Tales of

Sinnoh

Veldwerk. Hadden ze haar niet juist aangenomen voor zoveel meer dan dat? Had ze haar hart en ziel niet in hun project gestoken? Loyaliteit getoond? Waar was haar beloning? ‘We hebben te weinig personeel om Sinnoh veilig te houden,’ werd haar nonchalant door haar Superior verteld, alsof er niets meer achter te zoeken viel. Te weinig personeel. Haar lippen hadden zich samengetrokken tot een streep, niet in staat haar ongenoegen jegens de verandering te verbergen op haar gelaat. Maar toen haar gevraagd werd of ze nog iets te zeggen had, werd er stug ‘nee’ geschud. Wat moest ze er immers van denken?

Ze was nog amper het kantoor uit, of de twijfel sloeg toe in haar hart. Een blik over haar schouder sprak boekdelen, maar niemand keek ervan op. Had ze teveel vragen gesteld? Was ze te dichtbij gekomen bij de werkelijke ideologie van Crescent Moon? Hadden ze haar gebruikt voor hun eigen doeleinden, om haar vervolgens als vuile vaatdoek weer terug naar punt één te gooien? Een rookie, een fieldworker, iemand die geen vragen zou stellen. En wat als ze door bleef vragen? Wat dan? Zou Crescent Moon dan een andere kant van zichzelf laten zien?

Tegen de tijd dat ze in Sunyshore City aankwam, stak het blaadje dat in haar handen was gedrukt hopeloos verschrompeld tussen haar vuist. ’Uw aanvraag, mevrouw?’ Vroeg de assistente achter de tafel. De vrouw knipperde, uit haar gedachten gerukt. ”Ah, ja..” Ze plaatste het papiertje op de tafel, veegde er twee keer overheen in een poging de rimpels eruit te halen, en schoof het vervolgens richting de vrouw. Het werd kort bekeken, voordat een pokémon licentie in haar handen werd gedrukt. Haar cyaanblauwe kijkers gleden naar de licentie. Was het dan zo makkelijk? Hoorde het juist niet moeilijker te zijn, na alles wat gebeurd was, om een pokémon te bemachtigen? Waarom had ze altijd verwacht dat er een heel proces aan vooraf ging, terwijl.. het er sterk op leek alsof iedere gek een pokémon in handen kreeg geduwd? Ze slikte een brok in haar keel weg, voordat ze de deur opende naar het kantoor van de professor zelve. Was ze er wel zo zeker van, dat ze überhaupt klaar was om zelf een pokémon in bezit te hebben?

Eén stap de kamer in en ze had haar conclusies al getrokken. Een wenkbrauw schoot omhoog, haar cyaanblauwe ogen gleden over de puinhoop. Papieren die gedachteloos over de grond lagen verspreid, kostbare informatie waar achteloos mee omgegaan werd, alsof ze hoopte dat een nieuwsgierig oog naar voren zou buigen en haar handschrift wist te ontcijferen. Een boekenkast die één verkeerde beweging verwijderd stond van een lawine. Een laptop die schuin op een boek lag op het bureau. En.. was dat een pokémon? De duizelingwekkende, rode pokémon zigzagde door het kantoor, zonder enig oog voor de vreemdeling die zojuist naar binnen was gestapt. Een vrouw hief haar hoofd op van een boek, dat met een luide klap werd dichtgeslagen. Een ontvangst, een uitleg, veel te excentriek voor een jongedame die niet eens wist of ze hier wel hoorde.

Maar wellicht was het niet haar die hier out-of-the-usual was. Het was de professor. Was dit het beeld dat ze wilden wekken van een perfect Sinnoh? Een chaotische professor die haar eigen kantoor niet eens onder controle hield? Was dát het soort rolmodel dat ze nodig hadden, in tijden zoals deze? Had Crescent Moon dan geen enkel idee hoe beschadigend dit kon zijn voor Sinnoh's imago? Haar mondhoeken trokken omlaag, voor een tweede keer vandaag werd ze teleurgesteld door de organisatie waar ze zo hard voor had gewerkt.

Drie pokémon werden aan haar getoond. Maar ze kon er eigenlijk weinig interesse voor opbrengen, haar gedachten gewikkeld in twijfel. ”De eerste is prima,” sprak ze, terwijl ze de eerste pokéball pakte en de paarskleurige vleermuis terug liet keren in zijn bal. Ze had geen idee wat ze ermee moest doen, wat de gedachtegang van Crescent Moon was achter het regelen van een licentie voor haar. Ze ging er nog wel snel genoeg achter komen, waarschijnlijk. Even keek ze bedachtzaam naar de bal, waarna een zucht over haar lippen rolde. Dit vroeg voor een drankje. Of twee. Of drie. Of een hele fles.

We gaan voor Gligar~