Tales of

Sinnoh

Na bijna een jaar gespendeerd te hebben zonder pokémon en andere te helpen, was het eindelijk tijd om zijn eigen op te halen. Sébastien had zijn job opgegeven, deed het enkel nog als extra bijverdienste, maar het was tijd om een nieuw hoofdstuk te starten. Nooit had hij gedacht dat hij ooit deel uit zou maken van een groep als Crescent Moon, maar het was perfect. Het zou hem helpen. Daarvoor miste hij enkel nog één belangrijk onderdeel.

Zijn blik was gericht op het horloge dat hij droeg. Traag zag hij de wijzer verder tikken, trager dan hij zou willen. Nog maar enkele seconden en dan— zodra de wijzer weer op 12 stond, stapte de jongeman vooruit en gingen de schuifdeuren voor hem open. Haast direct haalde Sébastien zijn neus op bij de vele rommel die overal lag. In zo een chaotische ruimte als dit zou hij nooit kunnen leven. Hij kon nog nauwelijks een snuif onderdrukken wanneer hij bijna op een map stapte die in het midden van het gangpad lag. Hoe ze het vol hield begreep hij niet. Voor even overwoog hij om zich om te draaien en langs een andere professor te gaan, maar dan moest hij zijn plannen weer veranderen.

Uiteindelijk kwam Sébastien tot stilstand voor een vrouw waarvan hij aannam dat ze hem verder kon helpen. "Professor Willow?" vroeg hij kalm met een vragende maar vriendelijke blik. Ze leek druk bezig te zijn, maar hopelijk dat ze toch even de tijd had om hem verder te helpen. Hij was niet helemaal deze kant uit gekomen voor niets. Net zoals haar lab, zag ze er chaotisch uit. Ze leek direct te weten waarvoor hij kwam en sprong recht, waarbij Sébastien direct een stap naar achter plaatsten.

Was het echt niet te laat om naar een andere professor te gaan?