Tales of

Sinnoh

Het was al aan het schemeren toen Lance eindelijk de straatlichtjes in de verte zag schijnen. De gebouwen doemden voor hem op en een kleine glimlach speelde om zijn lippen toen hij zijn blik naar voren richtte en naar het bordje keek dat hem verwelkomde. Jubilife City. Het had hem wel even gekost eer dat hij hier was, maar hij had er een nieuwe Pokémon bij én die was zodanig getraind dat hij in de buurt van kwam Dratini’s en Slugma’s level. Het zou nog wel even duren eer dat hij de gym uit kon dagen, maar hij was in elk geval goed op weg en hij was blij met de vorderingen die hij maakte op zijn reis. De jongen richtte zijn blauwgrijze ogen naar voren en gaf een knikje naar Dratini, welke op zijn schouder rustte. ”Laten we eerst een plek vinden om iets te eten,” zei hij tegen zijn Pokémon. Hij was uitgehongerd en hij dacht wel dat voor zijn Pokémon hetzelfde gold. Hij wilde de daad bij het woord voegen en deed een stapje naar voren, maar keek niet goed uit en botste tegen iemand aan. Lance stak snel zijn armen uit zodat hij het meisje kon stabiliseren en liet los toen hij merkte dat ze niet ging vallen. ”Sorry,” zei hij verontschuldigend tegen haar. ”Ik was meer met mijn omgeving bezig dan met mijn Pokémon. Ik heb je toch geen pijn gedaan, hè?”

Ze werd in elk geval al niet boos, dat was al iets. Nu had Lance nog niet veel boze mensen gezien tijdens zijn reis. Hij was iemand die vrij kalm kon reageren op elke situatie en iemand die boos was, haalde zijn humeur niet snel onderuit. Hij was dan ook iemand die zich niet snel mee liet slepen door dat soort emoties en eerder rustig zou reageren. Maar goed, dat waren scenario’s waar hij zich niet in bevond, dus erover nadenken had ook geen zin. ”Dat maakt dan twee van ons,” grinnikte hij. Zijn blik gleed naar haar telefoon en hij merkte dat Dratini ook nieuwsgierig wat naar voren boog. ”Was je soms nog ergens van plan om naartoe te gaan?” vroeg hij aan het meisje. Misschien had ze wel een bepaalde bestemming in gedachten. Als het Jubilife City zou zijn, dan zou dat goed uitkomen, maar een andere bestemming zou wellicht meer tijd in beslag nemen en dan zou het een plan voor morgen worden.

Lance keek het meisje verwonderd aan toen ze het over de gym van Jubilife City had. Dat wilde dus zeggen dat hij een trainer voor zijn neus had staan. Met die verschillende classes waar mensen hun doel van konden maken, was het tegenwoordig niet meer zeker of er een trainer voor je neus stond of iets anders. ”Zou je het erg vinden als ik met je mee zou gaan?” vroeg hij aan haar. ”Ik ben van plan om de gym in Eterna City uit te dagen, maar ik ben ook van mening dat het zeker geen kwaad kan om eens een kijkje te gaan nemen.” Hij glimlachte naar haar. Zijn blik gleed naar zijn Dratini toen het meisje haar aandacht naar hem richtte en hij deed een stapje naar voren zodat ze beter bij de Dragon type kon. Dratini sloot genietend zijn oogjes en maakte een vrolijk geluidje toen hij geaaid werd. ”Bedankt. Ik heb hem uit een ei gekregen die mijn vader aan mij heeft gegeven toen ik nog in Johto woonde,” legde hij uit. ”En jij? Heb jij in Sinnoh gewoond of ergens anders?” vroeg hij nieuwsgierig aan haar.

Het leek erop dat hij een tijdelijke reisgenoot erbij had en Lance kon zien aan zijn Dratini dat hij het ook niet heel erg vond om met het meisje mee te reizen. Ze leek erg aardig te zijn en Lance had dit veel liever dan een onvriendelijk gezicht. Maar ja, wie had dat niet? Hij richtte zijn blik weer naar haar en luisterde aandachtig toen ze over haar vader praatte en uitlegde dat ze zelf al heel haar leven in Sinnoh had gewoond. ”Het moet vast heerlijk zijn om nu eindelijk de regio op een fatsoenlijke manier te mogen ontdekken,” zei hij tegen haar, doelend op het feit dat Sinnoh een hele tijd gesloten was geweest voor buitenstaanders en alle andere activiteiten waar mensen zoals trainers, coördinators, researchers en breeders zich aan waagden. ”De league in Johto is niet heel erg uitdagend, dus toen ik hoorde dat hier alles weer oepn ging, heb ik meteen een vergunning aangevraagd en ben ik naar hier gereisd,” legde hij aan haar uit, zijn blik naar zijn Dratini glijdend. Nee, de Johto-league had hem niet heel erg interessant geleken en Sinnoh had hem een fantastische regio geleken om mee te beginnen. En hij was er vrij zeker van dat veel andere trainers daar ook zo over dachten.