Tales of

Sinnoh

Help. Help. Help. Help. Wat deed ze zichzelf aan? Er waren zo veel mensen. Met moeite wist ze haar ademhaling onder controle te krijgen. Dit ging echt niet goed komen. Het feit alleen dat ze er zelf niet in geloofde zou haar fataal worden. Dat hadden de andere coördinatoren haar verteld. Het was echt geen goed idee dat ze hier aan meedeed. En toch stond ze er. Als ze coördinator wilde worden, moest ze zich wel bewijzen ook. Ze kon moeilijk het huis uit gaan voor haar pokémon droom -aka. haar vrijheid- en dan vervolgens niet doen. Nerveus wiebelde ze op haar plaats op en neer. Steeds meer coördinatoren verlieten de coulisse om hun show op te voeren. Het zag er allemaal zo professioneel uit. Waren er geen contests voor absolute beginners zoals zij? Ze had zich voorbereid. Haar best gedaan. Maar was er nu vrij zeker van dat het allemaal niet genoeg was. Als ze zo al die andere mensen zag? Ja. Ze was enorm in het nadeel qua voorbereiding. Dat terwijl ze dacht dat ze juist al veel had gedaan. Het viel tegen. Met de zenuwen die er bij kwamen had ze zichzelf al lang weer het ravijn in gepraat.

Het was dan ook geen verassing dat ze stond te shaken op het moment dat ze het podium op stapte. Zo veel mensen keken haar aan. Oh nee. Met een bevend handje gooide ze de pokéball van haar Arcanine de lucht in. De pokémon landde met een salto midden op het veld. Hij schudde zijn vacht uit om er mee te pronken. Tot dus ver ging het in ieder geval nog volgens plan. "R-roar", stamelde ze. In tegenstelling tot de Arcanine die vol trots brulde en de aandacht van het publiek trok, had zij alles behalve het benodigde zelfvertrouwen. Fenna haalde diep adem, voor ze met haar plan door ging. Zo lang ze dat deed moest het goedkomen toch? "Flame Wheel", droeg ze de Arcanine -deze keer iets zelfverzekerder, gelukkig- op om de move uit te voeren. De pokémon blafte een keer, voor hij vrolijk begon te koprollen over het veld. De vurige cirkel liet een zwart spoor achter op de grond. "Extreme Speed!" Haar stem werd met elk commando dat goed ging net iets zekerder. Het ging daadwerkelijk goed tot nu toe. De pokémon nam enorm veel in snelheid toe. Waardoor het begon te lijken op één grote gloeiende cirkel. Het lukte daadwerkelijk! Ze kon wel gillen van blijdschap. "Burn Up", probeerde ze vervolgens. In plaats van de move uit te voeren kwam de Arcanine tot stilstand en keek hij haar vragend aan. Wacht. Nee. Dat was niet de bedoeling. Waarom luisterde hij niet? Ze voelde de blikken van het publiek branden op haar rug. Nee. Nee. Nee. Ze kon dit niet. Haar ademhaling versnelde opnieuw. Blijkbaar maakte de Arcanine zich zorgen om zijn trainer. Hij kwam meteen naar haar toe gelopen en begon met zijn neus tegen haar aan te duwen. Nee! Dat maakte het nog erger. Oh mijn God. Ze begon helemaal te beven. Haar ogen schoten alle kanten op. Het publiek keek haar aan. Oh nee. In een rotvaart rende ze van het podium af. Haar pokémon kwam lichtelijk verward achter haar aan getrippeld. Ze moest hier weg. En wel nu. Rust zoeken. Adem halen.