Tales of

Sinnoh

Een zucht, gevolgd door een haal van zijn hand door zijn blauwblonde haren. De sigaret die eenzaam tussen zijn lippen lag, werd vastgenomen met zijn vingers, die gedecoreerd waren met donkerblauwe nagellak. De pedicure die hij had gehad was enorm aangeaam geweest. Ze hadden zijn handen weer werkbaar gemaakt, presentabel. En dat was wel fijn. Want vandaag was hij onderweg naar een Rapidash racen. Waar mensen geld inzette om te zien wie van de paarden het snelste was. Het systeem was vaak, heel vaak rigged. En hij had al ingezien wie zou winnen. In hoge waarschijnlijkheid was het de powder blue traited Rapidash genaamd Seafoam. Het beest was nog niet heel oud en het bleek een van haar eerste races te zijn. HIj was er zeker van dat dit met reden was gedaan, achterliggend geld... Dat soort dingen. Hij was er niet dieper op ingegaan, had de berichten gewoon bekeken en was vertrokken.

Eenmaal aangekomen bij het loket zette hij rustig wat geld in, waarna hij kalm aangaf op wie hij het geld zette. Een pas terugnemende van het loket nadat hij klaar was, stak hij zijn ticket in zijn achterzak. Rustig liet hij zijn focus naar het scherm gaan, waar beelden op stonden ter voorbereiding van de race. Hij nam zijn pakje sigaretten bij de hand, haalde er eentje uit en stak deze op. Een trekje van de rokende stok later liet hij zijn paarse ogen afgleiden van het scherm af. ZIjn focus ging heen en weer over het passerende volk heen. Hij nam nog een trek en blies de rook kalm uit. Zijn hand ging nogmaals naar het ticket, waarna hij het even bekeek. Het was niet eens voor het geld dat hij dit deed. DIt was om een punt te bewijzen. Eentje die hij moest maken.

Kalm liet hij zijn blik over de mensen gaan, even blijven hangende op een meisje die er zo nerveus uitzag dat ze wel door de grond kon zakken. De man liet zijn hand omhoog komen en bracht de sigaret tussen zijn lippen om weer een trek te nemen. Al snel blies hij deze weer uit en stapte hij naar voren. Rustig en zonder verder veel gebaren te maken begon hij naast haar te wandelen. De peuk tussen zijn vingers nemende, om wat zijn hoofd te laten zakken. Hij schraapte zijn keel even en knipperde rustig. "Opzoek naar iemand?" sprak hij rustig met zijn diepe stem, dik van het Italiaans accent die op zijn tong lag. Hij zuchtte even, rechtte zijn rug wat meer en nam een nieuwe trek. Als ze er zo bang uitzag, dan was er een grote kans dat er iemand was waar ze voor uitkeek. Zo niet, dan was ze vast zo'n type die bij alles zou beginnen janken. Als het dat laatste was dan... Dan had hij er weinig aan. Buiten dat hij er iets vanaf kon troggelen. Er was enkel winst te maken, geen verlies. Tot de race gewonnen was door het paard waar hij zijn geld op had gezet. Het zou gebeuren, van zoveel was hij zeker.