Tales of

Sinnoh

Ze mocht weer een rondleiding geven over haar boerderij. Deze keer aan een meisje dat graag breeder wilde worden. Dus ze kon wel wat meer in de diepte gaan over breeden dan de vorige keer. Toen moest ze alleen helpen met het uitzoeken voor een goede pokémon voor een meisje. Deze keer was het verre familie. Hoe ze haar ooit hadden gevonden bleef... bijzonder. Ja, ze wist dat de moeder een nicht van haar was. Maar dan alsnog. Ze had absoluut niets met die nicht en ze had haar man en kind nog nooit gezien.

Met een zucht stond ze op toen de deurbel ging. Ares en Oxylus liepen rustig achter haar aan, om te kijken wie er aan de deur was. Elin kon niet zeggen dat ze had verwacht alleen het kind aan te treffen. Waar waren haar nicht en de vader van het meisje? "Mira?" vroeg ze, waarop het meisje een bevestigend knikje gaf. Okay, het was dus wel het goede kind. Ze gebaarde het meisje naar binnen te komen en al snel zaten ze beide op de bank in de woonkamer. "Dus mij is vertelt dat jij een breeder wil worden en dat van dichtbij wil bekijken. Wat wil je allemaal leren?" vroeg ze aan haar achternichtje.

Droogjes keek ze Mira aan. Dit meende ze toch niet? Elin plaatste even een hand over haar mond terwijl ze nadacht over hoe ze dit ging oplossen. Het kind was veel te enthousiast. Zou ze überhaupt wel iets van informatie opslaan als ze zo stuiterde? Een zucht rolde over haar lippen voor ze opstond en zich tot het meisje keerde. "Nu we toch in het huis zijn, kunnen we beginnen met het papierwerk." Ook wel het minst leuke deel van breeder zijn. Rustig liep ze naar de andere tafel in de woonkamer, waar ze plaats aan nam. Het was eigenlijk een soort eettafel, maar werkte ook goed voor alle papieren.

Ze haalde een paar vellen van de stapels af, werk dat ze zelf nog moest doen. Eén voor een legde ze de papieren voor Mira weg. "Okay kijk. Een breeder zijn heeft meerdere dingen die je bij moet houden. Een daarvan is financiën", vertelde ze terwijl ze naar het meest linker blad wees. Alle uitgaven en inkomsten stonden er op. "Probeer maar eens uit te rekenen hoeveel ik heb verdient of verloren. En of je een voorspelling kan maken hoe het volgende maand gaat zijn", vertelde ze. Geduldig wachtte ze tot Mira alles had opgeschreven. Ze tikte vervolgens op het blad er naast. "Kijk eens of deze mensen geschikt zijn om de pokémon te adopteren waar ze om vragen?" vervolgde ze. Aanvragen om te adopteren warer er genoeg. De vraag was alleen of ze goed voor de pokémon zouden kunnen zorgen. "En probeer er bij deze maar eens achter te komen wat de genetica van de kinderen kan zijn, op basis van wat die van de ouders is", zei ze terwijl ze naar het volgende blad wees. Genetica. Een groot en belangrijk deel van breeden. Helemaal omdat Sinnoh ook bekend stond om haar traits, die alleen door de juiste kruisingen ontstonden. "En kijk op dit blad eens welke dingen ik moet bestellen voor de verzorging van de nieuwe baby pokémon?" vroeg ze terwijl ze op het vierde blad tikte. Het was een hoop papierwerk. En dit was niet eens alles. Maar als ze hier niet doorheen zou komen, dan kon ze haar droom van breeder worden wel opgeven. Zodra Mira klaar was met de papieren, nam Elin ze in hand om te controleren hoe ze het had gedaan. Als het goed was, konden ze naar het volgende door. Anders zou ze eerst nog wat meer uitleg moeten geven.

De manier waarop Mira bezig was aan het papierwerk voorspelde niet veel goeds voor haar toekomst als breeder. Aan de ene kant kon ze snappen dat het meisje het saai vond, het was ook best saai. Maar aan de andere kant hoorde dit wel bij het vak. Als je het niet kon, dan mocht je de droom wel vergeten. "Kunnen we nu bij de pokémons kijken?" vroeg ze met grote ogen. Elin liet haar ogen over de papieren gaan en zette hier en daar een streep. Er waren wel wat dingen goed maar ook een aardig deel niet. ”Je gaat deze dingen wel moeten kunnen”, reageerde ze terwijl ze verder ging met het strepen aan het papier werk. Ze wilde alles gecontroleerd hebben voor ze verder zouden gaan.

Tegen de tijd dat ze klaar was, verveelde Mira zich duidelijk. Misschien was het tijd om iets leukers te doen. Elin schoof de stoelen aan, waarna ze Mira mee wenkte. Ze liepen het huis door, de trap op en stonden stil voor een van de deuren op de overloop boven. ”Dit is de broedkamer, alleen fluisteren hier binnen.” Nadat ze een bevestigend knikje had gekregen van Mira, opende ze de deur. In de ruimte stonden meerdere bakken, in de meeste lagen eieren. In elke bak hing een warmte lamp. Twee bakken waren leeg. Twee hadden eieren die onder de brandende lampen lagen. En twee bakken hadden een ei waar een moeder pokémon tegen aan lag. Een Sakura Silicobra en een Bordeaux Chikorita lagen beide met een enkel ei in een bak. Als de pokémon zelf instaat waren tot het uitbroeden van hun eieren, liet ze dat natuurlijk toe. Maar ze had ook wel eens eieren waarvan de moeder geen zin had, of eieren waarvan de moeder niet in haar bezit was. Die eieren kwamen dan onder de warmtelampen terecht. ”Heb je vragen?” vroeg ze op fluistertoon. Het meeste hiervan sprak best wel voor zich dus wist ze niet goed wat ze kon uitleggen. Dus daarom vroeg ze maar of Mira vragen had.

Haar mond viel hier toch wel van open. Het kind had het voor elkaar gekregen om over haar eigen voeten te struikelen en lag nu languit op de vloer, midden in de ruimte. De luide gil die ze er bij had geslaakt hielp ook niet bepaald, nadat ze haar nog zo had gezegd dat ze alleen mocht fluisteren. De Silicobra en Chikorita waren er duidelijk niet blij mee en wiepen haar beide een boze blik toe. Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, begon Mira te huilen. Vreselijk dit. Het eerste wat ze deed was het meisje bij haar bovenarm pakken, overeind helpen en de ruimte mee uit te nemen. Want ze kon echt geen huilende mensen hebben in de broedkamer. Die moest zo rustig en stressloos blijven als mogelijk.

Zodra ze de deur achter haar rug had dicht getrokken, slaakte ze een diepe zucht. Ze schudde haar hoofd, voor ze haar ogen op Mira richtte. "Luister. Vallen kan gebeuren maar dat was geen goede reactie nadat ik had gezegd dat je stil moest zijn. Stop nu eerst maar eens met huilen." Dit was echt haar sterkste punt niet. Met mensen die om onnozele dingen huilde kon ze erg weinig empathie opbrengen. Gelukkig leek Mira haar tranen al snel onder controle te krijgen. "Zullen we maar verder gaan?" vroeg ze. Het was waarschijnlijk beter als ze uit de buurt zouden blijven van de broed kamer voor nu. De moeder pokémon zouden de rust op prijs stellen. Naar de andere pokémon gaan kijken was waarschijnlijk een beter idee nu.

Er kwam niet veel reactie van het meisje. Al moest ze eerlijk zeggen dat ze dat wel kon begrijpen. Ze was misschien net iets te streng geweest. Al kon ze er nu niet meer veel aan veranderen. Het was tijd om verder te lopen. Ze konden er onderweg wel over praten. Tegen de tijd dat ze beneden stonden werd er aan haar mouw getrokken. "Heb ik nu alles verpest?" vroeg Mira haar. "Het spijt me." Een zucht trok over haar lippen voor ze zich naar Mira omdraaide. "Okay luister. Het is niet per se erg. Maar je gaat wel voorzichtiger moeten zijn. Baby pokémon en eieren zijn erg fragiel. Maar we gaan nu naar de oudere pokémon dus daarbij hoef je je minder zorgen te maken." En met die woorden draaide ze zich weer om om naar buiten te lopen. Eerst eens zien waar ze naar toe zouden gaan.

Veel keuze had ze niet aangezien een drietal pokémon al buiten de deur op hun zaten te wachten. Ach, dat kon ook eerst. "Dit zijn Ares, Oxylus en Aether. Samen met Ceto vormen zij mijn hulp brigade hier op de boerderij", stelde ze het drietal en hun vierde lid voor. Ceto kon er natuurlijk nu niet bij zijn, die zat min of meer vast in het water. Dat was het nadeel van een Wailmer. De Gible, Shroomish en Noibat zaten er echter wel al klaar voor. "Is er iets wat je over hun zou willen weten?" vroeg ze terwijl ze van de drie pokémon naar de Wailmer op en neer keek.

De drie hulpjes die voor hun stonden, zorgde er duidelijk voor dat Mira zich al snel weer beter ging voelen. "Is dat een traited pokémon?" vroeg ze, doelend op Aether. Elin gaf een bevestigend knikje. "Aether heeft een anti-matter trait", vertelde ze. De Noibat maakte een vrolijk geluidje ter erkenning. Van haar hulpjes was hij de enige met een trait. "Hoe helpen deze pokémon eigenlijk? Want ze hebben geen.." vroeg Mira vervolgens, terwijl ze naar haar handen keek. Ah. Elin gaf een knikje naar Ares, die op dat teken naar voren stapte. "Ares hier is mijn partner. Hij zorgt er voor dat alles soepel verloopt. Dat is beschermen van mij en alle pokémon en de ruzies tussen de pokémon oplossen. Hij is de sterkste van het stel", vertelde ze. De Gible stond trots, hij wist dat hij voor haar de belangrijkste pokémon was. Het was onmogelijk om geen favoriet te hebben en ze had hem nou eenmaal het langste. Elin gaf een knikje naar Oxylus, die naar voren stapte terwijl Ares weer terug stapte. "Oxylus is mijn wegwijzer, hij weet overal de weg te vinden om een of andere reden. Dat helpt heel erg als ik in het wild opzoek ben naar nieuwe pokémon", vertelde ze over de Shroomish. Typisch genoeg leek hij alleen aandacht te hebben voor haar en negeerde Mira compleet. Er viel niets anders te verwachten. Als laatste gaf ze een knikje naar Aether, die naar voren stapte terwijl Oxylus terug in het rijtje viel. "Aether is mijn nieuwste hulp, hij is mijn ogen in de lucht. Aangezien de grond hier aardig groot is, gebruik ik hem als ik opzoek ben naar een specifieke pokémon." De Noibat maakte opnieuw een vrolijk geluidje. Hij was een behoorlijk blij kind. Niet gek want hij was ook nog best jong. Al snel stapte hij ook terug het rijtje in. "En dan is er ook nog Ceto, mijn Wailmer. Die kan hier natuurlijk niet bij staan. Ik gebruik haar als ik het water op moet", vertelde ze over de laatste van haar pokémon. Het was een beetje onmogelijk voor een Wailmer om zich gemakkelijk over het land te verplaatsen. Dus ja, dan  maar zo. "Zijn er specifieke pokémon waarbij je wil gaan kijken?" besloot ze maar aan Mira te vragen.