee was zijn werk ook gedaan. Izara snoof zachtjes, terwijl haar witte haar vrij in de wind bewoog. Haar rode ogen gleden over de weg voor haar, terwijl haar hoge hakken diep in de grond zakte. Het liep niet makkelijk, maar ze kon het waarderen. Nu hopen dat ze snel een fatsoenlijke pokémon kon vinden.
De zon breekt door de wolken heen en schijnt heerlijk warm op je neer, maar desondanks trekt er een spookachtige rilling over je rug heen. Er is iets niet pluis hier. Er is wat mis.
Verderop zie je wat krassen op een boomstronk, ga je die inspecteren? Of loop je dieper het veld in waar het gras wat uit elkaar geduwd is?
My lips are the last many will ever kiss. Oh, but I make it worth it.
0
27
CHARACTER INFO
OOC INFO
Men's hearts are clouded by want. Want of me. Want of everything.
De zon bereikte haar huid, maar een huivering trok over haar blote schouders omlaag via d'r rug. Een huivering die haar deed omkijken. Izara was geen bange vrouw, ze kon zich heel goed weren als er dingen fout zouden gaan. Ze was niet bang voor wat men met haar kon en wilde doen. Toch was er hier iets dat haar deed twijfelen. Ze had het idee dat hier dingen gebeurd waren, of dingen gingen gebeuren, in ieder geval dingen die niet helemaal koosjer waren. Ze had de neiging om Xanti erbij te halen, mocht er dan iets gebeuren kon ze in ieder geval een Hypnosis aanval erop af sturen. Maar voor nu werd haar aandacht meer getrokken door de krassen op een boomstam, ze liep erop af en liet haar eigen vingerklauwen erover heen glijden. De krassen waren dieper, groter dan haar nagels. Nog een huivering gleed over haar rug heen. Wat was dit toch? Ze wilde doorlopen, maar ze merkte dat het ook een groot deel van haar wilskracht kostte om haar lichaam in beweging te brengen. Maar haar nieuwsgierigheid om te weten wat hier gebeurd was, was groter. Nog een keer keek ze naar de krassen en keek daarna om haar heen. Misschien was er nog iets wat een clue kon zijn over wat hier geweest was.