Tales of

Sinnoh

Veel te lang slapen, tot ver over de middag. Het was iets dat hij meteen had opgenomen de eerste dag dat hij 'thuis' was. In realiteit was dit het appartementje van zijn broertje, maar Valentino had het hem snel gemakkelijk gemaakt. En als de profiteur die hij was, was hij ook niet van plan om een hand uit te steken om te helpen in huis of te gaan werken. Hij had genoeg shit mogen doen de afgelopen 8 jaar. Hij had er nu absoluut geen zin meer in. HIj was ene vrij man. En als vrije man ging hij doen wat hij wilde doen. Rustig kwam hij dan ook overeind vanuit zijn bed en gaapte hij even, waarna hij in een rechte lijn van zijn bed naar de badkamer liep. Lichten aan en deur toe, op slot. Groot onderhoud was nodig.

Een douche en een dagelijke skincare routine later, was hij eindelijk bezig met zijn haren te drogen met de haardrogen. Hij hield het ding voor zich uit en haald rustig de borstel erdoor heen, waarna hij na enkele minuten het wel goed vond. Hij nam een pulletje met een soort mouse in, schudde deze en spoot een toefje op zijn vingers. Hij wreef het ding uit over zijn handpalmen en haalde het even door zijn haren. Al snel bewoog hij erdoor, waardoor zijn haar netjes viel zoals hij het wilde en wat meer volume kreeg. Rustig waste hij het spoel van zijn handen, droogde hij zijn haren en maakte hij alles af met zijn cologne. Rustig spoot hij wat rond, zoveel dat de badkamer bijna niveau gaskamer werd, waarna hij rustig het flesje wegzette en de deur opende. Hij was klaar voor de dag.

Waar men zou verwachten dat hij misschien een net pak aan zou hebben na zolang in de badkamer gezeten hebben, kwam hij buiten in sweatpants en een losse, slightly oversized shirt. Hij zette zijn bril even goed en wandelde kalm de woonkamer binnen, klaar om de dag te beginnen door op de bank te gaan liggen en wat films te kijken. Hoe dan ook leek iemand zijn plek ingepalmd te hebben vandaag. De blonde man vernauwde zijn ogen en zette een stap naar voren. Hij tilde zijn voet op en gaf de man even een zetje in z'n zei. "Ey cretino," zei hij, duidelijk niet geamuseerd. Zijn accent duidelijk hoorbaar in elk woord dat hij zei had hij nooit echt de moeite genomen om de taal van de regio volledig goed te kennen. Zelf als kind had hij gewijgerd het te leren op school. Misschien dat hij daarom nu nog steeds moeite leek te hebben met complexe woorden. "Zoek je eigen bank," zijn zetel. Hij wilde daar zitten.